W związku z tendencją do starzenia się pędów pelargonii w kulturach in vitro, obserwowaną we wcześniejszych doświadczeniach, podjęto badania dotyczące roli etylenu w tym procesie. Badano wpływ prekursora biosyntezy etylenu (ACC) i cytokinin (BAP lub meta-topoliny), na tworzenie i jakość pędów u odmian pelargonii określonych jako szybko- i wolno starzejących się in vitro. U odmian szybko starzejących się obserwowano wzmożone żółknięcie i zasychanie liści pod wpływem samego ACC bądź podanego łącznie z BAP. Procesy starzenia nasilały się wraz ze wzrostem stężenia prekursora biosyntezy etylenu. U powyższych odmian, w obecności topoliny pędy wykazywały mniejszą wrażliwość na etylen, niższe stężenia ACC stymulowały tworzenie drobnych pędów, wyższe zaś tworzenie tkanki kalusowej u podstawy pędów i witryfikacje. U odmiany P. x hortoum Bargpalais, którą wcześniej uznano za wolno starzejącą się w warunkach in vitro, ACC nie stymulowało żółknięcia liści. Prekursor biosyntezy etylenu podany łącznie z BAP wpływał na tworzenie bardziej delikatnych, młodocianych pędów, typowych dla traktowań topoliną. Natomiast dodany do pożywki z mT podwyższał ilość tworzących się pędów, które wykazyły tendencję do redukcji blaszki liściowej i witryfikacji wraz ze wzrostem stężenia ACC.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.