Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 42

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Numeryczny Model Terenu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Modelowanie powierzchni terenu

100%
Od wielu lat modele 3D reprezentujące powierzchnię terenu znajdują zastosowanie w różnych dziedzinach nauki i inżynierii. W pracy pokazano i opisano proces implementacji danych do NMT, dokonano przeglądu metod tworzenia NMT opartych na siatkach TIN i GRID. Przedstawiono też metody tworzenia siatek TIN. Opisano również metody interpolacji wysokości w modelach rastrowych na podstawie danych pomiarowych z wykorzystaniem różnego typu algorytmów.
Zainteresowanie ortofotomapą i Numerycznym Modelem Terenu nie tylko w Polsce, ale także w wielu krajach Unii Europejskiej, wynika z prac związanych z założeniem jednolitego Systemu Informacji Geograficznej. Dostępność ortofotomapy - jej obecność w geoportalach internetowych - sprawia, że wykorzystywana jest do wielu celów. W publikacji przedstawiono możliwość zastosowania ortofotomapy i NMT do oceny zmian w sposobie zagospodarowania przestrzennego terenów rolnych, na przykładzie okolic zbiornika wodnego Domaniów. Wykorzystano do tego celu ortofotomapy wykonane w różnych okresach czasowych, na podstawie zdjęć lotniczych w skali 1:26000 (barwnych i panchromatycznych). Zastosowanie różnych technik komputerowych pozwoliło na wizualizację NMT i graficzne przedstawienie zmian zachodzących na omawianym obiekcie.
Nieustanny rozwój technologii geoinformatycznych wpływa na wzrost za-potrzebowania na aktualne oraz precyzyjne dane opisujące ukształtowanie terenu. Zastosowanie technologii fotogrametrii cyfrowej pozwala na łączenie i analizę da-nych pozyskanych różnymi metodami. W publikacji przedstawiono możliwość in-tegracji danych pochodzących z lotniczego skaningu laserowego i pozyskanych na podstawie zdjęć lotniczych wykonanych kamerą cyfrową DMC do generowania NMT okolic zbiornika wodnego Chańcza. Na badanym obszarze wyodrębniono pięć reprezentatywnych obszarów testowych, dla których przeprowadzono eksperyment związany z analizą wysokościową oraz integracją danych fotogrametrycznych i lidarowych. Obszary testowe obejmowały: teren użytkowany rolniczo (pola uprawne) - obszar płaski, teren zabudowany z siecią dróg, teren o zróżnicowanym ukształtowaniu pionowym, teren zadrzewiony i zakrzewiony oraz teren wzdłuż koryta rzeki. Integracja danych lidarowych oraz fotogrametrycznych wymagała wczytania, do projektu założonego na fotogrametrycznej stacji cyfrowej DELTA, dokumentów tekstowych zawierających NMT w strukturze GRID wygenerowany w programie TerraScan oraz analizy jakości połączenia tych dwóch metod. Analizę przeprowadzono dla w/w obszarów testowych biorąc pod uwagę przyjęte w bada-niach długości boku trójkąta ( 2 m, 15 m, 45 m, 70 m) podczas generowania GRIDa metodą triangulacji.
Mezoregion Wzgórz Bukowych, położony na Nizinie Szczecińskiej charakteryzuje się zróżnicowaniem rzeźby terenu i skomplikowaną budową geologiczną. Wysokości bezwzględne sięgają 80–140 m n.p.m., z kulminacją Bukowca 147 m. Wysokości względne przekraczają 60 m, przy spadkach stoków ponad 30° w strefach głębokich rozcięć w dolinach denudacyjnych Obszar ten odwadniany jest przez wiele niedużych cieków, o powierzchniach zlewni nieprzekraczających 5 km2. Charakterystyczną cechą dolin cieków są płaskie odcinki koryt, których geneza związana jest z krótkotrwałymi postojami masywu lodowca. Do oceny zróżnicowania rzeźby zlewni posłużono się Numerycznym Modelem Terenu, wykonanym na podstawie map topograficznych 1:10 000. Opracowany model pozwolił na ocenę zróżnicowania rzeźby terenu wybranych zlewni cieków, w tym analizę nachylenia stoków oraz przebiegu profili podłużnych koryt.
W ramach projektu pt. Informatyczny System Osłony Kraju przed Zagrożeniami (ISOK) realizowane są działania zmierzające do określenia stref (map) zagrożenia i ryzyka powodziowego. Jednym z głównych elementów tych działań jest modelowanie hydrodynamiczne, tj. utworzenie modeli 1D dla rzek o dużym lub znacznym potencjale powodziowym. W szczególnych przypadkach, zwłaszcza dla aglomeracji miejskich, wskazane jest zastosowanie modeli dwuwymiarowych (2D). Artykuł przybliża obecne możliwości tworzenia i zastosowania numerycznych modeli hydrodynamicznych. Omówione zostaną dane wraz z ich przetwarzaniem oraz oprogramowanie służące obliczeniom i prezentacji danych. Szczególną rolę mają dane geoprzetrzenne w postaci numerycznych modeli terenu (NMT), pozyskiwane nowoczesnymi metodami aerooptycznymi oraz dwuwymiarowe modele hydrodynamiczne, czemu poświęcone zostanie więcej miejsca. Artykuł przedstawia także model hydrodynamiczny 2D odwzorowujący przebieg wezbrania (wraz z awarią zbiornika Niedów) na Nysie Łużyckiej w 2010 r.
14
75%
W artykule zaprezentowano sposób przejścia z katastru 2D na system 3D + czas, za pomocą dostępnych narzędzi informatycznych w oparciu o istniejące urzędowe rejestry danych geoprzestrzennych. W Polsce od ponad dwudziestu lat modernizowane są urzędowe rejestry gromadzące informacje o obiektach powiązanych z Ziemią. Modernizacja ta dotyczy ochrony i bezpieczeństwa praw do nieruchomości, zwiększenia efektywności baz informacyjnych, podniesienia jakości danych, a także podniesienia efektywności planowania i zarządzania gruntami. Zaawansowane technologie typu CAD pozwalają na budowę numerycznego modelu terenu (DTM), a w następnym etapie wizualizację obiektów powierzchniowych, takich jak granice działek czy obrysy budynków, w przestrzeni 3D. Współczesne relacyjne bazy danych i narzędzia CAD pozwalają również na odtworzenie stanu nieruchomości z dowolnego momentu czasowego.
Jednym z istotnych problemów modelowania hydraulicznego jest właściwe odwzorowanie geometrii koryta i doliny cieku. W przypadku modeli dwuwymiarowych, głównym źródłem informacji przestrzennych są dane pozyskane metodą skaningu laserowego (ALS). Pomimo swojej generalnie dużej dokładności w dolinie, nie odwzorowują one jednak koryta rzeki, co wynika z procesu pozyskiwania materiału, podczas którego użyta wiązka laserowa nie jest w stanie spenetrować głębi wody i zostaje odbita od lustra, bądź zaabsorbowana przez wodę. Konieczne jest więc uzupełnianie batymetrii koryta właściwego na podstawie danych ze standardowych pomiarów geodezyjnych, z wykorzystaniem metod interpolacyjnych w celu uzyskania ciągłości przestrzennej. W przypadku modeli jednowymiarowych czy quasi -dwuwymiarowych pomiary geodezyjne są głównym źródłem danych geometrycznych, jednak ze względu na pracochłonność oraz duże koszty, przekroje poprzeczne wykonywane są najczęściej w zbyt dużych odległościach od siebie. Prowadzi to do pojawiania się niestabilności w modelach, a w przypadku rzek meandrujących, dochodzi do dublowania bądź pomijania części natężenia przepływu podczas symulacji. W celu stworzenia poprawnego modelu zachodzi więc konieczność zagęszczania przekrojów pomierzonych w terenie. Podobnie jak w przypadku modelowania dwuwymiarowego, część dolinową pozyskać można z danych lidarowych, jednak uzupełnienie geometrii koryta właściwego opiera się na metodach interpolacyjnych. Celem prezentowanej pracy jest przedstawienie możliwości uzupełniania informacji o przekrojach korytowych na przykładzie dwóch metod: z poziomu systemu modelowania MIKE 11 oraz narzędzia własnego, wykorzystującego aplikację ArcGIS, jak również wskazanie wad i zalet każdej z nich.
Dzięki nowoczesnej technologii możliwe jest utworzenie Numerycznego Modelu Terenu, który coraz częściej jest wykorzystywany w różnych dziedzinach nauki. Określanie terenów zalewowych na podstawie Numerycznego Modelu Terenu daje wgląd w rzeczywistość, a przy tym jest stosunkowo szybki w realizacji. Zastosowanie Numerycznego Modelu Terenu zostało przedstawione na obszarze rzeki Dłubnia, znajdującej się pod Krakowem. Opracowanie powstało przy wykorzystaniu fotogrametrycznej stacji cyfrowej „Delta”, w której utworzono współrzędne przestrzenne, a następnie wygenerowano mapę wysokościową. Trójwymiarowe modele terenu oraz modele wody powstały w programie „Surfer 10” na podstawie wybranych współrzędnych z programu „Delta”. Następnie modele odpowiednio połączono ze sobą ukazując strefę zalewową.
W pracach projektowych dotyczących obiektów powierzchniowych potrzebna jest często znajomość nie tylko rzutu powierzchni terenu na płaszczyznę poziomą, ale również rzeczywistych (przestrzennych) wymiarów tej powierzchni. Szybki rozwój numerycznych modeli terenu pozwala na usprawnienie rozwiązywania takich zagadnień. Zostały opracowane programy komputerowe do obliczania rzeczywistej powierzchni terenu na podstawie posiadanego zbioru NMT. Jednak możliwość korzystania przez użytkowników (projektantów) z istniejących i nowo tworzonych zbiorów NMT, pozyskiwanych różnymi metodami, będzie zależała przede wszystkim od dokładności tych modeli. W pracy podjęto zagadnienie wpływu NMT na dokładność wyznaczenia aproksymowanej powierzchni terenu. Przeprowadzone analizy mogą być pomocne przy wyborze optymalnego dla określonych potrzeb zbioru NMT, na przykład ze zbiorów danych geodezyjnych gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym (PZGiK).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.