Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Filipendula ulmaria
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem niniejszej pracy była ocena jakości mikrobiologicznej suszonych kwiatów: dziewanny wielkokwiatowej (Verbascum densiflorum Bertol.), bzu czarnego (Sambucus nigra L.) oraz wiązówki błotnej (Filipendula ulmaria L.), pochodzących z upraw własnych. Największą ogólną liczebność bakterii mezofilnych tlenowych, przetrwalników, drożdży oraz pleśni, wśród analizowanych materiałów, charakteryzowały się suszone kwiaty wiązówki błotnej. Z badanych materiałów wyizolowano grzyby strzępkowe należące do następujących rodzajów: Alternaria sp., Aspergillus sp., Cladosporium sp., Botrytis sp., Penicillium sp., Trichoderma sp., Mucor sp., Phoma sp., Fusarium sp. W żadnej z badanych prób nie zanotowano obecności bakterii E.coli, Salmonelli sp. ani gronkowców koagulazodadatnich. Miano bakterii z grupy coli było na poziomie 0,001 g.
Ekstrakty etanolowe z ziela i korzeni wiązówki błotnej - Filipendula ulmaria (L.) Maxim, oraz z ziela i kłączy wiązówki bulwkowatej - Filipendula hexapetala Gilib. badano w kierunku indukcji interferonu w hodowli komórkowej nerki małpy. Substancję interferonopodobną indukowały 1% ekstrakty z korzeni Filipendula ulmaria.
Filmy pullulanowe wzbogacono w metanolowy i wodny ekstrakt z wiązówki błotnej i zbadano ich właściwości przeciwbakteryjne. Szczepami testowymi były: Staphylococcus aureus ATCC 25923 i Bacillus subtilis ATCC 6633, Escherichia coli ATCC 25922, Salmonella enteritidis ATCC 13076 i Proteus mirabilis 14a. Wysoką intensywnością przeciwbakteryjnego działania filmów pullulanowych z dodatkiem metanolowego i wodnego ekstraktu z wiązówki błotnej odnotowano w przypadku Staphylococcus aureus ATCC 25923 oraz Salmonella enteritidis ATCC 13076. Ponadto film wzbogacony ekstraktem metanolowym wykazał działanie względem Escherichia coli ATCC 25922, natomiast z dodatkiem wodnego ekstraktu w stosunku do Bacillus subtilis ATCC 6633.
Genetic diversity and spatial variation of two populations of Filipendula ulmaria (L.) were analysed at the initial stage (macroforbs) and the late succession stage (forest community) during a 30-year succession on the abandoned meadows in Białowieża National Park. The study demonstrated a high level of genetic diversity in both populations (D = 0.86 and D = 0.79 in the population at the initial and late succession stage, respectively). Significant genetic differentiation was observed at the cross-population level (FST = 0.008, P <0.001). Among 303 ramets in the population at the initial stage 261 genotypes were detected, of which 24 were clonal, and the remaining (237) were unique (91%). In the population at the late succession stage 92 genotypes were detected among 116 ramets of which 10 were clonal, and 82 unique (89%). The results did not confirm a hypothesis that the low level of the population’s genetic diversity should be expected at the late succession stage. Additionally, the study demonstrates that the prolonged clonal spreading does not always result in genetic monotony of a population. It has been demonstrated that the high level of genetic diversity in the population of clonal species F. ulmaria could be the result of temporal changes in life history traits of long-lived genets. The formation of gaps caused by the disintegration of senile genets and the permanent recruitment of seedlings over 30 years of population development reinforce the appearance of new genets. This process was reflected in both populations by the domination of unique genets and spatial pattern of genotypic diversity.
Zasadność stosowania leków roślinnych w chorobach układu oddechowego wynika z tradycji i w wielu przypadkach dobrze udokumentowanego działania. W niniejszej pracy zaprezentowano ich podział na leki hamujące odruch kaszlowy, działające do nich przeciwnie, tzn. wykrztuśnie, przedstawiono także surowce o silnym działaniu przeciwbakteryjnym i takie, które powodują efekt spazmolityczny w mięśniach gładkich dróg oddechowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.