Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  agricultural production area
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono propozycję zastosowania dojazdów uzasadnionych technologicznie do racjonalizacji przestrzeni produkcyjnej i reorganizacji produkcji na użytkach rolnych. Dojazdy (i powroty) uzasadnione technologicznie mogą być miernikiem natężenia interakcji przestrzennych między ośrodkiem dyspozycyjnym a obsługiwanymi użytkami (strefami). Badania nad potencjalną i rzeczywistą liczbą dojazdów do gruntów ornych [77], trwałych użytków zielonych [44], użytków leśnych [14] i wód użytkowych [43], oprócz wykazania różnic w zakresie realizowanych technologii produkcji - w stosunku do modelowych i w rzeczywistej liczbie dojazdów - w stosunku do potencjalnych, pozwoliły na opracowanie wskaźników charakteryzujących obszar pod względem transportochłonności. Wskaźniki te mogą być wykorzystane do oceny, a następnie do kształtowania optymalnych rozłogów w gospodarstwach rolnych.
W krajach Unii Europejskiej użytki zielone stanowią średnio 39,5% użytków rolnych. W wielu krajach wskaźnik ten przekracza 50%, a wśród nich znajdują się takie kraje, jak Irlandia, Wielka Brytania, Austria i Holandia. W Polsce zaledwie co piąty hektar użytków rolnych to użytek zielony. Trwałe użytki zielone w Polsce są bardzo zróżnicowane. W zależności od układu warunków siedliskowych pozyskiwane plony siana wahają się w granicach 3,3-6,0 t·ha-1. Możliwości produkcyjne użytków zielonych nie są w pełni wykorzystane. Można przyjąć, iż przy poprawie gospodarki łąkowej można uzyskiwać plony siana rzędu 5,0-8,5 t·ha-1, co da dodatkowy zbiór siana przekraczający 7 mln ton, a więc prawie o 50% większy od uzyskiwanego obecnie. By lepiej wykorzystać potencjał produkcyjny użytków zielonych należy dbać o utrzymanie odpowiedniego uwilgotnienia gleby, optymalizację nawożenia, stosowanie racjonalnej gospodarki łąkowo-pastwiskowej (m.in. planowy wypas, odpowiednie terminy i częstotliwość użytkowania) oraz doskonalenie metod konserwacji pasz.
8
71%
W pracy oszacowano udział N-NO₃⁻ w procesach rozpraszania azotu z rolniczej przestrzeni produkcyjnej do środowiska przyrodniczego w Polsce. Rozproszenie azotu z rolniczej przestrzeni produkcyjnej do środowiska na drodze wymywania N-NO₃⁻ i denitryfikacji oceniono w przybliżeniu na 675-732 tys. t N rocznie. Jedną z głównych przyczyn emisji azotu z przestrzeni rolniczej do środowiska przyrodniczego jest emisja produktów denitryfikacji (455-542 tys. t N rocznie). W tym największe znaczenie ma ulatnianie się N₂ z gleb uprawnych. O istotnym udziale emisji N₂, N₂O, NOₓ w całkowitych stratach azotu z rolnictwa decyduje fakt, że proces denitryfikacji zachodzi zarówno w szeroko pojętej przestrzeni rolniczej jak i w strefie przejściowej (wodach drenarskich, zbiornikach śródpolnych i in.) oraz w wodach powierzchniowych i gruntowych. Dlatego ładunek N-NO₃⁻ do wód powierzchniowych i gruntowych jest znacznie pomniejszony w wyniku procesu denitryfikacji. Zatem denitryfikacja może być postrzegana jako proces samooczyszczenia się wód. W polskiej literaturze nie dość dobrze rozpoznana jest wielkość emisji N-NO₃⁻ z przestrzeni rolniczej do wód. Emisja N-NO₃⁻ do hydrosfery zachodzi głównie poprzez wymywanie N-NO₃⁻ do wód gruntowych (163 tys. t N rocznie) i wód powierzchniowych (56 tys. t N rocznie).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.