Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Juma cultivar
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W statycznym doświadczeniu płodozmianowym prowadzonym w latach 1998–2001 na glebie kompleksu żytniego dobrego oceniono występowanie chorób podstawy źdźbła oraz plonowanie pszenicy ozimej (odmiany: Kobra, Juma i Korweta) w zależności od częstotliwości przyorywania słomy. Porównywano następujące warianty stosowania słomy: 1) obiekt kontrolny — bez słomy; 2) słoma przyorywana jeden raz w rotacji (słoma rzepaku); 3) słoma przyorywana dwa razy w rotacji (słoma rzepaku i pszenicy); 4) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) 5) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) bez dodatkowego nawożenia „N” na słomę. Doświadczenie przeprowadzono w układzie bloków losowanych w 4 powtórzeniach, a wielkość poletek do zbioru wynosiła 45 m2. Nie udowodniono istotnego wpływu przyorywania słomy na porażenie i plonowanie pszenicy ozimej, zanotowano jednak pewne różnice odmianowe. U odmiany Korweta stwierdzono istotny spadek plonu ziarna w wyniku jej uprawy przez dwa kolejne lata w obiektach z corocznym stosowaniem słomy. Można to wiązać z silniejszym porażeniem roślin przez patogeny podstawy źdźbła. Przyżyciowa ocena stanu zaopatrzenia roślin w azot wykazała brak istotnych różnic między wariantami stosowania słomy w zaopatrzeniu pszenicy w ten składnik. Przyorywanie słomy zwiększyło w warstwie ornej gleby zawartość przyswajalnych składników pokarmowych oraz próchnicy.
Badania prowadzono w Instytucie Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, w wazonach Mitscherlicha w latach 2002/3 i 2003/4. Czynnikiem I rzędu były dwie odmiany pszenicy ozimej: Begra i Juma, a czynnikiem II rzędu było zróżnicowane nawożenie azotem: 1,2 (dawka niedoborowa) i 2,4 g N na wazon (kontrola - nawożenie optymalne). W wazonie rosło 10 roślin. W trakcie wegetacji roślin wykonywano na liściach flagowych pszenicy, aparatem Li-6400, pomiary intensywności fotosyntezy netto, transpiracji oraz przewodności szparkowej i wyliczano WUE. Rośliny zbierano w fazie dojrzałości żniwnej. Niedobór azotu w glebie istotnie ograniczał rozwój roślin, wymianę gazową liści flagowych a także plonowanie obu odmian pszenicy ozimej. Badane odmiany różniły się fotosyntetyczną aktywnością liści pszenicy a także plonem biomasy i ziarna. Odmiana Juma, niezależnie od nawożenia azotem, osiągała lepsze parametry wymiany gazowej i plonowała lepiej w porównaniu z odmianą Begra.
W 3-letnim doświadczeniu polowym porównano skład aminokwasowy i zawartość białka w ziarnie 5 odmian pszenicy ozimej (Arda, Jurna, Kobra, Lama i Roma). W uprawie stosowano Dicuran 80 WP w 2 terminach: przedwschodowo - I termin, powschodowo - II termin. Ziarno odmiany Arda zawierało najwięcej białka (15,4%), natomiast ziarno odmiany Roma najmniej. Zmiany wywołane stosowaniem Dicuranu byty nieznaczne i zależne od odmiany pszenicy. Termin stosowania Dicuranu WP tylko w niektórych przypadkach był przyczyną istotnych różnic.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.