W artykule przedstawiono problematykę badań torfowisk w Nadleśnictwie Tuchola. Problem naturalności torfowisk zarówno w tym Nadleśnictwie, jak i w szeroko rozumianych Borach Tucholskich jest bardzo złożony. Tylko badania paleoekologiczne mogą dać odpowiedź na pytanie, czy mamy do czynienia z obiektem w stanie naturalnym, seminaturalnym czy przekształconym. Przykłady z Nadleśnictwa Tuchola pokazują, że forma torfowisk, które przyjęto uważać za wynik działania naturalnych czynników, może być wynikiem wpływu człowieka na krajobraz Borów Tucholskich w ostatnich 200 latach. Celem artykułu opartego na torfowiskowej monografii Nadleśnictwa Tuchola jest zasygnalizowanie rezultatów badań torfowisk na obszarze leśnym w kontekście ich geologii a także próba odpowiedzi na pytania: (1) jakie jest kryterium naturalności?, (2) jakie metody powinniśmy zastosować do precyzyjnego opisu siedliska torfowiskowego? oraz (3) czy potrzebne są szczegółowe opracowania torfowisk obszarów leśnych? Torfowiska występują na powierzchniach leśnych i nieleśnych. Niektóre zbiorowiska leśne mają także własności torfotwórcze np. olsy, które powinny podlegać takiej samej ochronie jak torfowiska wysokie. Często granica pomiędzy olsem i łęgiem jest trudna to określenia dlatego kryterium obecności torfu i jego składu botanicznego może być pomocne w diagnozie siedliska. Występowanie torfu powinna stanowić kryterium odstąpienia od użytkowania siedliska bez względu na to czy jest to obszar leśny, czy nieleśny.