Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii Wroclaw-Swojec
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy jest analiza i ocena występowania posuch atmosferycznych w półroczu letnim we Wrocławiu-Swojcu na przestrzeni 50-lecia 1961÷2010. Do zrealizowania założonego w pracy celu wykorzystano dobowe wartości sum opadów atmosferycznych pomierzonych na terenie Obserwatorium Agro – i Hydrometeorologii Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Analizy prowadzono dla półrocza letniego (od maja do października) w pięćdziesięcioleciu 1961÷2010. Ocenę występowania posuch atmosferycznych przeprowadzono na podstawie ciągów dni bezopadowych, wykorzystując do ich wyznaczenia kryterium zaproponowane przez Schmuck’a. Przeprowadzone analizy wskazały na malejącą tendencję liczby ciągów dni bezopadowych trwających 9 dni i więcej na przestrzeni 50-lecia 1961÷2010, lecz była ona nieistotna statystycznie. Trend ten ustabilizował się już w 30-letnim okresie 1961÷1990. Najczęściej posuchy występowały w październiku, a najrzadziej w lipcu. Umiarkowane posuchy występowały częściej późnym latem (sierpień) oraz we wrześniu i w październiku. Natomiast silne posuchy na tym obszarze występowały sporadycznie i wyłącznie w okresie wrzesień – październik. Otrzymane rezultaty były zbieżne z wynikami badań innych autorów uzyskanych dla Wrocławia dla zróżnicowanych okresów wieloletnich.
Niniejsza praca dotyczy oceny zmienności opadów atmosferycznych w okresie letnim, tj. od początku maja do końca października na terenie Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologicznego Wrocław-Swojec. Badania wykonano w oparciu o materiały z lat 1961-2005. Do realizacji postawionego celu wykorzystano sumy dobowe i miesięczne. Sumy dobowe stanowiły również podstawę do wyznaczenia liczby dni z opadem w klasach od 0,0-1,0 mm, co 1 mm do 14,0-15,0 mm w kolejnych miesiącach letnich. Na podstawie sum miesięcznych dokonano oceny tendencji zmian opadów w badanym wieloleciu. Wyznaczono również zależności pomiędzy sumami opadów i liczbą dni z opadem dla zróżnicowanych klas i okresów. Analiza trendów liniowych tendencji zmian liczby dni z opadem w wyznaczonych zakresach wykazała jedynie istotną statystycznie tendencję dla zakresu 2,1-3,0 mm w maju i lipcu. Analiza tendencji dla kumulowanych zakresów potwierdziła istotność statystyczną dla większości badanych zakresów tylko w maju. Kompleksowa ocena opadów atmosferycznych w postaci sum miesięcznych oraz liczby dni z opadem poszczególnych miesiącach i okresach kumulowanych pozwala na wyodrębnienie okresów dla, których występują istotne związki między tymi wskaźnikami. Przeprowadzone analizy pozwoliły na uzyskanie informacji, jakie klasy oraz wyprowadzone zależności wykazywały statystycznie istotne tendencje w okresie badanego wielolecia.
W oparciu o wyniki codziennych pomiarów stanów wody gruntowej oraz temperaturę powietrza i gleby przeprowadzono ocenę kierunku i natężenia przepływu wody w strefie saturacji na terenie Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii Wrocław-Swojec w okresie od 1 kwietnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. Przeprowadzone wstępne analizy wskazują na zasadność uwzględniania w badaniach ruchu wody w glebie prowadzonych na terenie Obserwatorium wpływu przepływu horyzontalnego w strefie saturacji. W części wschodniej Obserwatorium dominuje przepływ z kierunku północno-wschodniego o dynamice przekraczającej istotnie wyniki uzyskane dla pozostałych punktów pomiarowych. W okresie wiosenno-letnim wraz z obniżaniem poziomu zwierciadła wody gruntowej na pozostałym obszarze Obserwatorium dominującym kierunkiem przepływu jest kierunek północno-zachodni.
W pracy porównano średnie dekadowe wartości temperatury gleby uzyskane w Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii Wroclaw-Swojec w okresie 2001-2005. Analizie poddano wyniki pomiarów pod dwoma powierzchniami (gleba bez roślin i trawnik) na dwóch głębokościach (5 i 10 cm). Pomiary klasyczne wykonywano termometrami glebowymi kolankowymi, a średnią dobową obliczano na podstawie trzech pomiarów terminowych (godz. 7, 13 i 19 CET). Automatyczna stacja meteorologiczna firmy Campbell Sci. Ltd. (model CR23X) została zaprogramowana na zapisywanie raportów cogodzinnych. Na podstawie tych wartości obliczano następnie średnie dobowe, a z nich dekadowe. Wartości uzyskane za pomocą metody klasycznej były z reguły wyższe od wartości ze stacji automatycznej. Największe różnice wystąpiły na głębokości 5 cm pod trawnikiem. Analiza regresji liniowej potwierdziła dużą zgodność obu metod (współczynnik korelacji r > 0,99).
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów temperatury powietrza (średnia, maksymalna i minimalna) wykonanych metodą klasyczną (termometry cieczowe) oraz za pomocą automatycznej stacji meteorologicznej Campbell CR23X. Wykorzystano dane z pomiarów wykonanych w Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii UP Wrocław-Swojec w okresie 2000-2008, a do weryfikacji proponowanych równań regresji, materiał niezależny z pierwszego półrocza 2009 r. Średnią dobową temperaturę powietrza według pomiarów standardowych obliczano z 4 terminów (godz. 1, 7, 13 i 19 CET); wartość z godziny 1 odczytywano z termohigrogramu dobowego. Wartości ze stacji automatycznej były średnią arytmetyczną ze wszystkich 24 godzin doby. We wszystkich dekadach roku średnia, maksymalna i minimalna temperatura powietrza wyznaczane na podstawie pomiarów termometrami cieczowymi były wyższe od wartości uzyskanych ze stacji automatycznej. Otrzymano bardzo wysokie (r»0,999) współczynniki korelacji pomiędzy wynikami obu metod, a przeszło 96% różnic było statystycznie nieistotne. W rozkładzie częstości występowania różnic dwóch metod pomiarów temperatury maksymalnej i minimalnej wyraźnie dominują (ponad 65%) różnice w klasie od 0,5 do 1,5°C. Najczęściej występujące różnice średniej temperatury powietrza stwierdzono w trzech klasach z zakresu od 0,2 do 1,5°C (łącznie ok. 85% przypadków).
Charakterystyka jakościowa i ilościowa opadu deszczu naturalnego została wyznaczona w oparciu o bezpośrednie pomiary średnicy i prędkości opadania pojedynczych kropel deszczu. Pomiary rozkładu wielkości kropel (ang. DSD - Drop Size Distribution) wykonano z wykorzystaniem disdrometru laserowego firmy Thies-Clima. Rejestracja danych pluwiometrycznych odbywała się w 1-minutowych interwałach czasowych. Wykorzystane w badaniach optyczne pomiary laserowe stanowią obecnie najbardziej zaawansowane technologicznie metody oceny warunków opadowych. W niniejszej pracy zostały przedstawione wyniki analiz zależności między parametrami rozkładu kropel z zastosowaniem funkcji gamma dla dowolnej intensywności, przeprowadzone na podstawie danych empirycznych DSD pozyskanych dla deszczu naturalnego zarejestrowanego na terenie Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologicznego Wrocław-Swojec.
W pracy porównano warunki wilgotnościowe powietrza na terenie Obserwatorium Agro- i Hydrometeorologii Wrocław-Swojec w okresie pięcioletnim (2004-2008). Analizowano dekadowe wartości niedosytu wilgotności i wilgotności względnej powietrza. Pomiary klasyczne wykonywano za pomocą psychrometru Augusta umieszczonego w klatce meteorologicznej na wysokości 2 m nad glebą. Średnią dobową obliczano na podstawie trzech pomiarów terminowych (godz. 7, 13 i 19 CET) dla niedosytu wilgotności powietrza i czterech pomiarów (godz. 1, 7, 13 i 19) dla wilgotności względnej powietrza; wartości z godziny 1 odczytywano z termohigrografu dobowego. Automatyczna stacja meteorologiczna firmy Campbell Sci. Ltd. (model CR23X), której czujnik wilgotności umieszczony był w tej samej klatce meteorologicznej, była zaprogramowana na zapisywanie raportów godzinnych, z których to wartości obliczano średnie dobowe, a następnie dekadowe. Wartości niedosytu wilgotności powietrza uzyskane metodą klasyczną były niemal zawsze wyższe od wartości ze stacji automatycznej, a wilgotności względnej niższe. Analiza regresji liniowej potwierdziła ścisły związek wartości uzyskanych dwoma metodami (współczynnik korelacji r > 0,96), a testy statystyczne wykazały, że w przypadku niedosytu wilgotności powietrza zdecydowana większość wyników pomiarów wykonanych tymi metodami różniła się istotnie.
Przeanalizowano zmiany usłonecznienia rzeczywistego i względnego w przebiegu rocznym i dobowym we Wrocławiu-Swojcu w latach 1961-2006. Porównano wartości i przebiegi izoplet usłonecznienia względnego dla kolejnych dziesięcioleci: 1961-1970, 1971-1980, 1981-1990, 1991-2000 oraz dla pozostałych 6 lat: 2001-2006. Zmiany te powiązano z makroskalowymi zmianami cyrkulacyjnymi dokonującymi się w ostatnich dziesiątkach lat w Europie. Uwypuklono istotne związki z fazami NAO, jako decydujące o kształtowaniu zmian badanych stosunków solarnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.