Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Segal 65 WG
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Określono oddziaływanie herbicydów Izoturon 500 SC (s.a. izoproturon) i Segal 65 WG (s.a. metrybuzyna i amidosulfuron) na aktywność katalazy i peroksydazy w glebie i roślinach pszenicy jarej oraz oceniono zależności pomiędzy zawartością substancji aktywnych badanych preparatów a aktywnością tych enzymów. Doświadczenie przeprowadzono jako doświadczenie wazonowe z pszenicą jarą odmiany Koksa, stosując doglebowo Izoturon 500 SC w dawkach: zalecanej przez producenta, pięciokrotnie i dwudziestopięciokrotnie większej. W fazie trzech liści pszenicy (21 dzień doświadczenia), dzień przed pierwszym pomiarem, wykonano dodatkowo oprysk Segalem 65 WG w takich samych dawkach, w jakich użyto Izoturonu 500 SC. Aktywność katalazy i peroksydazy oznaczano w próbkach glebowych i roślinnych w kolejnych fazach rozwojowych pszenicy: trzech liści, strzelania w źdźbło, kwitnienia i dojrzałości mlecznej. Aktywność katalazy w glebie po zastosowaniu Izoturonu 500 SC oraz Izoturonu 500 SC w większości przypadków nie uległa dużym zmianom, podczas gdy aktywność peroksydazy była wyraźnie niższa niż w glebie kontrolnej. Po zastosowaniu zarówno samego Izoturonu 500 SC, jak i Izoturonu 500 SC z Segalem 65 WG stwierdzono natomiast stymulację aktywności katalazy roślinnej. W większości przypadków aktywność badanych enzymów była wyższa po zastosowaniu Izoturonu 500 SC wraz z Segalem 65 WG niż po zastosowaniu samego Izoturonu 500 SC. Obliczone współczynniki korelacji wykazały istotną ujemną zależność pomiędzy aktywnością peroksydazy glebowej a zawartością w glebie metrybuzyny i amidosulfuronu, a także pomiędzy aktywnością katalazy w glebie a zawartością w niej izoproturonu oraz pomiędzy aktywnością katalazy w roślinach pszenicy a zawartością w nich metrybuzyny.
W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości w glebie i roślinach pszenicy jarej substancji aktywnych: izoproturonu, metrybuzyny i amidosulfuronu, zawartych w herbicydach Izoturon 500 SC i Segal 65 WG. Doświadczenie przeprowadzono jako doświadczenie wazonowe z pszenicą jarą odmiany Koksa, stosując doglebowo Izoturon 500 SC (500 g izoproturonu w 1 dm³ preparatu) w dawkach: zalecanej przez producenta, pięciokrotnie i dwudziestopięciokrotnie większej. W fazie trzech liści pszenicy (21 dzień doświadczenia), dzień przed pierwszym pomiarem, wykonano dodatkowo oprysk Segalem 65 WG (50% metrybuzyny i 15% amidosulfuronu) w takich samych dawkach w jakich użyto Izoturon 500 SC. W fazie trzech liści, strzelania w źdźbło, kwitnienia i dojrzałości mlecznej pobierano próbki glebowe i roślinne, w których oznaczano w trzech powtórzeniach zawartość izoproturonu i amidosulfuronu metodą chromatografii cieczowej oraz zawartość metrybuzyny metodą chromatografii gazowej. Wyniki badań wskazują, że wśród badanych substancji aktywnych najdłuższym okresem zalegania w glebie charakteryzował się izoproturon. Natomiast zawartość w roślinach izoproturonu, metrybuzyny i amidosulfuronu była największa w fazie trzech liści i zmniejszała się w trakcie trwania doświadczenia. Ponadto po zastosowaniu herbicydów w dawce dwudziestopięciokrotnie większej od zalecanej po fazie trzech liści rośliny pszenicy uschły.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.