Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2358

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 118 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Warszawa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 118 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of the analysis conducted on the street lawns in Warsaw was to specify the share of grasses in the sward. Floristic research was conducted by means of phytosociological record method according to the Braun-Blanquet's school and it analysed plant cover. Furthermore, the research compares grasses share in sward depended on soil salinity. According to research from 1999-2001 the street lawns comprised of 80 species, out of which 16 were grass species. External belts of street lawn sward comprised of 55 plant species, with 12 grass taxa. Internal belts of street lawns comprised of 61 plant species, out of which 14 were grass species. The percentage of plants in middle belts of the street lawns reached 96% of plant cover and in side belts - about 70% of the plant cover. External belts of street lawns comprised from 24 to 33 dicotyledonous plants and 3 to 9 grass species. Grass species constituted 21.0-38.6% of street lawn's plant cover. The electrolitic conductivity reached from 0.8 to 1.2 mS cm⁻¹. Research compared individual species' share in lawn sward and it showed that, among grass species, Agropyron repens, Setaria pumila, Puccinellia distans, Festuca rubra and Bromus hordeaceus have the highest indices of plant cover. Internal belts of street lawns comprised from 20 to 29 dicotyledonous plants and 6 to 10 grass species. Grass species constituted 26.8-40.4% of street lawns' plant cover. The electrolitic conductivity reached from 0.3 to 0.45 mS cm⁻¹. Research compared individual species' share in lawn sward and it showed that, among grass species, Festuca rubra, Lolium perenne, Agropyron repen, Bromus hordeaceus and Dactylis glomerata have the highest indices of plant cover.
Aura
|
2003
|
nr 01
19-21
The southern district of Warsaw connected with Polish and European history, classified as Western Wilanów in administrative terms, represents exceptionally precious natural and cultural values, including the historic palace and orchard complexes in the districts of Wilanów, Natolin and Ursynów. Instead of managing this area in compliance with the principles of the sustainable development of Warsaw, local authorities have agreed to the construction of commercial and residential buildings and consented to crossing this area the Berlin-Moscow highway. The author proves the adverse impacts of these decisions.
Za najważniejsze stymulatory rozwoju polskiego rynku nieruchomości należy uznać: stopę procentową kredytów, kursy walut, skalę inwestycji zagranicznych i ich alokację, tempo wzrostu gospodarczego, wielkość i sposób redystrybucji produktu krajowego oraz skalę inflacji. Poważny wpływ na funkcjonowanie rynku nieruchomości wywiera również podaż obiektów przeznaczonych do obrotu, a więc m.in. udostępnienie do sprzedaży majątku Skarbu Państwa i gmin, które dysponują dużymi zasobami gruntów i budynków oraz wyzbywanie się nieruchomości przez wojsko kolej i przedsiębiorstwa przemysłowe. Warszawa, chociaż w początku lat 90, wydawało się, ze znacznie ustępuje atrakcyjności swoim dwóm głównym konkurentom: Pradze i Budapesztowi, szybko okazała się bardzo atrakcyjnym miejscem lokowania inwestycji zagranicznych. Stało się tak z trzech powodów: Warszawa jest stolicą znacznie większego kraju i o wielkim potencjale rozwojowym, jest atrakcyjnym rynkiem zbytu towarów i usług oraz ma w centrum miasta duże obszary dotychczas nie zainwestowane lub wymagające szybkich przekształceń. Wtórny rynek mieszkań przeżywa obecnie w Warszawie okres dekoniunktury -coraz mniej osób chce kupować stare mieszkania. Obserwuje się duży odpływ klientów do domów nowych, gdyż ceny na rynku pierwotnym i wtórnym są często porównywalne. Średnia cena mieszkań w Warszawie kształtuje się na poziomie 3100 PLN/m2, czyli około 750 USD okazuje się być nadal daleko niższa w przypadku stolic zachodnioeuropejskich. Jedynie ceny nowo budowanych, najbardziej ekskluzywnych apartamentów (około 2500 USD/m2) są porównywalne ze średnimi czasami obserwowanymi w Paryżu (3000 USD/m2), Londynie (2800), czy Sztokholmie (2350). Średnia cena zakupu gruntu pod zabudowę mieszkaniową w Warszawie (ok. 130 USD/m2) mieści się w granicach typowych dla stolic państw zachodnioeuropejskich. Analiza aktualnej sytuacji panującej na rynku powierzchni biurowej w Warszawie jest obecnie zdecydowanie najtrudniejsza. Duże zróżnicowanie opinii ekspertów odnośnie prognoz, a nawet aktualnego poziomu cen, wynika z chwilowego, miejmy nadzieję, znacznego przekroczenia przez inwestorów bariery popytu. Oddane do użytku w roku ubiegłym aż blisko 400 tysięcy metrów kwadratowych nowej powierzchni biurowej uznać należy za poważny błąd strategiczny, grożący destabilizacją rynku. Obserwowane aktualnie kłopoty ze znalezieniem najemców powodują wyraźnie zauważalne obniżenie się wysokości czynszów. W przypadku biurowców klasy A z maksymalnego poziomu 52 USD za 1 m2 w roku 1993 do 38 USD w roku ubiegłym, a w przypadku obiektów klasy B z 33 USD w roku 1995 do 25 USD za 1 metr kwadratowy. Aktualne ceny najmu powierzchni biurowej najwyższej klasy są w Warszawie wyższe nie tylko od obserwowanych w Pradze (23,8 USD ] miesięcznie za 1 m2) i w Budapeszcie (22,2), ] ale również w Brukseli (19,2), Wiedniu (21,8), ( czy w Berlinie (25,4). W roku 1998 w Warszawie odnotowano 56% przyrost powierzchni centrów dystrybucyjnych w stosunku do roku poprzedniego, a dalszy przyrost o 40% w roku ubiegłym pozwolił na osiągnięcie ich łącznej powierzchni tl ok. 550 tys. m2. Ocenia się, że w roku 2002 powierzchnia centrów handlowych w Warszawie wyniesie 940 000 m2. Do roku 2003 sieć a hipermarketów powiększy się o 14 nowych obiektów i osiągnie liczbę 34. Czynsze najmu w podwarszawskich centrach handlowych, 3 pomimo wzrostu w 1998 roku aż o 43% w stosunku do roku ubiegłego (z 30 do 42 USD/ 1m2) ustabilizują się prawdopodobnie na poziomie ok.40 USD za 1 m2. Wbrew odczuciom kupców, czynsze za powierzchnię handlową w centrum Warszawy nie wydają się być zbyt wygórowane. Ich średni poziom, wynoszący obecnie ok. 60 USD miesięcznie za 1 m2 powierzchni sklepu, jest taki jak w Sztokholmie - wyższy wprawdzie niż w Budapeszcie (45) i Bukareszcie (55), ale niższy niż w Pradze (80 USD/m2). Szybki przyrost powierzchni magazynowych o najwyższym standardzie również nie pozostaje bez wpływu na ceny. Od roku 1994 do chwili obecnej średnie ceny 1 m2 powierzchni magazynowej w aglomeracji warszawskiej spadły już o ok.20%. Nadal jednak roczny koszt użytkowania 1 m2 powierzchni magazynowej w Berlinie i Paryżu wynosi ok. 100 USD, a w Warszawie 186 USD. W Warszawie miesięczny koszt wynajmu magazynu wynosi średnio 8,75 USD/m2, w Berlinie 6, a w Paryżu 5 USD/m2. Taniej niż w Warszawie jest również w Pradze i Amsterdamie - po 7 USD/m2. Jednym z głównych powodów zainteresowania kapitału zagranicznego inwestowaniem na polskim rynku nieruchomości jest rzadko spotykana wysokość stopy zwrotu zainwestowanego kapitału, wynosząca w Warszawie v roku 1998 18,5% (w rekordowym roku 1999 było to aż 25%) w przypadku budowy luksusowych apartamentów. Szczególnie widoczna w Warszawie szybko rosnąca liczba nowoczesnych obiektów biurowych wynika również z faktu ich wielkiej aczkolwiek ciągle malejącej opłacalności. V przypadku obiektów biurowych klasy B stopa zwrotu zainteresowanego kapitału na przestrzeni lat 1993-98 malała systematycznie 28% do 17%, a przy obiektach klasy A z 16,59 do 12,5% - podczas gdy na rynkach rozwiniętych i ustabilizowanych typowa stopa zwrotu kapitału zainwestowanego w nieruchomości wynosi 8%. Istotną przesłankę odnośnie prognoz roz woju rynku nieruchomości miejskich stanów olbrzymi obszar terenów nie wykorzystanych leżących w granicach administracyjnych miast. Znacznych rezerw terenowych pod rozwój budownictwa doszukać się można również w Warszawie, gdzie na ogólną powierzchnię miasta wynoszącą 49500 ha tereny osiedlowe uzbrojone, a dotychczas nie zabudowane stanowią 2380 ha, nieużytki 740 ha, a tereny rolne aż 15790 ha. Niepokoić musi fakt, że pomimo obserwowanego w ostatnich latach dużego napływu inwestycji zagranicznych Warszawa nie cieszy się wśród naszych zachodnioeuropejskich partnerów handlowych dobrą opinią. Warszawa w rankingu 30 badanych ważniejszych miast europejskich zajmuje pod względem atrakcyjności odległą 26 lokatę. Nieco wyżej od Warszawy sklasyfikowane zostały Praga (21 miejsce) i Budapeszt (25 miejsce). Na niską pozycję Warszawy wpłynęły przede wszystkim: - kłopoty komunikacyjne (zatłoczone śródmieście, brak obwodnicy i rozwiniętego systemu metra oraz niewystarczająca liczba mostów przez Wisłę, - niska jakość życia i zanieczyszczenie środowiska (pomimo uznania dla dużych postępów dokonanych w ostatnich latach zajmujemy w tej kategorii wraz z Moskwą ostatnie miejsce), - słabo rozwinięta sieć telekomunikacyjna (porównywalna tylko z Pragą i Moskwą) oraz słaba znajomość języków obcych (26 miejsce, przed m.in. Rzymem i Moskwą). Jako względnie dobrą określa się sytuację w Warszawie w zakresie dostępności powierzchni biurowej i pracowników wykwalifikowanych. Optymistyczne jest to, że Warszawa znalazła się w czołówce analizowanych miast pod względem oferowanych perspektyw rozwoju dla ulokowanych na polskim rynku firm zagranicznych. Panuje powszechna opinia, że poważny wpływ na rozwój polskiego rynku nieruchomości wywrze nasze członkostwo w Unii Europejskiej, którego konsekwencją będzie wzmożony swobodny przepływ kapitałów i siły roboczej w ramach Unii oraz likwidacja ograniczeń sprzedaży nieruchomości cudzoziemcom.
Artykuł przedstawia analizę współczesnych zagrożeń warunków życia w miastach wynikających ze zmian ekonomicznych i silnej presji inwestycyjnej, na przykładzie procesów zachodzących w ostatnich latach w Warszawie. Prezentowany punkt widzenia przyrodnika dotyka nie tylko problematyki tradycyjnie uznawanej za przyrodniczą, ale także przyczyn negatywnych zmian środowiska przyrodniczego miasta. Specyficzny krajobraz miejski jest przykładem środowiska najsilniej ze wszystkich układów ekologicznych kształtowanego przez gospodarkę człowieka w kierunku jak najlepszego dostosowania do mieszkania, pracy i całego cyklu życiowego dużej grupy ludzi na dość niewielkiej powierzchni, w proporcji do liczby ludności. De facto jest to siedlisko życia „społeczeństwa zurbanizowanego". Próba zaspokojenia potrzeb komfortu życia jest siłą napędzającą rozwój techniczny, technologiczny w zakresie kształtowania struktury miasta. Wzrost zainwestowania terenu narzuca potrzebę oszczędnego wykorzystywania przestrzeni ze względów ekonomicznych, co z kolei wymusza dalszy postęp technologiczny. Wszystkie te działania przysłaniają coraz pilniejszą potrzebę ochrony komfortu środowiskowego, zapewniającego warunki życia człowieka jako organizmu. Estetyka urbanistyczna coraz bardziej odbiega od naturalnych potrzeb estetycznych i zdrowotnych mieszkańców, które w miarę wzrostu mobilności uzyskiwanej przez rozwój komunikacji miejskiej i wzrost liczby samochodów - są zaspokajane doraźnie poza miastem podczas niedzielnych wycieczek z rodziną do lasu, na terenach często dość odległych. Ze struktury centrów miast znikają wszystkie te fragmenty terenów porośniętych roślinnością, które nie są chronione jako zabytki kultury, a i te są coraz bardziej izolowane przez otaczającą je zabudowę i ubywa ich powierzchni. Jakość środowiska życia organizmu ludzkiego - warunki klimatyczne, aerosanitarne i akustyczne są pochodną intensywności zabudowy, nasycenia terenu komunikacją i infrastrukturą, oraz efektów zmian warunków siedliska wywołanych przez zainwestowanie. Już obecnie warunki panujące w miastach daleko odbiegają od optimum warunków dla organizmu ludzkiego. Hałas, zapylenie i zanieczyszczenie powietrza, przesuszenie, silne pola elektromagnetyczne itp. to znakomicie znane efekty oddziaływania zagęszczonych centralnych części miast. Zmiany ekonomiczne i koniunktura inwestycyjna obecnie ma nieco inny charakter niż w poprzednich dziesięcioleciach. Następuje wyraźna tendencja do intensyfikacji wykorzystania przestrzeni i hamowanie rozrastania się powierzchniowego miast. Także rolę istotnego czynnika stymulującego rozwój, zamiast przemysłu - jak to miało miejsce w poprzednich dziesięcioleciach, stanowi obecnie rozwój wielkokubaturowych budynków banków, centrów biznesu, biurowców, centrów handlowych oraz okazałe gmachy użyteczności publicznej. Oprócz obiektów handlowych lokalizowanych dość równomiernie w całej strukturze miasta, pozostałe w naturalny sposób ciążą raczej ku centralnym częściom miasta. Tego typu obiekty wymagają nie tylko podstawowej infrastruktury i dobrej komunikacji, ale też kształtują specyficzny typ nowoczesnego krajobrazu miejskiego o estetyce wysokiej technologii w budownictwie. Zieleń towarzyszy takiej zabudowie jako „zielony akcent", ozdoba samego budynku - często zamknięta w szklanej studni wewnątrz budynku, a niejako sposób zagospodarowania terenu otaczającego budynek. Konieczność zachowania warunków środowiska korzystnych dla organizmów ludzi żyjących w mieście wymaga kształtowania tych warunków przez świadomy wybór formy zagospodarowania, a nawet wielkości brył i intensywności zagospodarowania w poszczególnych częściach struktury miejskiej. W Warszawie można jeszcze te warunki kształtować. Zachowała się bowiem duża część terenów otwartych pełniących istotna rolę w wentylacji. Ale większość tych terenów jest zagrożona zabudowaniem. Wiele fragmentów zieleni miasta już zniknęło, a w ich miejsce powstały okazałe budynki. Na terenach klinów nawietrzających projektuje się już zabudowę, a zbyt liberalne zapisy w planie zagospodarowania niewystarczająco chronią te tereny przed intensywną zabudową. Ten proces stawia bardzo trudne zadanie przede wszystkim przed władzami miasta, ale także przed urbanistami i planistami. Pilnie trzeba uratować niezbędne dla zapewnienia korzystnych warunków środowiska minimum powierzchni terenów otwartych w już istniejących częściach miasta i ochronić przed bezpowrotną utratą. Trzeba też zaprojektować i zagospodarować „szkielet" przyszłego miasta tworząc na zapas system przyrodniczy struktury, która zaistnieje za 10, 20 czy 50 lat. Drogą do osiągnięcia tego celu jest też gromadzenie i upowszechnianie informacji. Identyfikacja obszarów cennych przyrodniczo, ważnych z punktu widzenia jakości środowiska dziś i w przyszłości i rozpowszechnienie informacji o ich znaczeniu powinno zwrócić uwagę mieszkańców na ich ochronę. Wydaje się oczywiste, że władze miasta podejmujące decyzje o przeznaczeniu terenu to także mieszkańcy.
Eating establishments were always thought of as either secondary elements of tourism or as just important tourist facilities (Page 1995; Kowalczyk 2000; Kowalczyk, Derek 2010). Nowadays, however, restaurants, bars, cafes etc. have also become tourist attractions in their own right, and in urban areas too. Their development and localisation have been discussed in tourism literature. This paper explores the phenomenon of the development of eating establishments in Warsaw's central borough, Śródmieście. The specific objects of this study are to: investigate how the development of eating establishments has been changing for the past 20 years and what are its latest trends, to identify the main ethnic cuisines served in the restaurants and bars and to investigate the spatial distribution of ethnic food within the city centre. In order to achieve these goals a database of ethnic restaurants and bars was constructed. The establishments were identified while conducting fieldwork in October 2013 with the support of the students of the Faculty of Geography and Regional Studies. The results of the study were compared to similar research undertaken in 1994, 2001 and 2003 (Rokicka-Donica 1995; Kowalczyk, Kaczorek 2003; Brożek 2007), so we can see the latest trends and developments of eating establishments in the central part of Warsaw. The research undertaken has shown there were a total of 1084 eating establishments in Śródmieście. Restaurants, bars and cafes were the most numerous (32%, 24% and 19% respectively; see Fig. 1). The increase in clubs and cafes is an especially important trend (see Table 1). In the paper particular attention is given to establishments serving ethnic food and Polish cuisine. Ethnic restaurants and bars are very popular in Warsaw, even though - unlike many European metropolises - it is not rich in ethnic diversity and ethnic districts. The research shows a total of 64 establishments serving Polish cuisine in the central borough of Warsaw. They were located mainly in the most important tourist area, The Old Town. There were 191 ethnic restaurants and bars, constituting 31% of all eating establishments in the borough. The biggest concentration of them was in the business part of the borough (Fig. 2). It illustrates that establishments serving ethnic food are predominantly used by workers and local residents.
Aura
|
1996
|
nr 12
17-19
The author deals with the highway lobby which is siting the Berlin—Moscow highway (A-2) through the Warsaw conurbation, despite high imperatives and modern global trends. Local governments, housing cooperatives, property owners, environmental organizations, specialists involved in nature conservation and protection of monuments, health workers and army representatives object to the higway construction concept. Their protest is not limited to opposition: an alternative proposal for collisionless and advantageous route for this section of the higway has been developed. The author justifies this proposal.
Artykuł relacjonuje wyniki prac nad systemem stałego diagnozowania środowiska przyrodniczego Warszawy, prowadzonych od 1993 r. w Zakładzie Przyrodniczych Podstaw Planowania Przestrzennego Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w Warszawie na zlecenie Urzędu M. St. Warszawy i Biura Zarządu Warszawy. Prace te zaowocowały opracowaniem w 1997 r. koncepcji systemu stałego diagnozowania środowiska, która została opracowana na przykładzie fragmentu gminy Warszawa- Bielany i następnie przyjęta do realizacji. Uznano, że podstawą systemu diagnozowania powinna być baza danych, zawierająca dane o środowisku przyrodniczym – charakterystyki i oceny. Przestrzennym układem odniesienia dla wszystkich danych powinny jednostki diagnostyczne odpowiadające rzeczywiście występującym w przyrodzie układom funkcjonalno-strukturalnym. Przyjmując holistyczną koncepcję badań środowiska przyrodniczego uznano, że środowisko przyrodnicze nie stanowi prostej sumy swoich elementów, lecz jako ich układ stanowi nową jakość, która powinna być badana metodami wypracowanymi w geoekologii i ekologii krajobrazu. Przyjęto też, że działalność człowieka zmieniła w mniejszym lub większym stopniu naturalne cechy i procesy w środowisku. W rezultacie struktury i procesy wprowadzone przez człowieka stanowią obecnie integralną część geokompleksów i muszą być uwzględniane na równi z elementami i procesami naturalnymi. Na podstawie rozpoznania elementów wiodących w danym terenie (elementów środowiska kształtujących pozostałe elementy) oraz elementów przewodnich (elementów mogących być wskaźnikiem cech innych elementów) należy skonstruować mapę geokompleksów odpowiedniej do skali rangi - mapę przyrodniczych jednostek diagnostycznych. Ta mapa staje się podstawą przestrzennej bazy danych, w której rekordami są poszczególne jednostki, polami - charakterystyki i oceny poszczególnych elementów środowiska oraz całego geo- kompleksu (jednostki diagnostycznej). Oprócz charakterystyki obecnego stanu i procesów zachodzących w środowisku szczególnie ważne jest umieszczenie w bazie ocen wrażliwości poszczególnych elementów środowiska i całego geokompleksu na różne rodzaje presji, a także określenie poziomych relacji między poszczególnymi jednostkami (kierunków spływu wód, przepływu powietrza, migracji fauny itd.). W systemie diagnozowania środowiska Warszawy zaproponowano charakterystyki następujących elementów: - budowa geologiczna, zwłaszcza rodzaj materiału skalnego w aspekcie jego przepuszczalności, zmienność pozioma i pionowa, odporność; - rzeźba terenu - szczególne znaczenie ma tu typ form rzeźby, wysokość względna, nachylenie i ekspozycja terenu, rodzaj i nasilenie współczesnych procesów geodynamicznych; - sposób zagospodarowania, w tym zwłaszcza - rodzaj użytkowania pod kątem stałych i okresowych działań człowieka, stopień pokrycia terenu materiałem nieprzepuszczalnym, wysokość i wielkość rzutu budynków oraz ich układ; - stosunki wodne, w tym zwłaszcza występowanie i charakter wód powierzchniowych, głębokość zalegania i wielkość wahań wód gruntowych, charakter zwierciadła, źródła zasilania i kierunki spływu, zanieczyszczenie (rodzaj i źródła), ewentualne tendencje zmian, w tym - podatność na degradację. - gleby - typ, rodzaj i gatunek gleb, typ gospodarki wodnej w glebach, ewentualne zanieczyszczenia i zachodzące procesy, podatność na degradację; - roślinność - typ zbiorowiska roślinnego, struktura pozioma i pionowa, zachodzące procesy, ocena bogactwa gatunkowego, urozmaicenia struktury oraz stopnia przekształcenia i podatności na degradację. - klimat, przede wszystkim ocena warunków klimatu odczuwalnego, warunków przewietrzania w obrębie danej jednostki oraz wpływu danej jednostki na przewietrzanie w skali szerszej (dzielnicy, miasta); - fauna, przede wszystkim pod kątem bogactwa gatunkowego, tworzenia ostoi dla gatunków dzikich, zrównoważenia zespołów fauny, możliwości migracji fauny oraz warunków występowania grup gatunków pozytywnie postrzeganych przez człowieka (np. ptaki, motyle) i negatywnie postrzeganych (np. muchy, komary, niektóre gryzonie), Zaproponowano też ocenę m.in. stabilności jednostki, jej wrażliwości na różne rodzaje presji antropogenicznej i zagrożenie przez obecnie działające procesy. Tak skonstruowana baza danych pozwala na szybką wizualizację szeregu ocen stanu środowiska i opracowywanie licznych map pochodnych. Umożliwia to łatwe udostępnianie materiałów zainteresowanym - radnym, planistom, potencjalnym inwestorom. Zastosowanie map cyfrowych i przestrzennej bazy danych dzięki możliwości nałożenia na taką mapę innych danych, np. punktowych danych o zanieczyszczeniu lub stref zanieczyszczeń, ułatwia ocenę tych zjawisk. Po zwizualizowaniu zawartej w bazie oceny stopnia przewietrzania i nałożeniu na to punktowych danych z pomiaru emisji zanieczyszczeń można weryfikować sposób rozchodzenia się zanieczyszczeń i zasięg strefy zanieczyszczonej, a po zwizualizowaniu wrażliwości terenu na zanieczyszczenia - ocenić wagę problemu. Zestawienie różnych ocen zawartych w bazie i projektu planu miejscowego znacznie ułatwi formułowanie prognozy skutków wpływu planu na środowisko. Podobnie zestawienie zawartych w bazie ocen wrażliwości poszczególnych elementów i całej jednostki na różne rodzaje presji ułatwi wstępną ocenę możliwego wpływu projektowanej inwestycji na środowisko i może mieć wpływ na decyzje lokalizacyjne. Dla właściwego działania systemu diagnozowania środowiska powinna istnieć specjalna komórka zajmująca się stałym aktualizowaniem bazy, zwłaszcza charakterystyk i ocen tych elementów, które najłatwiej ulegają zmianom. Prowadzone są prace mające na celu zgromadzenie pełnych danych o środowisku przyrodniczym Warszawy, umożliwiające wyznaczenie jednostek diagnostycznych i ich charakterystykę. Prace te zleca Biuro Zarządu M. St. Warszawy; Zakład Przyrodniczych Podstaw Planowania Przestrzennego Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w Warszawie współpracuje przy ich koordynacji. Pewne niebezpieczeństwo stwarza rozciągnięcie w czasie tych prac, gdyż wobec dużej ilości nowych inwestycji grozi dezaktualizacja wcześniej opracowanych materiałów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 118 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.