Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Lithuanian cultivar
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Od roku 1972 w Litewskim Uniwersytecie Rolniczym prowadzono selekcję oraz badania odmian aktinidii pstrolistnej (Actinidia kolomikta (Maxim. & Rupr.) Maxim.) w celu uzyskania odmian najlepiej przydatnych do uprawy na Litwie oraz w strefach o podobnych warunkach klimatycznych. Cztery odmiany aktinidii pstrolistnej, tj. Lande, Paukstes Sakarva, Laiba, Lanke w roku 1996 znalazły się na liście „Narodowego Litewskiego wykazu odmian roślin”. Odmiany te wyróżniają się składem chemicznym, dobrze tolerują warunki środowiska, jak niskie temperatury i są odporne na choroby i szkodniki. Wyniki dwudziestoletnich badań odmian wykazują zróżnicowanie wysokości plonowania oraz jakości plonu. Skład chemiczny owoców zależy nie tylko od właściwości odmian, ale i od warunków meteorologicznych oraz agrotechniki. Celem pracy było określenie plonu oraz składu chemicznego owoców aktinidii pstrolistnej i jakości sensorycznej produktów ich przetwórstwa. Określono zawartość suchej substancji, ekstraktu, kwasu askorbinowego oraz cukrów. Najwyższy plon owoców (16,4 t∙ha-1) dała odmiana aktinidii pstrolistnej Lande. Największą zawartość suchej substancji (23,95%) oraz cukrów (4,53%) stwierdzono w owocach odmiany Laiba. Owoce odmiany Lande zawierały największą ilość ekstraktu (12,57%). Największą ilość kwasu askorbinowego zawierały owoce odmiany Paukstes Sakarva - 4670 mg∙kg-1. Okres przechowywania owoców aktinidii pstrolistnej (Actinidia kolomikta) jest krótki. Świeże lub mrożone owoce nadają się do suszenia, do przetwórstwa na dżemy oraz wina. Nadzienia cukiernicze wyprodukowane z owoców aktinidii pstrolistnej są bogatym źródłem kwasu askorbinowego.
W pracy przedstawiono wyniki badań plonowania i cech morfologicznych owoców ukraińskich i litewskich odmian porzeczki czarnej w warunkach Olsztyna. Jednoroczne rośliny odmian: Alta, Sofijewska, Jubilejnaja Kopania, Czernecza, Czereszniewa, Ametyst, Wernisaż, Dainiai, Blizgiai, Tauriai, Viciai, Almin oraz Titania posadzono jesienią 2002 roku w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W latach 2006-2008 określono wielkość plonu, masę 100 owoców, liczbę owoców w gronie, długość grona i masę 30 gron. Najwyższe plony owoców uzyskano w 2008 roku, szósty rok po posadzeniu. Prawie dwukrotnie mniejsze średnie plony dla odmian uzyskano w 2007 r., w którym zanotowano największe przymrozki w okresie kwitnienia porzeczek. W omawianym roku grona były najkrótsze, z najmniejszą liczbą owoców, o największej masie 100 owoców i 30 gron. W latach 2006-2008 największą masą 100 owoców charakteryzowała się odmiana Sofijewska. Do odmian wielkoowocowych należały odmiany ukraińskie: Ametyst, Jubilejnaja Kopania i Czereszniewa. Odmiany litewskie za wyjątkiem Tauriai i Almin odznaczały się mniejszą masą owoców. Największą średnią masą 30 gron z lat 2006-2008 charakteryzowała się odmiana Ametyst oraz Czereszniewa. Najmniejsze wartości tej cechy zanotowano dla odmian: Dainiai, Almin i Blizgai.
Celem badań, przeprowadzonych w latach 2006-2008, było porównanie wartości odżywczej owoców ukraińskich i litewskich odmian porzeczki czarnej z odmianą szwedzką Titania w warunkach północno-wschodniej Polski. W jagodach badanych odmian porzeczki określono zawartość suchej masy, antocyjanów, kwasów organicznych, witaminy C oraz cukrów prostych i ogółem. Analiza statystyczna wyników wykazała wysoce istotne zróżnicowanie składników zarówno między odmianami, jak i w latach badań. Największą średnią zawartość składników dla odmian, z wyjątkiem kwasów organicznych, zanotowano w 2006 roku. Najwyższą średnią zawartością suchej masy w latach prowadzenia badań charakteryzowały się owoce odmian: Wernisaż (17,77%), a także Imaliai (17,49%) i Tauriai (17,10%). Najmniej suchej masy zanotowano w owocach odmiany Almin (14,96%) oraz odm. Czernecza, Sofijewska i Viciai (15,40-15,45%). Wysoce istotne różnice odnotowano także w ilości antocyjanów, których średnia zawartość dla odmian w 2006 roku wynosiła 153,31 mg∙100 g-1, a w 2008 roku 94,72 mg∙100 g-1. Najwięcej antocyjanów zgromadziły owoce odmiany Ametyst (180,75 mg∙100 g-1), najmniej natomiast było ich w owocach odmiany Czernecza (79,28 mg∙100 g-1). Najmniej cukrów (5,92%), a najwięcej kwasów (3,66%), jagody badanych odmian porzeczki zgromadziły w 2007 roku. Był to rok, który charakteryzował się przygruntowymi przymrozkami jeszcze w ostatnich dniach maja a także największą sumą opadów w okresie wegetacji. Najmniej kwasów organicznych zawierały owoce odmian: Jubilejnaja Kopania (2,31%) i Sofijewska (2,32%) a najwięcej szwedzka odmiana Titania (4,15%) a także odm. Tauriai (3,94%) i odm. Ametyst (3,73%). Najbardziej zasobne w witaminę C były jagody odmian: Almin (244,31 mg∙100 g-1) a także Czernecza (221,85 mg∙100 g-1), najmniej natomiast odm. Tauriai (134,6831 mg∙100 g-1) i odm. Imaliai (137,29 mg∙100 g-1). Najwięcej cukrów ogółem zgromadziły owoce odmian: Dainiai (7,33%) i Sofijewska (7,19%), najmniej natomiast owoce odmian: Blizgai (5,62%) oraz Viciai (6,08%)
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.