Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Trifolium hybridum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W 1995 roku założono doświadczenie w Radomierzu koło Jeleniej Góry, na użytku zielonym, który był położony na wysokości 480 m n.p.m., na stoku południowym i spadku 6-8°. W badaniach porównywano rozwój wybranych odmian Trifolium repens L., Trifolium pratense L. i Trifolium hybridum L. W runi pierwotnej dominowała mietlica pospolita (Agrostis tenuis Sibth.) i kostrzewa czerwona (Festuca rubra L.). Glebę zaliczono do brunatnej wytworzonej z deluwialnych glin średnich pylastych, o odczynie kwaśnym (pH 4,0), niskiej zasobności w fosfor oraz średniej w potas i magnez. Rozwój koniczyn obserwowano na tle dwóch terminów siewu (wiosna, lato), zróżnicowanego nawożenia (P-40 kg/ha + K-60 kg/ha oraz NPK w ilości 90+40+60 kg/ha) oraz oprysku „Starane 250" (1 l/ha). Przedstawione wyniki dotyczą składu botanicznego runi pierwszego pokosu 1997 roku. Najlepiej rozwinęła się Trifolium pratense L. i stanowiła ona 33,6% składu botanicznego, udział pozostałych koniczyn nie przekraczał 13%. Wysiew nasion w terminie letnim był o 34% lepszy w stosunku do siewu wiosennego. Stwierdzono ponadto, że nawożenie azotem ograniczyło rozwój koniczyn przeciętnie o 60%, a zwalczanie chwastów (Starane 250) w terminie wiosennym ograniczyło też nieco rozwój wysianych koniczyn.
Celem badań było określenie przydatności Trifolium pratense L., Tifolium repens L. i Trifolium hybridum L. do siewu bezpośredniego w darń łąkową. W ścisłym doświadczeniu łąkowym przeprowadzonym metodą split-plot uwzględniono dwa terminy siewu - wiosenny i letni, dwa poziomy nawożenia - PK i NPK oraz porównywano obiekty z zastosowaniem Starane 250. Niedobór opadów w okresie siewu letniego (1995) i wiosennego (1996) przyczynił się do słabych wschodów i zamierania siewek Trifolium repens L. i Trifolium hybridum L. W roku 1997 na obiektach bez azotu i nieodchwaszczanych stwierdzono jedynie kilka procent Trifolium repens L. i Trifolium hybridum L. Podczas gdy udział Trifolium pratense L. wynosił w granicach 20%, a na obiektach bez Starane 250 dochodził do 30%. Po zastosowaniu azotu ustąpiły prawie całkowicie Trifolium repens L. i Trifolium hybridum L., a udział Trifolium pratense L. obniżył się do kilku procent.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.