Wyniki wyszukiwania

1

Próba wykorzystania równania Erguna do określania współczynnika szorstkości terenów zalewowych

100%

Walczak N., Zawadzki P., Walczak Z.

Acta Scientiarum Polonorum. Formatio Circumiectus

|

2013

|

tom 12

|

nr 3

W pracy przedstawiono wyznaczanie współczynnika szorstkości przy wykorzystaniu modyfikacji równania Manninga i Erguna. Gęstość roślin jest jednym z parametrów, które wpływają na współczynnik szorstkości i spadek hydrauliczny zwierciadła wody. W obliczeniach hydraulicznych zachodzi konieczność uwzględnienia oddziaływania zbiorowiska roślinnego na przepływ. Najczęściej stosuje się wówczas współczynnik szorstkości odczytywany z tablic Ven Te Chowa. Dobór wartości współczynnika z tablic może być niejednoznaczny. Brak empirycznej zależności tego parametru może wpływać na przeszacowanie albo niedoszacowania wartości przepływu przez analizowany obszar. Prezentowane formuły obliczeniowe charakteryzują strukturę geometryczną roślinności terenów zalewowych i mogą być alternatywą do wyznaczania współczynnika szorstkości na podstawie wspomnianych tablic.

2

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Modeling of water flow in multi-channel river system in the Narew National Park

100%

Marcinkowski P., Kiczko A., Okruszko T.

Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Land Reclamation

|

2017

|

tom 49

|

nr 3

3

Ocena reżimu morfologicznego i oporów ruchu podczas wezbrań w Odrze Środkowej

80%

Banasiak R., Krzyzanowski M.

Acta Scientiarum Polonorum. Formatio Circumiectus

|

2015

|

tom 14

|

nr 2

W pracy, opierając się na wynikach pomiarów terenowych, oceniono rozwój form dennych i oporów przepływu w rzece Odrze Środkowej. Obiektem badawczym jest czterokilometrowy odcinek rzeki zlokalizowany poniżej przekroju wodowskazowego w Ścinawie (km 332). Cechą charakterystyczną wybranego odcinka rzeki jest regulacja ostrogami i zmiana trasy koryta z krzywoliniowej na prostoliniową. Pomiary wykonano w zakresie natężenia przepływu od 120 do 756 m3 · s–1 (SSQ = 180 m3 · s–1), przy głębokościach wody w korycie osiągających 6 m. W wybranych przekrojach pobrano materiał denny (piaszczysty i żwirowy), mierzono prędkości przepływu, rzędne zwierciadła wody, a także dokonano sondowania dna wzdłuż cieku, co pozwoliło na ustalenie topografii dna, tj. rodzaju i rozmiaru form dennych. Warunki hydrauliczne przeanalizowano z podziałem koryta na strefy przepływu pomiędzy ostrogami (pas regulacyjny) i strefy ostróg. Wyznaczono współczynnik szorstkości wg Manninga dla koryta z uwzględnieniem wpływu trasy. Na odcinku prostoliniowym opory przepływu zmieniają się nieznacznie, natomiast na odcinku krzywoliniowym są wyższe i wzrastają wraz z przepływem. Formy denne rozwijają się w zakresie wydm, osiągając wysokość 1 m, i podczas wezbrań ekstremalnych może wystąpić reżim ich rozmywania (liczba Froude’a < 0,34), jednak bez znaczącego wpływu na redukcję oporów przepływu w części koryta. Ponadto wpływ tej zmienności na przepływ całkowity traci na znaczeniu ze względu na to, iż podczas wezbrań udział przepływu korytowego w całkowitym relatywnie spada. Określone współczynniki szorstkości stanowią wartości „bezpieczne” w ocenie zdolności przepustowej Odry Środkowej.

Ograniczanie wyników

2 Acta Scientiarum Polonorum. Formatio Circumiectus

1 Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Land Reclamation

1 Banasiak R.

1 Kiczko A.

1 Krzyzanowski M.

1 Marcinkowski P.

1 Okruszko T.

1 Walczak N.

1 Walczak Z.

1 Zawadzki P.

1 2017

1 2015

1 2013

Próba wykorzystania równania Erguna do określania współczynnika szorstkości terenów zalewowych

Modeling of water flow in multi-channel river system in the Narew National Park

Ocena reżimu morfologicznego i oporów ruchu podczas wezbrań w Odrze Środkowej