Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 210

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 11 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Pojezierze Mazurskie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 11 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono procesy degradacji na odwodnionych torfowiskach trzech typów krajobrazów Pojezierza Mazurskiego. Stwierdzono, że w krajobrazie pagórkowatym i wzgórzowym soligeniczny typ hydrologicznego zasilania oraz procesy deluwialne obniżają degradację torfowisk. Odwodnionym obiektom łatwo przwrócić stan naturalny. W krajobrazie sandrowym o topogenicznym typie zasilania skutki odwodnienia mają daleki zasięg, a torfowiska narażone są na procesy degradacji. Ich renaturalizacja jest trudna. W warunkach krajobrazu równinnego i falistego, gdzie dominuje spływowy fluwiogeniczny typ zasilania degradacja torfowisk uzależniona jest od lokalnych warunków siedliskowych.
Warunki morfogenetyczne Pojezierza Mazurskiego są związane ze stadiami ostatniego zlodowacenia. Połowa Pojezierza ukształtowana została w stadium pomorskim (najmłodszym), jedna piąta - w stadium poznańskim, a w najstarszym stadium leszczyńskim - jedna trzecia areału Pojezierza. Areał tych biotopów (reprezentowanych przez torfowiska niskie) wynosi od 5,6 do 8,0% i największy jest w stadium leszczyńskim, a najmniejszy w stadium poznańskim. W ich rozwoju dominuje faza decesji. Średnia powierzchnia mokradeł w fazie leszczyńskiej wynosi 20 ha, a w pozostałych fazach jest 2-krotnie mniejsza. Mokradła reofilne na Pojezierzu Mazurskim w przewadze mają charakter pojeziorowy (80-90%), a dowodzi tego obecność gytii w podłożu. W ich złożu dominują torfy olesowe oraz turzycowiskowe.
The organizational work on establishing a subsequent landscape park in Borecka Forest is under way. There are prospects for Borecka Forest to gain the status of a national park in the future. This forested area is located in Mazurian Lakes area. Borecka Forest neighbours Great Mazurian Lakes to the west, it is a part of Ełckie Pojezierze in south-west and it is adjacent to the Gołdapia valley in the north. It covers the area of 22.900 hectares. The author describes tree species occurring in the forest, its exceptional natural values, and the wealth of flora and fauna. Excellent conditions for walking, biking and horse riding are also addressed.
Pojezierze Mazurskie jest obszarem wododziałowym zlewni Wisły rzek Zalewu Wiślanego, Pregoły i Niemna. Regionalny dział wodny w przybliżeniu pokrywa się z pasem moren czołowych faz vistulianu. Do oceny zasobów wodnych zlewni cząstkowych zastosowano metodę rozdzielenia hydrogramów z 10-dniowym interwałem czasowym. Obliczono moduł zasobów dyspozycyjnych w zlewniach rzek. Zmienia się on od 0,6 do 4,0 dm3/s/km2. Wynika to zarówno z dużej różnicy wskaźnika opadu i ewapotranspiracji (P-E), w granicach 50-210 mm/rok, jak też z różnic właściwości retencyjnych i wodoprzepuszczalności warstw geologicznych w obszarach zlewni.
Gleby mineralne Poj. Mazurskiego i Równiny Sępopolskiej przedstawiono na tle wydzielonych na tym obszarze 9 typów krajobrazów młodoglacjalnych, które dobrze charakteryzują warunki siedliskowe. Na omawianym obszarze widoczna jest wyraźna południkowa zmienność pokrywy glebowej. Dla krajobrazów części północnej typowe są gleby ciężkie i bardzo ciężkie wytworzone ze zwięzłych glin i iłów, głównie reprezentowane przez gleby brunatne i czarne ziemie. W środkowej pojeziernej części duży areał zajmują gleby brunatne właściwe zaliczane do kategorii gleb średnich, którym towarzyszą gleby płowe o lżejszym uziarnieniu. W krajobrazach silnie urzeźbionych występują gleby deluwialne. Na południu w krajobrazach falistych oraz płaskich równin piaszczystych występuje zdecydowana przewaga gleb bardzo lekkich, głównie rdzawych i bielicowych. Uzyskana charakterystyka gleb mineralnych, rozpatrywana na tle warunków siedliskowych w jednostkach krajobrazowych, umożliwia przedstawienie wniosków odnośnie ich prawidłowego użytkowania zapewniającego równowagę środowiska przyrodniczego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 11 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.