W pracy przedstawiono model doświadczenia polowego w badaniach nad konkurencją wzajemną pomiędzy rośliną uprawną a chwastami w agrofitocenozie. Zaproponowano wskaźniki służące ocenie skutków tych oddziaływań. Wskaźniki te oparte są na względnych różnicach liczby osobników, ilości biomasy i wielkości cech biometrycznych roślin. Pozwalają zatem określić i porównać reakcje rośliny uprawnej na zachwaszczenie, reakcje poszczególnych gatunków i zbiorowiska chwastów na konkurencję rośliny uprawnej oraz ocenić konkurencję wzajemną rośliny uprawnej i chwastów w danej agrofitocenozie. Sposób określania poszczególnych wskaźników oddziaływania konkurencyjnego umożliwia porównanie efektów tych wpływów u różnych gatunków, w różnych fazach rozwojowych i na różnych organach rośliny.
W pracy przeanalizowano wpływ bakterii endofitycznych na różne gatunki roślin uprawnych. Przedstawiono sposoby zasiedlania tkanek gospodarza przez zespoły endofitów oraz mechanizmy, za pomocą których oddziałują na rośliny. Oddziaływanie to może mieć charakter bezpośredni – poprzez wytwarzanie różnorodnych stymulatorów wzrostu oraz udostępnianie związanego azotu – lub pośredni, kiedy bakterie odgrywają rolę czynników kontroli biologicznej.
Badania prowadzono w latach 2005-2006 na terenie Stacji Badawczej w Mochełku, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Ich celem było określenie stopnia przeżywalności oraz tempa inaktywacji bakterii wskaźnikowych Salmonella Senftenberg W775 w glebie w zależności od uprawy wybranych roślin rolniczych. W eksperymencie rolę nośnika pałeczek Salmonella Senftenberg W775 pełnił kompost z odpadów komunalnych, który wprowadzono do środowiska glebowego na poletkach doświadczalnych w uprawach rolniczych owsa, mieszanki owsa z łubinem żółtym, żyta jarego oraz mieszanki żyta jarego z łubinem żółtym. Przeprowadzone badania wykazały, że tygodniowe tempo eliminacji Salmonella Senftenberg W775 w glebie, w zależności od poszczególnych upraw polowych, przyjmowało wartość od 0,33 do 0,46 log, natomiast maksymalny czas przeżycia wykrywanych drobnoustrojów wynosił od 18 do 24 tygodni.