W nawiązaniu do kryteriów normy PN-EN 206-1 przedstawiono poszczególne składniki wody oddziałujące korozyjnie na beton, kryteria oceny korozyjności chemicznej wód gruntowych oraz klasy ekspozycji. Na przykładzie badań wód czwartorzędowych z obszaru aglomeracji warszawskiej omówiono zmienność poszczególnych czynników korozyjnych. Zostały wskazane te składniki chemizmu wód gruntowych, które mają statystycznie dominujący wpływ przy ocenie oddziaływań korozyjnych na beton.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad zmianami własności korozyjnych wody podczas jej napowietrzania. Zmiennymi niezależnymi były czas napowietrzania wody oraz natężenie przepływu powietrza, jak również wysokość warstwy wody. Mierzono parametry fizyczno-chemiczne wody, pozwalające określić zmiany jej właściwości za pomocą metod pośrednich. Zmiany agresywności korozyjnej wody oceniano za pomocą indeksu nasycenia Langeliera (LSI), indeksu stabilonści Ryznara (RSI), indeksu agresywności (AI), wskaźnika intensywności kwasowęglowej (I) oraz indeksu Larsona-Skolda (IL). Stwierdzono, że napowietrzanie znacząco zmniejsza korozyjność wody przez podnoszenie wartości pH, wiążące się z obniżaniem stężenia agresywnego CO2. Jednak bardzo niska zasadowość wody uniemożliwiła w eksperymencie osiągnięcie właściwości niekorozyjnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.