Obecność mikroflory zarówno na jęczmieniu, jak i na słodzie wpływa na jakość otrzymywanego produktu. Proces słodowania jęczmienia stwarza warunki dla rozwoju niekorzystnej mikroflory, którą stanowią bakterie, drożdże i grzyby strzępkowe. Celem badań było określenie zakażenia słodu jasnego używanego do produkcji piwa. Badania przeprowadzono w okresie roku - od jesieni do lata. Oznaczono liczebność poszczególnych grup mikroorganizmów w drodze wysiewu na różne podłoża i przeprowadzono ich identyfikację na podstawie Bergey's Manual [2] i opracowania autorów Burbianki, Pliszki, Burzyńskiej [4]. Stwierdzono, że bakterie występowały w największej liczbie ogólnej w okresie lata. Zidentyfikowano 6 rodzajów bakterii i zanotowano obecność niezidentyfikowanych pałeczek Gram ujemnych. Przeważały bakterie z rodziny Enterobacteriaceae, z wyjątkiem okresu jesiennego, kiedy dominowały bakterie z rodzaju Clostridium. Średnia liczebność bakterii wynosiła 9,4•106/g słodu. Liczebność drożdży wahała się w badanych okresach w granicach 1,3•105-1,6•106/g słodu. Wśród drożdży przeważały rodzaje Saccharomyces, Candida, Cryptococcus i Torulopsis. Najniższy stopień porażenia słodu przez grzyby strzępkowe stwierdzono jesienią-liczebność 1,4•103/słodu, a najwyższy latem -1,1•104/g słodu. We wszystkich okresach zanotowano stałą obecność grzybów z rodzajów Aureobasidium, Penicillium, Mucor i Rhizopus. Wiosną stwierdzono też obecność „grzybów polowych" z rodzaju Fusarium i Cladosporium. W podsumowaniu stwierdzono, że należy przestrzegać zasad prawidłowego magazynowania jęczmienia i słodu, gdyż warunki przechowywania rzutują na rozwój drobnoustrojów. Ważna jest też jakość jęczmienia używanego do produkcji słodu, gdyż proces słodowania nie wpływa ujemnie na obniżenie liczby mikroorganizmów.