Nawożenie poglówne nawozami z grupy Kristalon zastosowano: co 5 dni roztworem 0,05%, co 10 dni - 0,1%, co 15 dni - 0,15%. Materiał roślinny stanowiła rozsada cyklamenu odmian heterozyjnych z grupy Concerto. Rozsadę sadzono do doniczek wypełnionych substratem torfowym. Nawożenie pogłówne rozpoczęto po czterech tygodniach wzrostu roślin w doniczkach. Doświadczenia przeprowadzono w dwóch cyklach: V-XI 1999 roku i VI-XI 2000 roku. W każdym roku oceniono wpływ częstotliwości nawożenia u pięciu odmian cyklamenu. Częstotliwość zastosowanego nawożenia nie miała wpływu na liczbę kwiatów i pąków lecz decydowała o wczesności kwitnienia. Rośliny dokarmiane częściej, tj. co 5 dni roztworem o niskiej koncentracji kwitły wcześniej niż rośliny nawożone co 10-15 dni roztworami o wyższej koncentracji. Wysokość roślin i ich średnica zależały od odmiany i cyklu uprawy, częstotliwość nawożenia nie miała na nie wpływu.
Badano wpływ nawożenia: Hydrocote + Kristalon i Osmocote + Peters przy uprawie cyklamenów w terminie wczesnym i późnym. Uprawę w terminie wczesnym rozpoczęto w 19 tygodniu a w terminie późnym w 31 tygodniu 2001 i 2002 roku. Do badań wybrano odmianę ‘Apollo F₁’ , którą oceniano w każdym roku badań oraz odmianę ‘Leila F₁’ w 2001 r., odmiany ‘Lucia F₁’ i ‘Papageno F₁’ w 2002 r. Oceniano wzrost i kwitnienie cyklamenów w stadium rozwoju 5 kwiatów na roślinie. Zastosowanie nawozów Hydrocote + Kristalon czy Osmocote + Peters miało mniejszy wpływ na wzrost roślin niż termin i rok uprawy oraz odmiany. Nieznacznie wyższe rośliny, o większej średnicy i większej liczbie liści, ale z mniejszymi bulwami uzyskano przy nawożeniu Osmocote + Peters w porównaniu z nawożeniem Hydrocote + Kristalon. Kwitnienie cyklamenów nie było uzależnione od nawożenia, jedynie korzystny wpływ nawozów Osmocote + Peters na większą liczbę kwiatów stwierdzono u odmian ‘Leila F₁’ , ‘Lucia F₁’ i ‘Papageno F₁’ we wczesnym terminie uprawy.