Badania były prowadzone na 6 stanowiskach, położonych 2-5 km od centrum miasta na kierunku NE, SE i E. Badania odnoszą się do gruntów uprawnych, łąkowych i leśnych, a tylko stanowiska II i VI nie posiadają terenów zalesionych (Rys.l). 16 profilów glebowych różniło się pod względem typologicznym i gatunkowym. Podstawowe właściwości i całkowita zawartość Cu, Pb, Zn, Cd i S została oznaczona w próbkach glebowych pobranych z poziomów próchnicznych i warstw podpróchnicznych z głębokości 30-40 cm (Tab.l). Zawartość Cu, Pb, Zn i S oznaczona była również w próbkach żyta (słoma i ziarno) i w runi łąkowej (Tab.2). Zawartość w glebach Cd mieści się poniżej poziomu wykrywalności, akumulacja Cu, Pb, Zn jest wyższa ale nie przekracza przyjętych norm. Więcej jest tych składników i S-ogólnej w poziomie próchnicznym niż warstwie podpróchnicznej ale najwięcej można ich znaleźć w glebie mułowej, która stanowi łąkę (prof. 13). Akumulacja metali ciężkich i siarki jest poniżej normy. Przebadane gleby wymagają wapnowania ze względu na zakwaszenie, które wskazuje na rozpoczęty proces degradacji.