Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Rhizopus
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań była ocena uzdolnień szczepów należących do rodzaju Rhizopus, pochodzących z kolekcji zagranicznych oraz izolatów ze środowisk naturalnych województwa lubelskiego, do biosyntezy kwasu fumarowego z glicerolu jako jedynego źródła węgla. Badania te są pierwszym skriningiem przeprowadzonym na tak licznej i zróżnicowanej grupie obiektów. Posłużyły one do wyodrębnienia tych szczepów grzybów Rhizopus, które znajdą zastosowanie w produkcji kwasu fumarowego w podłożach zawierających glicerol odpadowy. Ich zdolność do utylizacji glicerolu została przetestowana w różnych warunkach temperatury i pH podłoża. Umieszczone w artykule wstępne badania wykazały, iż badane szczepy różnią się optymalną temperaturą wzrostu. Szczepy pozyskane z zagranicznych kolekcji drobnoustrojów wykazywały najszybszy wzrost w zakresie wartości temperatur 35-38°C, podczas gdy zdecydowana większość izolatów charakteryzowała się najszybszym wzrostem w przedziale 25-30°C. Optymalne pH w fazie wzrostu grzybni dla zdecydowanej większości szczepów mieściło się w zakresie wartości pH 4,0-5,0. Obecność glicerolu i glukozy w podłożu hodowlanym sprzyjała szybszemu wzrostowi grzybni większości szczepów z rodzaju Rhizopus w porównaniu z szybkością wzrostu na pojedynczych źródłach węgla. Zdecydowana większość szczepów była zdolna do syntezy kwasu fumarowego, gdy jedynym źródłem węgla był glicerol, jednak po 7-dniowej hodowli stopień wykorzystania glicerolu był stosunkowo niski, a stężenie kwasu fumarowego wynosiło co najwyżej kilka gramów w 1L filtratu pohodowlanego.
Nanotechnology is a field that is burgeoning day by day, making an impact in all spheres of human life. Biological methods of synthesis have paved way for the “greener synthesis” of nanoparticles and these have proven to be better methods due to slower kinetics, they offer better manipulation and control over crystal growth and their stabilization. In this context we have investigated extracellular biosynthesis of silver nanoparticles (AgNPs) using cell-free extract of Rhizopus spp.. Formation of AgNPs was indicated by the change in the colour of the cellfree extract from yellow to dark brown under static condition after 48 hrs of incubation. Characterization of AgNPs was carried out by UV-Vis Spectroscopy which gave sharp plasmon resonance peak at 429 nm corresponding to spherical shaped nanoparticles. Transmission electron microscopy (TEM) micrograph showed formation of well-dispersed AgNPs in the range of 25-50 nm. Scanning electron microscopy (SEM) showed the particles to be uniformly dispersed without agglomeration with smooth morphology. EDS showed the presence of elemental silver at 3kev. X-ray diffraction (XRD)-spectrum of the AgNPs exhibited 2θ¸ values corresponding to nanocrystal. These biosynthesized AgNPs were used to study their antimicrobial activity against Multi-drug resistant (MDR) E. coli strains, by Agar diffusion method. Zone of inhibition was measured. Synthesis of nanosized particles with antibacterial properties, which are called "nanoantibiotics", is of great interest in the development of new pharmaceutical products.
3
100%
Kwas mlekowy jest beztlenowym produktem glikolizy prowadzonej przez homo- i heterofermentatywne bakterie fermentacji mlekowej. Próby wykorzystania pleśni z rodzaju Rhizopus do produkcji kwasu mlekowego wykazały nieopłacalność procesu. Pleśnie z rodzaju Rhizopus mają o wiele mniejsze wymagania pokarmowe niż bakterie fermentacji mlekowej. Ponadto wykorzystują jako źródło węgla tanie polimery, takie jak: skrobia, hemicelulozy i celuloza, a produktem fermentacji jest pożądany kwas L(+) mlekowy. W pracy przedstawiono biochemizm wytwarzania kwasów organicznych, w tym mlekowego, z glukozy i ksylozy przy udziale szczepów Rhizopus oryzae z uwzględnieniem czynników warunkujących efektywność tego procesu. Z literatury wynika, że szczepy z rodzaju Rhizopus w optymalnych warunkach hodowli, takich jak: rodzaj i stężenie substratu, odpowiednia temperatura a także pH i natlenienie podłoża hodowlanego wyraźnie zwiększają produkcję kwasu mlekowego. Forma morfologiczna i unieruchomienie grzybni Rhizopus znacznie podnoszą produktywność i wydajność kwasu mlekowego.
W pracy przebadano dwanaście szczepów grzybów strzępkowych z rodzaju Aspergillus, Trichoderma i Rhizopus pod względem zdolności do biosyntezy fitaz oraz enzymów towarzyszących tj. celulaz i ksylanaz, w hodowlach wstrząsanych oraz SSF, w obecności zmielonej fasoli, skrobi kukurydzianej, rzepaku oraz mąki sojowej jako źródeł węgla. Jedenaście szczepów było zdolnych do biosyntezy fitaz, wykazano jednak znaczne zróżnicowanie poziomu aktywności w zależności od źródła węgla w pożywce. Najefektywniejszym źródłem węgla do syntezy tych enzymów była zmielona fasola oraz skrobia kukurydziana. Największymi uzdolnieniami do biosyntezy fitaz charakteryzowały się szczepy Aspergillus niger 551 (34,56 nKat g⁻¹) oraz Aspergillus cervinus (31,85 nKat g⁻¹). W hodowlach prowadzonych w systemie SSF na zmielonej fasoli z udziałem obu szczepów uzyskano zwiększenie aktywności właściwej fitaz w porównaniu z hodowlą wgłębną. Enzymy towarzyszące, tj. celulazy i ksylanazy, w tych warunkach hodowlanych wytwarzane były na niskim poziomie.
Obecność mikroflory zarówno na jęczmieniu, jak i na słodzie wpływa na jakość otrzymywanego produktu. Proces słodowania jęczmienia stwarza warunki dla rozwoju niekorzystnej mikroflory, którą stanowią bakterie, drożdże i grzyby strzępkowe. Celem badań było określenie zakażenia słodu jasnego używanego do produkcji piwa. Badania przeprowadzono w okresie roku - od jesieni do lata. Oznaczono liczebność poszczególnych grup mikroorganizmów w drodze wysiewu na różne podłoża i przeprowadzono ich identyfikację na podstawie Bergey's Manual [2] i opracowania autorów Burbianki, Pliszki, Burzyńskiej [4]. Stwierdzono, że bakterie występowały w największej liczbie ogólnej w okresie lata. Zidentyfikowano 6 rodzajów bakterii i zanotowano obecność niezidentyfikowanych pałeczek Gram ujemnych. Przeważały bakterie z rodziny Enterobacteriaceae, z wyjątkiem okresu jesiennego, kiedy dominowały bakterie z rodzaju Clostridium. Średnia liczebność bakterii wynosiła 9,4•106/g słodu. Liczebność drożdży wahała się w badanych okresach w granicach 1,3•105-1,6•106/g słodu. Wśród drożdży przeważały rodzaje Saccharomyces, Candida, Cryptococcus i Torulopsis. Najniższy stopień porażenia słodu przez grzyby strzępkowe stwierdzono jesienią-liczebność 1,4•103/słodu, a najwyższy latem -1,1•104/g słodu. We wszystkich okresach zanotowano stałą obecność grzybów z rodzajów Aureobasidium, Penicillium, Mucor i Rhizopus. Wiosną stwierdzono też obecność „grzybów polowych" z rodzaju Fusarium i Cladosporium. W podsumowaniu stwierdzono, że należy przestrzegać zasad prawidłowego magazynowania jęczmienia i słodu, gdyż warunki przechowywania rzutują na rozwój drobnoustrojów. Ważna jest też jakość jęczmienia używanego do produkcji słodu, gdyż proces słodowania nie wpływa ujemnie na obniżenie liczby mikroorganizmów.
Scharakteryzowano różne formy przypraw ziołowych: wysuszone całe i rozdrobnione części roślin, mieszanki przyprawowe, przyprawy liofilizowane i mrożone, olejki eteryczne, ekstrakty oraz preparaty proszkowe otrzymywane metodą adsorpcji ekstraktów na nośnikach sypkich i w procesach mikrokapsułkowania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.