Wyniki wyszukiwania - AGRO

1

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Drobne ssaki północnej części Puszczy Kozienickiej na podstawie analizy diety puszczyka Strix aluco

100%

Lesinski G., Wojtowicz B.

Kulon

|

2021

|

tom 26

2

Sklad pokarmu puszczyka zwyczajnego Strix aluco L. z Beskidu Wyspowego [Dobra k.Limanowej]

88%

Ruprecht A. L.

Przegląd Przyrodniczy

|

2002

|

tom 13

|

nr 1-2

191-197

3

Tworzywa sztuczne w wypluwce puszczyka Strix aluco zebranej w Puszczy Kampinoskiej

88%

Peplowska-Marczak D.

Kulon

|

2022

|

tom 27

4

Skład pokarmu puszczyka Strix aluco w leśno-polnej mozaice krajobrazu

88%

Kasprzyk K., Podlas P.

Kulon

|

2023

|

tom 28

5

Kręgowce w pokarmie puszczyka Strix aluco na terenie kompleksu leśnego Lipce (Nadleśnictwo Rogów)

75%

Gryz J., Krauze-Gryz D.

Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody

|

2016

|

tom 35

|

nr 3

6

Występowanie puszczyka Strix aluco na terenie Warszawy w latach 2005–2010

75%

Gryz J., Krauze-Gryz D.

Ornis Polonica

|

2013

|

tom 54

|

nr 3

7

Wykorzystanie skrzynek lęgowych przez puszczyki Strix aluco w środkowej Polsce

75%

Gryz J., Krauze-Gryz D.

Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej

|

2011

|

tom 13

|

nr 2[27]

8

Ssaki w diecie puszczyka Strix aluco w Woli Zadybskiej (południowo-wschodnie Mazowsze)

75%

Lesinski G., Jobda M.

Kulon

|

2018

|

tom 23

9

Liczebnosc i rozmieszczenie puszczyka Strix aluco w Wielkopolskim Parku Narodowym w roku 1997

75%

Statuch T.

Przegląd Przyrodniczy

|

1998

|

tom 09

|

nr 3

127-129

10

Wyniki wstępnego liczenia sów leśnych na Wysoczyźnie Elbląskiej w 2014 roku

63%

Turzanska K., Chachulska J., Kus K.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2015

|

tom 71

|

nr 4

Celem pracy było poznanie rozmieszczenia i liczebności sów leśnych na Wysoczyźnie Elbląskiej (północna Polska). Liczenie zostało przeprowadzone wiosną 2014 roku przez członków Stowarzyszenia Ochrony Sów i pracowników Nadleśnictwa Elbląg. Zastosowano standardową metodykę wykrywania obecności sów opartą na stymulacji głosowej. Stwierdzono 46 stanowisk puszczyka Strix aluco i jedno stanowisko uszatki Asio otus. Zagęszczenie puszczyka w lasach wyniosło 2,8 terytorium/10 km2 i było niższe od średnich wartości podawanych z innych obszarów leśnych w kraju. Na uzyskany wynik wpływ miała zapewne mała liczba przeprowadzonych kontroli, podobnie jak w przypadku pojedynczego stwierdzenia uszatki.

11

Ssaki w pokarmie puszczyka zwyczajnego Strix aluco w zachodniej części Nadleśnictwa Skierniewice (środkowa Polska)

63%

Gryz J., Krauze-Gryz D.

Leśne Prace Badawcze

|

2017

|

tom 78

|

nr 4

12

Obserwacja zachowania borowca wielkiego Nyctalus noctula w trakcie ucieczki przed drapieżnikiem - puszczykiem Strix aluco

63%

Boratynski J.

Nietoperze

|

2010

|

tom 11

|

nr 1-2

13

Drobne ssaki w pokarmie puszczyka Strix aluco znad jeziora Łuknajno

63%

Kowalski M., Lesinski G.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

1988

|

tom 44

|

nr 4

14

Feeding effort of male Tawny Owls Strix aluco follows a fixed schedule: a field experiment in the early nestling period

63%

Sasvari L., Hegyi Z.

Acta Ornithologica

|

2010

|

tom 45

|

nr 2

15

Sowy Strigiformes środkowej części Kampinoskiego Parku Narodowego

63%

Olszewski A., Wozniak B., Chodkiewicz T., Lewtak J.

Ornis Polonica

|

2010

|

tom 51

|

nr 4

16

Variation in diet of Tawny Owl Strix aluco L. along an urbanization gradient.

63%

Goszczynski J., Jablonski P., Lesinski G., Romanowski J.

Acta Ornithologica

|

1992-1993

|

tom 27

|

nr 2

113-123

Tho diet of Tawny Owl as a function of urbanization was studied in Central Poland in 1976-1984. The pellets were collected from 24 sites in habitats along an urbanization gradient ranging from the large, relatively undisturbed Kampinos Forest (1441 prey items), through small woodlots surrounding Warsaw (686) and into the city of Warsaw (2567). Diet varied due to urbanization: the proportions of mammals and amphibians were lowest in the city center (respectively 11.3% and 0%), but the proportion of birds, largely House Sparrow Passer domesticus increased from 2.9% in the forest to 88.7% in the city. Niche breadth and seasonal variation declined with urbanization. Relationships between diet composition and habitat structure of owl's hunting range in the city, as well as on the seasonal diet variation from owls hunting in forests, let to conclude that the owls were able to exploit locally abundant prey from a variety of habitats. Although the highest densities of Field Mouse Apodemus agrarius were noted in parks and cemeteries, our data suggest that Tawny Owls catch this species more effectively in small gardens and secondary growth areas. The predation on Field Mouse by a pair of owls breeding in an urban cemetery was low. Approximately 3.2% of the population were removed by the owl predation, considerably less than in a more rural population.

17

Small mammals in the diet of the Tawny Owl [Strix aluco L.] in Central European Lowland

63%

Zmihorski M., Balciauskiene L., Romanowski J.

Polish Journal of Ecology

|

2008

|

tom 56

|

nr 4

693-700

We analysed the variation of small mammal species composition in the Tawny Owl Strix aluco L. diet in forest habitats of Central European Lowland. We used published and unpublished materials from forest-dominated landscapes in Lithuania (n = 7 locations), Poland (n = 8) and East Germany (n = 1); marginal localities were ca. 870 km from each other. We recorded that in Central European Lowland the proportion of Arvicolidae in the Tawny Owl diet significantly increased, while that of Muridae decreased toward north-east. The proportion of less common rodent species (including Gliridae and Sicita betulina Pallas) in the diet also increased significantly toward NE. We did not record any trend of small mammals diversity along the analysed transect. We suggest that the change of Arvicolidae to Muridae ratio toward north-east can be caused by the replacement of mice with boreal vole species in small mammal community. Small mammal diversity in Central Europe is subject of discussion.

18

Stwierdzenie krzyżodzioba świerkowego Loxia curvirostra w pokarmie puszczyka Strix aluco w Kampinoskim Parku Narodowym

63%

Gadomska A. M., Peplowska-Marczak D., Romanowski J.

Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody

|

2014

|

tom 33

|

nr 2

19

Uwagi o puszczykach Strix aluco i sowach uszatych Asio otus przynoszonych do Slaskiego Ogrodu Zoologicznego w Chorzowie

63%

Ciesla S.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

1996

|

tom 52

|

nr 1

31-33

20

Analiza wypluwek sow jako bezinwazyjna metoda wykrywania rzadkich gatunkow ssakow

63%

Gryz J., Krauze D.

Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej

|

2007

|

tom 09

|

nr 2-3[16] cz.2

Zmiany zachodzące w środowisku przyrodniczym powodują zanikanie wielu populacji rodzimych drobnych ssaków i sprzyjają równoczesnej ekspansji gatunków obcych. Trudności w monitoringu tej grupy wynikają z ich niewielkich rozmiarów oraz zmierzchowo-nocnego trybu aktywności. Stosowanie podstawowych metod badawczych takich jak pułapki żywołowne i zabijające, od dawna budziło zastrzeżenia zarówno etyczne jak i metodologiczne. Metoda alternatywna, czyli analiza wypluwek sów, bazuje na hipotezie, iż skład pokarmu drapieżników oportunistycznych odzwierciedla pod względem ilościowym oraz jakościowym zgrupowanie drobnych ssaków na terenie, gdzie zebrano analizowany materiał. Najłatwiej dostępne i stosunkowo mało skomplikowane w opracowaniu laboratoryjnym są wypluwki puszczyka Strix aluco. Gatunek ten zaliczany jest do najmniej wybiórczych środowiskowo sów występujących w Polsce, wykazuje typowo nocny typ aktywności, jest oportunistą pokarmowym oraz poluje na szerokie spektrum ofiar. Bardzo ważnym aspektem jest również terytorializm puszczyków. Wielkość zajmowanego obszaru zależy do żyzności siedliska i zawiera się w przedziale od kilkunastu do kilkudziesięciu hektarów. Mamy więc pewność, iż ssaki, których szczątki znajdziemy w wypluwkach, zostały upolowane w promieniu kilkuset metrów od miejsca gniazdowego.

Ograniczanie wyników