Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 249

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 13 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  akumulacja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 13 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano zmiany zawartości kationów zasadowych Ca2+, Mg2+, K+, Na+ oraz wartości stosunków K:Mg i Ca:Mg w glebach pozostających pod wpływem erozji wodnej w warunkach polowych oraz wyłączonych spod presji wodnej, umieszczonych w monolitach. Badania wykazały, że gleby z: wierzchowiny W (gleba płowa), zbocza północnego N (gleba brunatna, słabo erodowana), dna doliny D (gleba deluwialna), mimo zróżnicowania właściwości chemicznych nie wykazywały oznak zmniejszenia żyzności. Znaczne zróżnicowanie zawartości kationów jednowartościowych w glebach w warunkach polowych i wapnia w glebach z monolitów spowodowało zmiany wartości stosunków K:Mg i Ca:Mg.
Celem badań było określenie akumulacji wybranych metali ciężkich (Hg, Pb, Zn i Cu) w osadach oczek śródpolnych. Do badań wybrano trzy obiekty stanowiące niewielkie zlewnie bez powierzchniowego odpływu położone w strefie wododziałowej. Wszystkie trzy zlewnie posiadają w najniżej położonych miejscach oczka wypełnione wodą. Badane metale ciężkie wykazują wyraźne pionowe zróżnicowanie zawartości. Najwięcej jest ich w osadach powierzchniowych i zawartość ich maleje wraz z głębokością. Największe różnice w zawartości stwierdzono dla rtęci i ołowiu (20 do 30 razy więcej), a mniejsze dla cynku i miedzi (do 10 razy). Stwierdzona w badaniach własnych zawartość rtęci, ołowiu, cynku i miedzi w wierzchnich poziomach akumulacyjnych osadów (odpowiednio: 145,5-274,9 ng·g⁻¹ oraz 40,7-50,4; 98,4-193,5 i 19,4-22,7 mg·kg⁻¹), jest wyższa od naturalnej zawartości tych metali w glebach.
13
88%
Celem tego opracowania jest ocena zdolności wiązania kadmu w glebach regionu krakowskiego w oparciu o wybrane ich właściwości. Przeprowadzono ją według sposobu zaproponowanego dla różnych metali ciężkich przez Blume i Brümmera, który dzieli gleby na 5 klas różniących się zdolnością akumulowania metali ciężkich. W przypadku kadmu decydującym czynnikiem tego podziału jest odczyn gleby (tab. 2). Pomocniczą rolę w kumulowaniu kadmu przypisuje się zawartości materii organicznej i części spławialnych (frakcji o średnicy cząstek <0,02 mm) w glebie. Z 304 przebadanych próbek wierzchniej warstwy (0-20 cm) gleby, pobranych na terenie całego województwa krakowskiego, aż 38% wykazuje bardzo duże zdolności akumulowania kadmu. Pozostałe klasy gleb o dużej, średniej i małej zdolności wiązania kadmu reprezentowane są odpowiednio przez: 25, 14 i 23% ogólnej liczby próbek (tab. 3). Gleby silnie akumulujące kadm przeważają w północnej części województwa krakowskiego (ryc. 1), w której występują rejony o wyraźnie podwyższonej zawartości tego metalu w glebie. Chroni to rośliny przed nadmiernym pobieraniem kadmu z tych gleb.
W pracy podjęto próbę określenia wpływu Rafinerii Nafty Jedlicze na zawartość mikroelementów w glebach i roślinach uprawianych wokół zakładu. W materiale glebowym pobranym w różnych odległościach od zakładu określono oprócz podstawowych właściwości fizykochemicznych zawartość Co, Cu, Ni i Zn po mineralizacji w HC1O₄ oraz w wyciągu 1 mol HCl·dm⁻³. Natomiast w roślinach określono ogólną zawartość Co, Cu, Ni i Zn po ich rozłożeniu w H₂SO₄, HNO₃ i HC1O₄. Zawartość metali oznaczono techniką atomowej spektrometrii absorpcyjnej (ASA). Najwyższe zawartości pierwiastków w glebie stwierdzono w odległości 4 - 5 km w kierunku południowym od rafinerii. Świadczy to o wpływie dominujących w tym rejonie wiatrów północnych na rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń przemysłowych. Poziom badanych pierwiastków w glebie jest ściśle związany z pojemnością sorpcyjną gleb. Wpływ pozostałych właściwości, takich jak odczyn, zawartość materii organicznej, na gromadzenie się metali w glebie jest niewielki. Statystycznie istotną zależność z odległością od rafinerii wykazano jedynie dla Cu. Wszystkie przebadane próbki pietruszki spełniają kryteria przydatności konsumpcyjnej pod względem zawartości Co, Cu i Ni. Przekroczenia dopuszczalnych zawartości cynku występują tylko w nielicznych próbkach.
Materia organiczna (MO) stanowi główny składnik gleb, który wpływa na procesy związane z przemianami trwałych zanieczyszczeń organicznych (TZO). Przebieg tych procesów zależy od czynników glebowych i klimatycznych oraz właściwości związków. Podział zanieczyszczeń pomiędzy fazę stałą i ciekłą gleb, sorpcja/desorpcja, sekwestracja, starzenie się zanieczyszczeń oraz tworzenie się pozostałości związanej powodują, że związki o właściwościach hydrofobowych są zatrzymywane w glebach. Celem pracy było przedstawienie obecnego stanu wiedzy na temat udziału materii organicznej w akumulacji trwałych zanieczyszczeń organicznych w glebach. Praca zawiera wybrane defi nicje i podziały materii organicznej z uwzględnieniem źródeł pochodzenia materiału organicznego oraz opis procesów, które zachodzą w układzie MO-TZO. W szerszym zakresie przedstawiono rolę, jaką w akumulacji zanieczyszczeń organicznych pełni próchnica, rozpuszczalna materia organiczna i frakcja czarnego węgla. W opracowaniu zostały również poruszone problemy skutków środowiskowych wynikających z nagromadzenia się w glebach trwałych zanieczyszczeń organicznych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 13 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.