Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  amidosulfuron
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości w glebie i roślinach pszenicy jarej substancji aktywnych: izoproturonu, metrybuzyny i amidosulfuronu, zawartych w herbicydach Izoturon 500 SC i Segal 65 WG. Doświadczenie przeprowadzono jako doświadczenie wazonowe z pszenicą jarą odmiany Koksa, stosując doglebowo Izoturon 500 SC (500 g izoproturonu w 1 dm³ preparatu) w dawkach: zalecanej przez producenta, pięciokrotnie i dwudziestopięciokrotnie większej. W fazie trzech liści pszenicy (21 dzień doświadczenia), dzień przed pierwszym pomiarem, wykonano dodatkowo oprysk Segalem 65 WG (50% metrybuzyny i 15% amidosulfuronu) w takich samych dawkach w jakich użyto Izoturon 500 SC. W fazie trzech liści, strzelania w źdźbło, kwitnienia i dojrzałości mlecznej pobierano próbki glebowe i roślinne, w których oznaczano w trzech powtórzeniach zawartość izoproturonu i amidosulfuronu metodą chromatografii cieczowej oraz zawartość metrybuzyny metodą chromatografii gazowej. Wyniki badań wskazują, że wśród badanych substancji aktywnych najdłuższym okresem zalegania w glebie charakteryzował się izoproturon. Natomiast zawartość w roślinach izoproturonu, metrybuzyny i amidosulfuronu była największa w fazie trzech liści i zmniejszała się w trakcie trwania doświadczenia. Ponadto po zastosowaniu herbicydów w dawce dwudziestopięciokrotnie większej od zalecanej po fazie trzech liści rośliny pszenicy uschły.
Określono dynamikę rozkładu i przemieszczania się chlorosulfuronu i ami- dosulfuronu w latach 2001-2004 w zależności od przyjętego systemu uprawy pszenżyta ozimego. Próby glebowe pobierano z doświadczeń polowych pszenżyta ozimego, uprawianego w monokulturze systemem tradycyjnym i uproszczonym z dwóch warstw gleby: 0-10 i 10-20 cm w wyznaczonych odstępach czasowych (1, 2. 4, 6 i 8 tygodni po zastosowaniu herbicydów oraz po zbiorze pszenżyta ozimego). Rośliną testową była gorczyca biała. Przeprowadzone badania wykazały, ze niezależnie od przyjętego systemu uprawy wyraźne fitotoksyczne pozostałości chlorosulfuronu i amidosulfuronu w glebie wykryto w okresie do 8 tygodni od momentu aplikacji herbicydów. W okresie 6-8 tygodni od momentu zastosowania herbicydów nastąpiło wyrównanie stężenia chlorosulfuronu i amidosulfuronu w całej warstwie gleby (do głębokości 20 cm). Stosowanie uproszczeń w uprawie ułatwia przemieszczanie się pozostałości w głąb profilu glebowego, natomiast nie stwierdzono wpływu uproszczeń na szybkość degradacji chlorosulfuronu i amidosulfuronu w glebie płowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.