Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Jelly cultivar
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie wpływu stosowanych biostymulatorów na plon trzech odmian ziemniaka jadalnego. Doświadczenie polowe przeprowadzono w układzie split-plot w trzech powtórzeniach. Badanymi czynnikami były: I – trzy odmiany ziemniaka jadalnego: Honorata, Jelly, Tajfun, II – pięć rodzajów stosowania biostymulatorów: obiekt kontrolny (bez stosowania biostymulatorów), biostymulator Kelpak SL®, Titanit®, GreenOk®, BrunatneBio Złoto®. Zastosowane w doświadczeniu biostymulatory wpływały na zwiększenie plonu (średnio o 1,6 t·ha–1) w porównaniu do poletka kontrolnego. Przy niekorzystnym układzie warunków pogodowych, niesprzyjającym plonowaniu ziemniaków, po zastosowaniu biostymulatorów uzyskano wyższy plon o 1,2 t·ha–1 niż w warunkach korzystnych. Biostymulator BrunatneBio Złoto wpływał istotnie na zwiększenie i strukturę plonu bulw ziemniaka w porównaniu do obiektu kontrolnego. Uprawiane odmiany różniły się pod względem wielkości plonu. Najwyżej plonowała Jelly (średnio 51,05 t·ha–1) i charakteryzowała się większym udziałem w plonie ogólnym bulw dużych niż odmiany Tajfun i Honorata. Największe plony i procentowy udział bulw dużych uzyskano w warunkach pogodowych 2017 roku, a w pozostałych latach plony były średnio o 1,1-1,2 t·ha–1 mniejsze.
Celem doświadczeń polowych przeprowadzonych w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział Jadwisin było poznanie reakcji na nawożenie azotem nowych jadalnych (Agnes, Roxana, Jelly, Niagara) i skrobiowych (Adam, Inwestor, Wist) odmian ziemniaka. W badaniach określono wpływ zróżnicowanego poziomu nawożenia azotem na plon bulw i skrobi, efektywność nawożenia, udział bulw dużych w plonie oraz zawartość skrobi i azotanów w bulwach. Badania przeprowadzono na glebie nawożonej organicznie słomą i międzyplonem gorczycy białej. W badaniach stosowano 5 poziomów nawożenia azotem: 0, 50, 100, 150 i 200 kg N·ha⁻¹ oraz stały poziom fosforu - 52,3 kg P·ha⁻¹ i potasu - 149,4 kg K·ha⁻¹. Dla odmian określono maksymalne i zalecane dawki azotu. Stwierdzono, że odmiana Inwestor charakteryzowała się średnimi wymaganiami względem dawki azotu, natomiast odmiany: Agnes, Roxana, Jelly, Niagara, Adam i Wist małymi. Efektywność maksymalnej dawki azotu wahała się od 26 do 73 kg bulw na 1 kg N. Największym plonem handlowym bulw charakteryzowała się odmiana Roxana a plonem skrobi odmiana Inwestor. Największy udział bulw dużych w plonie stwierdzono u odmiany Jelly (26%). Wzrastający poziom nawożenia azotem spowodował przyrost zawartości azotanów w bulwach oraz udziału bulw dużych w plonie, ale nie różnicował zawartości skrobi w bulwach badanych odmian.
Badania miały na celu określenie zmian zawartości suchej masy, skrobi, cukrów redukujących (glukoza + fruktoza) i sumy cukrów (glukoza + fruktoza + sacharoza) w bulwach 19 odmian ziemniaka w czasie przechowywania (lata 2006-2011). Analizy składników chemicznych oraz ocenę ciemnienia miąższu bulw surowych i po ugotowaniu prowadzono po zbiorze oraz po 7 miesiącach przechowywania w temperaturach 5°C i 8°C. Poziom badanych składników zależał od odmiany i temperatury przechowywania. Zawartość suchej masy, cukrów redukujących i sumy cukrów zwiększała się w czasie przechowywania. Wykazano zależności między zawartością cukrów redukujących po zbiorze a ich akumulacją w czasie przechowywania oraz między zawartością skrobi a zawartością cukrów redukujących. Bulwy odmiany Miłek, Benek i Marlen miały niską zawartość cukrów redukujących i sumy cukrów po przechowywaniu w temperaturach 5 i 8°C. Wysoką zawartością sumy cukrów (> 1%) cechowały się odmiany Bellarosa, Roxana i Zagłoba. Intensywność ciemnienia miąższu bulw surowych wzrastała po przechowaniu. Wszystkie badane odmiany charakteryzowały się bardzo małym i małym ciemnieniem bulw po ugotowaniu. Temperatura przechowywania nie wpływała istotnie na tę cechę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.