Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Tachybaptus ruficollis
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono liczebność chruścieli Rallidae oraz perkozka Tachybaptus ruficollis w latach 2013-2014 na terenie wybranych stawów rybnych w OSOP Natura 2000 Dolina Dolnej Skawy oraz przyczyny środowiskowe mające wpływ na ich wysokie liczebności. Kontrole wykonano pod kątem wykrycia rewirów wodnika Rallus aquaticus, kropiatki Porzana porzana, zielonki P parva, kokoszki Gallinula chloropus oraz perkozka. Do analiz włączono dane z lat 1999-2014 z gospodarstwa rybackiego w Spytkowicach w celu ukazania stopnia napełnienia wodą stawów rybnych w okresie lęgowym oraz zjawiska degradacji środowisk stawowych na terenie ostoi. W wyniku inwentaryzacji wykazano obecność 95-112 rewirów/par wodnika, 9-13 kropiatki, 16-20 zielonki, 133-161 kokoszki oraz 107-120 perkozka. Największe zagęszczenia wymienionych gatunków stwierdzono na stawach Przeręb i Rudze. Na tle innych obiektów stawowych w Polsce, Stawy Zatorskie odznaczały się jedną z najwyższych, znanych liczebności populacji lęgowych chruścieli i perkozka w kraju. Wysokie zagęszczenia wynikały częściowo z zaniechania dotychczasowego sposobu użytkowania stawów. Minimalizację potencjalnych przyszłych kosztów przywrócenia gospodarki rybackiej realizowano poprzez utrzymywanie niskiego poziomu wody w stawach w okresie wegetacyjnym, ograniczając sukcesję roślinną. Opisany przypadek powinien uświadomić przyrodnikom, że w przypadku utraty całej bądź części populacji gatunku w danej lokalizacji, można w ramach tzw. kompensacji przyrodniczych poprzez bodźce środowiskowe ewentualne straty zbilansować i ograniczyć, szczególnie na terenach sąsiednich, odtwarzając, utrzymując, a w uzasadnionych przypadkach zwiększając liczebność danego gatunku do zaplanowanego poziomu.
Diporotaenia colymbi Spasskaya, Spassky et Borgarenko, 1971 (Cestoda, Cyclophyllidea, Schistotaeniidae) is redescribed from Tachybaptus ruficollis (L.) in Turkmenistan. An amended generic diagnosis of Diporotaenia Spasskaya, Spassky et Borgarenko, 1971 is proposed. The taxonomy of Schistotaeniidae Johri, 1959 and the generic composition of its subfamilies, Schistotaeniinae Johri, 1959 and Diporotaeniinae Ryzhikov et Tolkacheva, 1975, are discussed. The genera Ryjikovilepis Gulyaev et Tolkacheva, 1987, Isezhia Gulyaev et Konyaev, 2004, Mircia Konyaev et Gulyaev, 2006 and Decarabia Konyaev et Gulyaev, 2005 are considered as members of the subfamily Diporotaeniinae. An amended diagnosis of the latter subfamily is proposed.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.