Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  EUROP classification
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The experiment was carried out on 24 turkeys fed for 16 weeks with standard feed diets supplemented with oxidised fat with peroxide values below 5, 50, 100 and 150 meq Cb/kg of fat in groups I, II, III and IV, respetively. The fat (rapeseed oil and poultry fat in 2:1 ratio) was oxidised in controlled conditions and supplemented to feed diets in amounts from 2 to 5% in the subsequent, 4-week, turkey fattening periods. Each group was then divided into two subgroups. One of them wasted with a mix supplemented with antioxidant Hadox dry preparation (0.125 g/kg of fat) containing butylhydroxyanisole and ethoxyquine. Bird slaughter analysis was completed and breast muscles were sampled for meat quality analysis. In the breast muscles the following parameters were determined: pH value, basic chemical composition, the concentration of malondialdehyde (MDA) and in the muscle fat the fatty acid composition was analysed. The muscles underwent sensory evaluation with the use of the flavour profile method immediately after treatment in convection and steam furnace. The application of oxidised fat in the turkey feed mixture significantly decreased the bird body weight without degrading the carcass quality (except the increase in the amount of paraintestinal fat). The presence of the oxidised fat in the feed had an insignificant effect on the concentration of the unsaturated fatty acids in the breast muscle fat, however, it resulted in the increase in MDA and undesirable meat flavour profile changes. Additionally, supplementing the feed with Hadox dry antioxidant did not influence the results of turkey fattening and carcass quality, however, it decreased the concentration of MDA in the analysed muscles and reduced the intensity of the undesirable sensory properties.
The aim of the researches was to compare meat performance of fattening bulls and culled cows of Montbeliarde and Polish Holstein-Friesian breeds as well as to estimate their influence on income value. In the researches 97 bulls and 68 cows were taken under consideration. Data consisted of: breed, age, live weight, carcass weight and EUROP classification. For calculating income value of cows and fattening bulls market prices from 2010 year were used. Significant influence of the breed on live weight as well as carcass weight were reported. Cow and bulls of montbeliarde breed characterized by heavier live body weight, better dressing rate as well as much better results of EUROP classification. Therefore, average value of cow and bulls of montbeliarde breed was significantly higher if compared to Polish Holstein-Friesian.
Celem pracy było porównanie jakości mięsa pozyskanego od tuczników, których tusze zakwalifikowano do poszczególnych klas handlowych w systemie EUROP. Badaniami objęto 100 tuczników, pochodzących z chowu masowego w regionie środkowo-wschodniej Polski. Analizując wyciek naturalny z ocenianych mięśni nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy klasami handlowymi EUROP. Oceniając skład chemiczny mięśnia najdłuższego grzbietu wykazano, że mięso z tusz klasy E odznaczało się istotnie niższą zawartością suchej masy i tłuszczu w porównaniu z klasą P. Tusze z klasy E i U zawierały natomiast istotnie więcej białka w mięśniu półbłoniastym w porównaniu z tuszami klasy P.
Celem pracy było określenie wpływu klas uformowania i otłuszczenia tusz wołowych ocenianych systemem EUROP na jakość mięsa. Badano populację 216 tusz krów rasy nizinnej czarno-białej, reprezentującą trzy klasy uformowania i cztery klasy otłuszczenia w celu określenia zależności pomiędzy jakością mięśnia longissimus thoracis a klasami EUROP. Ocena jakościowa mięśnia obejmowała pomiar pH₂₄, parametry barwy w systemie CIE L*a*b* mierzone przy użyciu spektrofotometru Minolta CR-400 oraz ocenę marmurkowatości. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że zarówno klasyfikacja uformowania, jak i otłuszczenia nie wiążą się z jakością mięsa w klasach R i O oraz w klasach 2, 3 i 4. Wykazano natomiast, że mięso tusz klasy uformowania P oraz klasy otłuszczenia 1 charakteryzowało się wyższym pH₂₄ (p ≤ 0,01) i większą częstotliwością występowania odchyleń jakościowych typu DFD (ang. Dark Firm Dry). Ponadto mięso tusz klasy otłuszczenia 1 cechowało się najniższymi wartościami parametrów składowych barwy a* i b* (p ≤ 0,01) oraz mniejszą marmurkowatością (p ≤ 0,01) w porównaniu z klasami 3 i 4. Klasy uformowania i otłuszczenia krów miały związek z masą tusz ciepłych, która wzrastała wraz ze zwiększeniem stopnia uformowania (p ≤ 0,01) oraz ze zwiększeniem stopnia otłuszczenia (p ≤ 0,01). Wielkość powierzchni przekroju mięśnia longissimus thoracis nie zależała od klasy otłuszczenia (p ≤ 0,88), różniła się natomiast w zależności od klasy uformowania i wykazywała istotną różnicę pomiędzy klasą P a klasami O i R (p ≤ 0,05).
The studies were conducted on 250 carcasses of fattening pigs of both sexes, coming from individual producers, purchased by the Meat Plants in Ostróda and Brodnica. The criterion of classifying them according to the EUROP system was the meat content of carcasses. An increase in quality from class P to E was accompanied by a lower content of dry matter and fat, and a higher content of mineral components. Meat from fattening pigs purchased by the Meat Plant in Ostróda was characterized by significantly better physicochemical properties (darker colour, higher water-holding capacity, higher pH24 values), compared with meat from fattening pigs purchased by the Meat Plant in Brodnica. Also the parameters of taste quality (aroma, tenderness, taste) were better in the case of meat from fattening pigs slaughtered in Ostróda.
Celem niniejszej pracy było określenie wpływu masy tuszy ciepłej i mięsności oszacowanej według klasyfikacji EUROP na podstawowe parametry jakości mięsa wieprzowego. Badania przeprowadzono w marcu 2001 roku, na tuszach 100 tuczników pogłowia masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Doboru tusz do badań dokonywano bezpośrednio na linii ubojowej według trzech kryteriów: mięsności - oszacowanej aparatem ULTRA- FOM 100 duńskiej firmy SFK-Technology i sklasyfikowanej według systemu EUROP, masy tuszy ciepłej - w zakresie 75,0-80,0 kg i 80,1-85,0 kg w obrębie każdej z klas EUROP, płci - mając na uwadze jednakowy udział loszek i wieprzków w obrębie każdej klasy mięsności i przedziału masy tuszy ciepłej. Nie udowodniono statystycznie istotnej zależności między zawartością mięsa w tuszy - w zakresie mięsności od 40 do 60% (klasy od O do E) - a jakością pozyskanego mięsa. Największym tempem spadku pH do 35 min po uboju, najwyższym wyciekiem naturalnym określonym w 48., 72. i 96. godz. post mortem oraz najwyższymi stratami mięsa peklowanego w procesie obróbki termicznej (RTN) charakteryzował się surowiec pozyskany od tuczników klasy P.
Badania przeprowadzono na 180 tuszach wieprzowych, na których w trakcie obróbki poubojowej określano grubość słoniny i mięśnia najdłuższego grzbietu aparatem ULTRA-FOM 100, a po wychłodzeniu tusz wykonano pomiary mięśnia najdłuższego grzbietu i grubości słoniny suwmiarką. Badania wykazały, że w dalszym doskonaleniu określania umięśnienia tusz apara­tem ULTRA-FOM 100 należy brać pod uwagę niską (r =0.303) współzależność pomiędzy pomia­rem wysokości mięśnia najdłuższego grzbietu wykonanym suwmiarką a pomiarem wykonanym w tym punkcie aparatem ultradźwiękowym. Różnice pomiędzy pomiarami wykonanymi suw­miarką i ultradźwiękami dochodziły aż do 15 mm, przy czym najczęściej wynosiły one od 0 do 8 mm (66% badanych tusz). Stwierdzono natomiast wysoki współczynnik korelacji (r = 0.78) pomiędzy pomiarem grubości słoniny wykonanym aparatem ultradźwiękowym a suwmiarką. Najczęściej różnica między tak wykonanymi pomiarami grubości słoniny wynosiła do 2 mm (70% badanych tusz).
Celem niniejszej pracy było określenie oddziaływania masy tuszy ciepłej i mięsności według klasyfikacji EUROP na uzysk i procentowy udział elementów kulinarnych oraz mięsa przeznaczonego do przetwórstwa pozyskanych z wykrawania części zasadniczych. Badania przeprowadzono w marcu 2001 roku, na tuszach 100 tuczników pogłowia masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Doboru tusz do badań dokonywano bezpośrednio na linii ubojowej według trzech kryteriów: mięsności - oszacowanej aparatem ULTRA-FOM 100 duńskiej firmy SFK-Technology, a sklasyfikowanej według systemu EUROP; masy tuszy ciepłej - w zakresie 75,0-80,0 kg i 80,1-85,0 kg w obrębie każdej z klas EUROP; płci - mając na uwadze jednakowy udział loszek i wieprzków w obrębie każdej klasy mięsności i przedziału masy tuszy ciepłej. Wraz ze wzrostem masy tuszy ciepłej z 75,0-80,0 kg do 80,1-85,0 kg (bez względu na mięsność tusz wieprzowych) stwierdzono statystycznie istotny wzrost uzysku zarówno cennych elementów, tj. polędwicy i karczku, jak również mięsa klasy I, II i III pochodzących z wykrawania, przy niezmienionym, niepotwierdzonym statystycznie ich udziale w tuszy.
Celem niniejszej pracy było określenie wpływu masy tuszy ciepłej i mięsności według klasyfikacji EUROP na uzysk oraz procentowy udział mięsa i tłuszczu pozyskanych z rozbioru i wykrawania półtusz wieprzowych. Badania przeprowadzono w marcu 2001 roku, na tuszach 100 tuczników pogłowia masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Doboru tusz do badań dokonywano bezpośrednio na linii ubojowej według trzech kryteriów: mięsności - oszacowanej aparatem ULTRA-FOM 100, duńskiej firmy SFK-Technology i sklasyfikowanej według systemu EUROP; masy tuszy ciepłej - w zakresie 75,0 - 80,0 kg i 80,1 - 85,0 kg w obrębie każdej z klas EUROP; płci - mając na uwadze jednakowy udział loszek i wieprzków w obrębie każdej klasy mięsności i przedziału masy tuszy ciepłej. Wykazano, że w łącznym przyroście masy mięsa i tłuszczu ogółem w półtuszy - w wyniku podniesienia masy tuszy ciepłej o około 5 kg - uzysk mięsa był wysoki, szczególnie w klasach od E do O i wynosił odpowiednio 69% w klasie E, 57% w klasie U, 93% w klasie R i 89% w klasie O. Wskazuje to na duże rezerwy w zakresie odkładania tkanki mięśniowej nawet w grupie tuczników o masie tuszy ciepłej 85 kg - szczególnie w klasach R i O - a tym samym na możliwości efektywnego prowadzenia tuczu do wyższej masy ubojowej bez obniżenia jakości surowca ze względu na jego otłuszczenie.
Materiał doświadczalny stanowiło 287 tusz tuczników, pochodzących z zaplecza surowcowego zakładów mięsnych "Łmeat" w Łukowie, "Morliny" koło Ostródy i "Prime Food" w Przechlewie. Lewe półtusze poddawano podziałowi na elementy zasadnicze, a następnie prowadzono dysekcję czterech elementów wg metodyki Walstry i Merkusa. W badaniach wykazano, że największy procentowy udział mięsa, spośród elementów poddawanych dysekcji, występował w szynce (67,67%) i łopatce (63,32%), a mniejszy w polędwicy (54,16%) i boczku (49,86%). Największy udział tłuszczu zewnętrznego ze skórą stwierdzono w polędwicy (28,13%) oraz boczku (24,99%), natomiast najwięcej tłuszczu międzymięśniowego zawierał boczek (18,48%) i łopatka (9,11%). Udział kości był najwyższy w polędwicy (10,82%) i łopatce (9,32%), a najmniejszy w szynce (7,55%) oraz w boczku (6,01%). Uzyskano bardzo wysokie współczynniki korelacji między zawartością mięsa w szynce i polędwicy, a udziałem mięsa w sumie czterech elementów dysekowanych (r = 0,974 i r = 0,976). Stwierdzono, że w oparciu o dysekcję pojedynczego elementu można dokładniej oszacować procentowy udział w tuszy tłuszczu zewnętrznego ze skórą aniżeli tłuszczu śródmięśniowego. Najwyższe wartości współczynników korelacji pomiędzy udziałem kości w pojedynczym elemencie a zawartością kości w sumie czterech elementów dysekowanych uzyskano w przypadku polędwicy (r = 0,888) oraz szynki (r = 0,842), a niższe łopatki (r = 0,767) i boczku (r = 0,592). W ocenie umięśnienia tusz wieprzowych proponuje się dysekcję szynki, która charakteryzuje się dużym udziałem w tuszy oraz ma łatwe do wypreparowania mięśnie. W przypadku szacowania zawartości kości w tuszy w oparciu o udział kości w polędwicy należy szczególną uwagę zwracać na prawidłowe przepoławianie tusz na półtusze.
Celem niniejszej pracy było określenie oddziaływania masy tuszy ciepłej i mięsności według klasyfikacji EUROP na uzysk części zasadniczych z rozbioru półtusz. Badania przeprowadzono w marcu 2001 roku, na tuszach 100 tuczników pogłowia masowego, pochodzących z zaplecza surowcowego jednego z zakładów mięsnych środkowo-wschodniej Polski. Doboru tusz do badań dokonywano bezpośrednio na linii ubojowej według trzech kryteriów: mięsności - oszacowanej aparatem ULTRA- FOM 100 duńskiej firmy SFK-Technology, a sklasyfikowanej według systemu EUROP; masy tuszy ciepłej - w zakresie 75,0-80,0 kg i 80,1-85,0 kg w obrębie każdej z klas EUROP; płci - mając na uwadze jednakowy udział loszek i wieprzków w obrębie każdej klasy mięsności i przedziału masy tuszy ciepłej. Podniesienie masy tuszy ciepłej o około 5 kilogramów (z 75,0-80,0 kg do 80,1-85,0 kg), rozpatrywane niezależnie od umięśnienia tusz, w istotny sposób wpłynęło na wzrost uzysku zarówno cennych części zasadniczych z rozbioru tj. szynki, łopatki, schabu i karkówki. Statystycznie istotny wzrost uzysku masy boczku i żeberek (pŁ0,01) oraz pachwiny i podgardla (pŁ0,05) przy niezmienionym ich procentowym udziale w półtuszy świadczy o mniejszym negatywnym wpływie masy tuszy ciepłej na uzysk omawianych wyrębów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.