Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  aluminium ion
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The objective of the work was to determine the content of magnesium in plants of Trifolium pratense L. which grew in an environment contaminated with aluminium or copper. The growth and development of the plants was carried out in hydroponics, with strictly controlled composition and pH of the growth medium. Copper was added to the medium (as an additional application) in a solution of CuSO4·5H2O, and aluminium in the form of a solution of AlCl3, at concentrations of Al+3 and Cu+2 of 20 and 100 mg dm-3. The concentration of magnesium, aluminium and cooper was determined by means of a ICP sequential emission spectrometer D-820 Hilger Analytical (UK) in extracts from the roots and aboveground parts. Decreasing pH of the medium did not cause any statistically significant changes in the concentration of the metals studied. There was a significant increase in the concentration of aluminium and copper in roots and aboveground parts of Trifolium pratense L. and lower magnesium concentration for plants that were grown in an environment contaminated with Al+3/ Cu+2 at a concentration of 100 mg dm-3. In the lower concentrations of both stressors (20 mg dm-3) a decrease was noted in the level of magnesium in the whole plant, and a statistically significant increase in the concentration of aluminium and copper in the roots of Trifolium pretense L. In the aboveground parts of the plants that grew in me-dium supplemented with 20 mg dm-3 of Al+3/Cu+2, the increase of the concentration of these metals was not statistically significant.
Owies stanowi w Polsce około 7% struktury zasiewów pięciu podstawowych zbóż. Jest jednym z głównych składników mieszanek zbożowych uprawianych na dużym areale. Gatunek ten spełnia także ważną rolę fitosanitarną w płodozmianach o dużym udziale roślin zbożowych. Dobrze znosi uprawę po zbożach, a także jest dla nich dość dobrym przedplonem. Bardzo ważną cechą uprawianych odmian jest ich tolerancyjność na jony glinu na glebach zakwaszonych, których mamy w kraju ponad 60%. Materiał do badań stanowiły 44 polskie odmiany owsa zwyczajnego (Avena sativa L.). Badano tolerancyjność siewek na działanie jonów Al+3w warunkach laboratoryjnych. Zastosowano test glinowy w kulturze wodnej opracowany przez Anioła [1981]. Czterodniowe siewki poddawano działaniu Al+3 o stężeniu 333, 444, 555 μM przez 24 godziny w pożywce standardowej o pH = 4 i temperaturze 25°C. Podstawą oceny tolerancyjności były odrosty korzeni poza strefę absorpcji glinu. Ocenę prowadzono w trzech powtórzeniach. Uzyskane wyniki wskazują na znaczne zróżnicowanie badanych odmian pod względem tolerancyjności w warunkach laboratoryjnych. Maksymalną tolerancyjność nawet przy najwyższym stężeniu A1+3 w pożywce wykazały odmiany Góral, Dukat, Karol i Furman. Odmiany o najwyższej tolerancyjności na toksyczne jony glinu mogą stanowić cenny materiał do syntezy materiałów wyjściowych dla hodowli twórczej owsa.
Jak powszechnie wiadomo, jony glinu są fitotoksyczne w środowisku o pH poniżej 5,0. Wymienia się różne symptomy toksyczności glinu, spośród których najczęściej obserwowanymi są hamowanie podziałów komórkowych oraz wydłużania komórek. Badania na temat działania glinu na wzrost i rozciągliwość ścian są rzadkością. Eksperymenty przeprowadzono na 10 mm segmentach koleoptyli wycinanych z czterodniowych, etiolowanych siewek Zea mays L. odmiany K33xF2. Wzrost wydłużeniowy segmentów oraz rozciągliwość ścian ich komórek mierzono za pomocą liniowego transducera kątowego. Glin (AlCl₃) stosowano w stężeniu końcowym 10⁻³ mol·dm⁻³. Wykazano, że traktowanie segmentów koleoptyli Zea mays L. glinem powoduje zahamowanie wzrostu wydłużeniowego i zmiany w mechanicznych własnościach ich ścian. Stwierdzono także, że glin silnie zmniejsza całkowitą i plastyczną rozciągliwość segmentów. Wyniki przez nas uzyskane potwierdzają hipotezę, że jony glinu mogą zmieniać mechaniczne własności ściany komórkowej.
Badano wpływ jonów glinu w koncentracjach 0 (kontrola), 5, 10, 20, 30, 40 mg dm-3, w środowisku zakwaszonym (pH 4,2), na kiełkowanie nasion i wzrost korzeni siewek ośmiu rodów mieszańcowych Aegilops juvenalis i Aegilops ventricosa z Triticum durum Desf. cv. Grandur i Triticum aestivum L. (cvs. Arda, Begra, Panda, linia CZR). Reakcję na glin wybranych rodów mieszańcowych porównywano z reakcją ich komponentów rodzicielskich i pszenicy Atlas 66. Nasiona kiełkowano na bibule, w szalkach Petriego uzupełnionych roztworem wodnym glinu. Określono procent skiełkowanych nasion oraz maksymalną długość systemu korzeniowego. Na podstawie pomiarów długości systemu korzeniowego wyznaczono indeks tolerancji glinu (IT) według zmodyfikowanego testu Wilkinsa (1978). W środowisku zakwaszonym wysokie koncentracje jonów glinu istotnie ograniczały wzrost systemu korzeniowego u wszystkich badanych form. Jony glinu nie wpływały na energię i zdolność kiełkowania nasion. Najwyższą tolerancyjnością na toksyczne stężenia jonów glinu charakteryzowała się pszenica Atlas 66 i Aegilops ventricosa. Mieszańce cechowała pośrednia tolerancyjność na glin. Najmniej tolerancyjne na glin okazały się siewki Aegilops juvenalis oraz pszenic Grandur i Begra.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.