Literatura zagraniczna i nieliczne prace krajowe donoszą o pastwiskowym użytkowaniu lucerny zarówno w zasiewach jednogatunkowych jak też w mieszankach z trawami. Wypasanie mieszanek dość powszechnie stosowane w praktyce rolniczej wielu państw w naszym kraju jest zagadnieniem mało znanym. Ten sposób użytkowania zasiewów mieszanek na gruntach ornych jest również mało rozpowszechniony w krajach europejskich. Jak wynika z literatury początkowo do użytkowania pastwiskowego stosowano gatunki lucerny jednorocznej. Następnie w wyniku prac hodowlanych wytworzono odmiany lucerny siewnej przystosowanej do wypasania. Zdaniem wielu autorów przystosowanie odmian lucerny do wypasania wynika z ich budowy morfologicznej. Rośliny odmian pastwiskowych charakteryzują się rozłożystym pokrojem, rozbudowanymi szyjkami korzeniowymi, dużą liczbą wytwarzanych pędów, zwiększonym odrastaniem organów wegetatywnych z szyjek korzeniowych, a także wysoką trwałością oraz tolerancją na przygryzanie i udeptywanie przez zwierzęta. Ważnymi zagadnieniami związanymi z pastwiskowym użytkowaniem mieszanek lucerny z trawami, na które zwrócono uwagę w opracowaniu, są: dobór komponentów, plonowanie, wartość pokarmowa, trwałość, budowa morfologiczna, zawartość substancji antyżywieniowych i tempo trawienia masy roślinnej, długość okresu wypasania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.