Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Kopalnia Siarki Jeziorko
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono morfologiczną analizę struktury gleby antropogenicznej na terenie po otworowej eksploatacji siarki w Jeziorku. Badania wykonano, wykorzystując zgłady jednostronne o wymiarach 8x9 cm. Zostały one sporządzone z próbek gleby z obiektów o różnym kierunku zagospodarowania i różnych etapach rekultywacji. W analizowanej glebie stwierdzono dominację struktury nieagregatowej, monolitycznej. Na niektórych zgładach widoczne były ziarna siarki elementarnej. Dzięki metodzie morfologicznej można było zidentyfikować w glebie antropogenicznej trzy podstawowe komponenty, które ją utworzyły. Był to materiał rodzimy, wapno poflotacyjne oraz osad ściekowy. Szczególnie w przypadku pola doświadczalnego, na którym zastosowano osad w formie mazistej, w powierzchniowej warstwie gleby widoczne były ślady wprowadzonej materii organicznej. Również tutaj zaobserwowano najkorzystniejszy typ struktury, charakteryzujący się pojawianiem agregatów i porów typu wydrążeń. Na niektórych zgładach odnotowano występowanie ciemnych plam hydrotroilitu (FeS·nH₂O).
W pracy przedstawiono wyniki badań retencji wody użytecznej i produkcyjnej gleby antropogenicznej na terenie po otworowej eksploatacji siarki w Jeziorku. Do badań wytypowano obiekty o różnym kierunku zagospodarowania oraz różnych etapach rekultywacji. Stwierdzono, że powstała gleba antropogeniczna charakteryzowała się korzystnymi właściwościami wodnymi. W glebie większości badanych obiektów retencja wody produkcyjnej stanowiła ponad 90% w odniesieniu do retencji wody użytecznej. Niewątpliwie sprzyja to wzrostowi i rozwojowi roślin, co pozwala pozytywnie ocenić efekty rekultywacji zdegradowanej pokrywy glebowej.
In the year 2012 a small autochthonic population of Leucorrhinia albifrons (BURMEISTER, 1839) was discovered in the area of the former underground mine of sulphur „Je- ziórko” (south-eastern Poland, 50°33’34”N, 21°48’00”E, UTM EB50). It inhabited one of the arti;cial water bodies created in the frames of reclamation of this area, situated in the depression, gathering +owing or dis- charging waters from the surrounding areas (Phot. 1). In May and June a few individuals of L. albifrons was observed, with juvenile specimens of both sexes in it. A site of L. albifrons was characterized by abundant swamp vegetation (Phragmites australis mainly) and moderately abundant +oating and submerged vegetation (Potamogeton natans, Ceratophyllum demersum, Utricularia vulgaris). Water was transparent, moderately alkaline (pH: 7.71), quite strongly mineralized (electrolytic conductivity: 2325 μS·cm-1, dissolved solids:1163 mg·dm-1, sa- linity: 1.2 PSU). Compact range of L. albifrons in Poland is limited to lakelands in the north of the coun- try. Farther towards the south there is a zone of the insular occurrence, on single sites or their groups. This zone reaches south-eastern Poland through which the range boundary is running – from Slovakia only one single sites is known, historical and doubtful one. The site in „Jeziórko” is situated near the southern range boundary of L. albifrons which is marked nowadays by three sites in the Przemyśl Foothills. Its discovery is a val- uable supplement to the knowledge about the distribution of the species on the edge of its range. This shows that this species can occur at more sites and in more regions than pre- viously thought. The new site con;rms also the previous data that the occurrence of the species in the marginal zone of the range is in large part connected with secondary habitats which can locally contribute to the increase in species distribution in comparison to his- torical period.
In the year 2011 Leucorrhinia pectoralis was recorded in the former borehole sulphur mine „Jeziórko” (E of Tarnobrzeg, south– eastern Poland). The species was observed in two drainage canals of mining subsidence (sites 1 and 3) as well as along the road running through the area of flood lands in mining subsidence (site 2). At sites 2 and 3 the species was very numerous (on May 28, more than 100 specimens per 100 m of observation transect), at site 3 numerous territorial males were observed. For the L. pectoralis the examined areas are typical secondary habitats to which this species is being adapted and in the suitable stages of succession it often forms large populations in Poland. New data is essential for the knowledge about the distribution of this species in Poland (Bernard et al. 2009). It fills the gap on the map of distribution situated between central Poland and the Lublin Region. It is also the first one from the central part of the Sandomierz Basin, the area with very little data in general so far. This situation results mainly from the lack of respectively targeted studies on odonatofauna of this macroregion.
W pracy analizowano wpływ różnych dawek kompostów z osadu ściekowego z dodatkiem (20 i 30%) popiołu ze spalania węgla kamiennego na kształtowanie właściwości sorpcyjnych utworu bezglebowego. Uzyskane wyniki pokazują, że kompostowanie osadów ściekowych z popiołami ze spalania węgla kamiennego prowadzi do optymalizacji właściwości uzyskiwanego kompostu, mającego pozytywny wpływ na poprawę i kształtowanie właściwości sorpcyjnych gruntu, zdewastowanego mechanicznie i przez intensywne zakwaszenie.
Zrekultywowane i zagospodarowane po wyeksploatowaniu siarki tereny Kopalni „Jeziórko” koło Tarnobrzega były przedmiotem oceny udatności wprowadzonych na nie ekosystemów: leśnego, trawiastego oraz wodnego. W ekosystemach leśnych oceniony został w czerwcu 2013 roku stan drzewostanów brzozowego, sosnowego i mieszanego. Stwierdzono, że najwięcej gatunków roślin naczyniowych wniknęło samoczynnie do drzewostanów brzozowych a najmniej do sosnowych. Oprócz gatunków pochodzących z zalesienia rosną też drzewa, które pojawiły się samoczynnie. Są to: topola osika i topola czarna, klon jawor, dąb szypułkowy, jesion wyniosły, robinia akacjowa, lipa drobnolistna, które upodabniają te drzewostany do drzewostanów na terenach pozakopalnianych. Stan zdrowotny jest dobry. Ekosystemy trawiaste, czyli łąki powstałe w wyniku zasiewu, są w najwyższym stopniu zdenaturalizowane i mają wielogatunkowy stan botaniczny. Ekosystemy wodne, jakie stanowią utworzone zbiorniki wodne, wzbogacają różnorodność biologiczną zrekultywowanych terenów swoją ichtio i awifauną. Estetyzują też krajobraz. Wniosek ogólny: istniejące na zrekultywowanym terenie ekosystemy są już w dużym stopniu zrenaturalizowane i upodobnione do ekosystemów występujących poza omawianym terenem.
W pracy analizowano wpływ różnych sposobów rekultywacji z wykorzystaniem osadu ściekowego i poużytkowej wełny mineralnej Grodan na kształtowanie właściwości sorpcyjnych utworu bezglebowego. Stwierdzono korzystny wpływ dodatku badanych odpadów na kształtowanie pojemności sorpcyjnej i wysycenia kationami rekultywowanego utworu bezglebowego. W okresie badań wystąpił spadek zawartości kationów zasadowych, szczególnie magnezu i sodu, natomiast wzrost zawartości wodoru.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.