Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Wyzyna Krakowska
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Dolina Brzoskwinki w swoim środkowym biegu ma charakter skalistego wąwozu, przecinającego południową część Garbu Tenczyńskiego. Po obu stronach jest obramowana rzędami wyniosłych skałek, zbudowanych z wapieni skalistych górnej jury. W ich obrębie wyraźnie zaznaczają się spękania ciosowe, które w wyniku zjawisk grawitacyjnych oraz procesów krasowych ulegają powolnemu rozszerzaniu, przyczyniając się do rozczłonkowywania masywów skalnych. Zbocza doliny i ściany skalne tworzą siedliska sprzyjające rozwojowi bogatej i zróżnicowanej fauny mięczaków, obejmującej zarówno gatunki cieniolubne, jak też typowe dla środowisk otwartych i kserotermicznych. Wzdłuż prawego zbocza doliny została wytyczona ścieżka dydaktyczno-widokowa. Walory krajobrazowe i przyrodnicze przełomowego odcinka doliny motywują potrzebę jego ochrony. Dla zabezpieczenia grup skalnych odsłoniętych wzdłuż ścieżki postuluje się utworzenie pomnika przyrody. Ponadto celowe jest podjęcie starań o udostępnienie lewego zbocza doliny, będącego własnością prywatną, przeciwdziałanie zabudowie jej dna oraz ustanowienie rezerwatu przyrody, który objąłby cały opisywany odcinek Doliny Brzoskwinki
W środkowej części Wyżyny Krakowskiej w latach 2005–2010 rejestrowano obecność błotniaków Circus sp. Powierzchnia próbna obejmowała 230,5 km2, w tym ważne dla błotniaków tereny otwarte zajmowały 167,5 km2 (tj. 72,7%), a lasy pokrywały 63 km2 (tj. 27,3%). Celem pracy było stwierdzenie składu gatunkowego oraz ustalenie statusu odnotowanych błotniaków na Wyżynie Krakowskiej. Oprócz własnych obserwacji w pracy uwzględniono także 6 niepublikowanych stwierdzeń innych autorów z lat 1994–2008. W okresie migracji odnotowano łącznie 28 osobników należących do dwóch gatunków błotniaków: stawowego Circus aeruginosus (Nobs = 18, Nos = 20) i łąkowego Circus pygargus (Nobs/os = 8). Zdecydowana większość (aż 92%; Nobs = 24, Nos = 26) wszystkich stwierdzeń dotyczyła ptaków na migracji jesiennej, a tylko 8% (Nobs/os = 2) – na wiosennej. Nie zarejestrowano stanowisk lęgowych ani platform noclegowych. Zwrócono uwagę na rzeczywiste i potencjalne zagrożenia dla tej grupy ptaków szponiastych na omawianym obszarze
The following paper includes a list of vascular plants (429 species) of the Mnikowska Valley, which is one of the Jurassic valleys situated in the Kraków (Cracow) Upland. The xerothermic plants (74 species) and mountain plants (12 species) are the most important among various ecological groups of species. The occurrence of 41 species of established anthropophytes results from human activity. The analysis of threats to the flora of the Mnikowska Valley indicates that successional changes are the most dangerous e.g. during the last three decades the area of xerothermic associations has decreased severely.
Badania prowadzono w latach 2007-2009 na obszarze Wyżyny Krakowskiej. Powierzchnia badawcza zajmowała 230,5 km2, z czego 27,3% pokrywały lasy. Podczas badań stwierdzono łącznie 11 lęgowych gatunków badanego zespołu ptaków drapieżnych: 6 gatunków ptaków szponiastych Falconiformes, kruka Corvus corax oraz 4 gatunki sów Strigiformes. Średnia liczebność ptaków szponiastych wyniosła 73,5 par (31,9 p/100 km2), kruka – 16,5 par (7,2 p/100 km2) oraz sów – 53,0 terytoriów (23,0 t/100 km2). Najliczniejszym gatunkiem ptaka szponiastego okazał się myszołów Buteo buteo gniazdujący średnio w liczbie 29,5 par (12,8 p/100 km2), natomiast sowy – puszczyk Strix aluco występujący średnio w liczbie 43,5 terytoriów (18,9 t/100 km2). Wielkość terytoriów lęgowych zespołu wynosiła od 0,1 km2 u uszatki Asio otus do 7,1 km2 u trzmielojada Pernis apivorus. Sukces gniazdowy wynosił 67-100%, a minimalna liczba młodych na zajęte gniazdo 1,3-2,8. Głównymi składnikami pokarmu były ptaki, ssaki oraz owady. Badany zespół drapieżników na Wyżynie Krakowskiej charakteryzował się niskim bogactwem gatunkowym oraz dużym stopniem dominacji gatunków najliczniejszych.
Przedmiotem podjętych badań były warunki termiczne w połudnowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Uznano za interesujące przeanalizowanie wpływu sytuacji synoptycznych na wartości odchyleń temperatury powietrza od średniej wieloletniej. Cyrkulacja atmosferyczna w porównaniu do czynników geograficznych jest procesem bardzo zmiennym w czasie. Stąd też, tak ważne znaczenie odgrywają badania zmierzające do ilościowego określenia zróznicowania elementów klimatu przy panujących sytuacjach synoptycznych. W badaniach wykorzystano typy sytuacji synoptycznych dla Dorzecza Górnej Wisły opracowane przez T. Niedźwiedzia oraz wyniki obserwacji temperatury powietrza z lat 1991–2005 ze stacji meteorologicznych reprezentujących odmienne formy terenu. Formy płaskie reprezentuje płaszczyzna w Krakowie- Balicach, wklęsłe dno doliny w Ojcowie, natomiast wypukłe wierzchowina położona w Garlicy Murowanej. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że na analizowanym obszarze częściej pogodę kształtowały sytuacje antycyklonalne (56%) niż cyklonalne (44%). Najczęściej występowały typy sytuacji: Ka (13,8%), Bc(11,8%), Wa(9,5%) i Wc(8,7%). Najrzadziej zaś notowano sytuacje Ec(1.3%) i Cc(0,7%) oraz X (1,7%) i NEc(1,8%). Jak wykazały badania, we wszystkich porach roku występowało duże zróżnicowanie odchyleń temperatury zarówno co do wartości bezwzględnej jak i znaku.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.