Wyniki wyszukiwania

1

Clostridium difficile: po 30 latach badan nadal zaskakuje

100%

Martirosian G.

Postępy Mikrobiologii

|

2008

|

tom 47

|

nr 3

313-316

2

Evaluation of different methods for detection of Clostridium difficile toxins in Poland

100%

Matrirosian G., Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Rouyan G., Meisel-Mikolajczyk F.

Acta Microbiologica Polonica

|

1999

|

tom 48

|

nr 4

3

An extracellular material observed in Clostridium difficile strains

88%

Sokol B., Meisel-Mikolajczyk F.

Acta Microbiologica Polonica

|

1990

|

tom 39

|

nr 1-2

4

Rola Clostridium difficile w schorzeniach jelitowych zwierzat

75%

Mierzejewski J., Piatkowski A.

Życie Weterynaryjne

|

1992

|

tom 67

|

nr 12

280-283

5

Wplyw wybranych gatunkow paleczek Lactobacillus sp. na szczepy Clostridium difficile o roznym profilu toksynotworczosci

75%

Wultanska D., Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2006

|

tom 58

|

nr 2

127-133

Badano antagonistyczny wpływ wybranych gatunków Lactobacillus (L. plan- tarum 2017405, L. rhamnosus GG, L. acidophilus DSM 21007 i L. fermentum 353) na beztlenowo rosnące laseczki C. difficile. Do doświadczeń użyto 40 szczepów C. difficile izolowanych w naszym laboratorium z kału chorych z rozpoznaniem biegunki poantybiotykowej. Wśród szczepów użytych do doświadczeń 13 wytwarzało toksyny A i B (A+B+CDT- ), 14 tylko toksynę B (A- B+CDT-), 9 szczepów wytwarzało toksyny А і В oraz posiadało geny toksyny binarnej (A+B+CDT+ ) a 4 szczepy były nietoksynotwórcze (A-B- CDT- ). Nie stwierdzono zależności między stopniem antagonistycznego oddziaływania pałeczek z rodzaju Lactobacillus a typem toksynotwórczości szczepów C. difficile. Największą antagonistyczną aktywność wobec szczepów C. difficile wykazał szczep Lactobacillus rliamnosus GG.

6

Flora przewodu pokarmowego chorych z podejrzeniem biegunki poantybiotykowej [AAD]. I. Clostridium perfringens

75%

Pituch H., Martirosian G., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2000

|

tom 52

|

nr 4

375-382

W próbkach kału pobranych od 158 chorych z podejrzeniem biegunki poantybiotykowej (AAD) poszukiwano toksynotwórczych szczepów Clostridium difficile oraz enterotoksynotwórczych szczepów Clostridium perfringens. W 35 (22%) próbkach kału wykryto toksynę A C. difficile natomiast z 48 (30%) próbek wyhodowano szczepy C. difficile. Z 21 (13%) próbek kału wyhodowano szczepy C. perfringens. Stosując łańcuchową reakcję polimerazy (PCR) z użyciem starterów ent 1 i ent 2 dla genu enterotoksyny (cpe) C. perfringens nie wykryto genu cpe w DNA izolowanym z próbek kału jak też ze szczepów. U dwóch chorych z biegunką poantybiotykową wykryto szczepy C. perfringens wytwarzające termorezystentne spory. Toksynotwórcze szczepy C. difficile i szczepy C. perfringens wyhodowano z tych samych próbek w czterech przypadkach.

7

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Wykrywanie szczepów Clostridium difficile i oznaczanie toksynotwórczości

75%

Meisel-Mikolajczyk F., Sokol B.

Diagnostyka Laboratoryjna

|

1988

|

tom 24

|

nr 6

8

Detection of Clostridium difficile and its toxin A [TcdA] in stool specimens from hospitalised patients

75%

Wroblewska M. M., Swoboda-Kopec E., Rokosz A., Nurzynska G., Bednarska A., Luczak M.

Polish Journal of Microbiology

|

2005

|

tom 54

|

nr 2

The study has been carried out to determine the frequency of C. difficile recovery in stool cultures and the rate of C. difficile toxin A detection in faecal specimens of patients with nosocomial diarrhoea. Clinical specimens comprised 4414 stool samples collected from 1998 to 2002 from adult patients hospitalised in different wards of a university-affiliated hospital (1200 beds) and suspected of C. difficile-associated disease (CDAD). There have been 1308 (29.6%) specimens positive for C. difficile culture (15.1% in 1998, 29.5% in 1999, 33.8% in 2000, 31.2% in 2001 and 32.0% in 2002). The highest number of C. difficile strains was cultured from stool samples of patients hospitalised in the haematology/oncology ward (51.1% of all isolates), neurology (8.3%), nephrology (8.0%), gastrointestinal surgery (7.0%) and neurosurgery (6.2%) wards. The testing for C. difficile toxin A yielded 847 (19.2%) positive samples and 3567 (80.8%) toxin A-negative results. The percentage of C. difficile toxin A-positive samples was 29.4% in 1998, 17.5% in 1999, 23.2% in 2000, 17.1% in 2001 and 15.0% in 2002. In the analysed period we observed an increase in the number of stool specimens tested for C. difficile and an increase in the number of C. difficile culture-positive samples. A decrease in the number of C. difficile toxin A-positive samples was noted in the last 2 years of the study. This phenomenon may be due to an improved antibiotic policy of the hospital.

9

Comparison of Delmee and Polish serogroup-specific Clostridium difficile strains

75%

Martirosian G., Wize J., Sokol-Leszczynska B., Zielinska U., Meisel-Mikolajczyk F., Maslinski S.

Acta Microbiologica Polonica

|

1993

|

tom 42

|

nr 3-4

10

Profil toksynotworczosci szczepow Clostridium difficile izolowanych z przewodu pokarmowego dzieci z klinicznym rozpoznaniem biegunki poantybiotykowej

63%

Wultanska D., Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2005

|

tom 57

|

nr 4

377-382

Zbadano profil toksynotwórczości 18 szczepów C. difficile wyhodowanych z przewodu pokarmowego dzieci z klinicznym rozpoznaniem biegunki poan- tybiotykowej. Toksynotwórczość szczepów oznaczono metodami fenotypowymi do wykrywania toksyn А і В oraz genetycznymi stosując reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) do wykrywania genów toksyn A (tcdA), В (tcdB) oraz genów cdtA i cdtB kodujących trzecią toksynę C. difficile, tzw. toksynę binarną (CDT). Wśród badanych szczepów wykryto trzy typy toksynotwórczości: typ 1 obejmował szczepy posiadające geny dwóch toksyn А і В (A+B+CDT), typ 2 szczepy posiadające geny toksyn Ai В oraz geny toksyny binarnej (A+B+CDT-) i typ 3 szczepy posiadające gen toksyny Az delecję o wielkości 1800 pz w części powtarzających się sekwencji oraz gen toksyny В (A B+CDT ). Na uwagę zasługuje fakt wyhodowania po raz pierwszy z przewodu pokarmowego dzieci z biegunką poantybiotykową szczepów C. difficile o rzadko spotykanym profilu toksynotwórczości, czyli szczepów wyposażonych w geny toksyny binarnej.

11

Porownanie termorezystencji spor szczepow Clostridium difficile o roznym profilu toksynotworczosci

63%

Wultanska D., Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2004

|

tom 56

|

nr 2

155-159

Porównano termorezystencję spor 64 szczepów C. difficile izolowanych z próbek kalu pobranych od pacjentów z biegunką poantybiotykową (AAD). Do badań wybrano losowo 26 szczepów wytwarzających toksyny А і В (TcdA+TcdB+), 32 szczepy wytwarząjące tylko toksynę В a nie wytwarzające toksyny A (TcdA-TcdB+) oraz 6 szczepów nietoksynotwórczych (TcdA-TcdB+ ). Z przeprowadzonych badań wynika, że szczepy C. difficile TcdA-TcdB+ podobnie jak szczepy C. difficile TcdA+TcdB+ wytwarzają spory o podwyższonej termorezystencji. Szczepy nietoksynotwórcze charakteryzowały się niższą opornością na działanie podwyższonej temperatury.

12

Miedz jako srodek o dzialaniu przeciwdrobnoustrojowym

63%

Wielkopolski Biuletyn Ekologiczny

|

2008

|

nr 5

24

13

Laseczki jelitowe Clostridium defficile i ich rola w schorzeniach człowieka

63%

Pykiel M.

Postępy Mikrobiologii

|

1991

|

tom 30

|

nr 1

14

Wykrywanie toksynotworczosci szczepow Clostridium difficile przy pomocy szybkich metod diagnostycznych

63%

Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Rouyan G. S., Martirosian G., Meisel-Mikolajczyk F.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

1998

|

tom 50

|

nr 1-2

55-61

Przebadano próbki kału 53 pacjentów z biegunką poantybiotykową. Przy pomocy testów komercyjnych stwierdzono obecność toksyny A C. difficile w próbkach kału 16 pacjentów, co stanowiło 29,6%. Z 30 próbek wyhodowano szczepy C. difficile. Do dalszych badań użyto 25 szczepów. 3 z nich nie produkowały toksyny A in vitro. Wszystkie natomiast produkowały in vitro toksynę B. Analiza genetyczna przy pomocy reakcji łańcuchowej polimerazy wykazała obecność genów toksyny A i B.

15

Structure of Clostridium difficile cells

63%

Martirosjan G., Sokol B., Meisel-Mikolajczyk F., Wasiutynski A.

Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Biological Sciences

|

1991

|

tom 39

|

nr 2

16

The role of local and systemic cytokines in patients infected with Clostridium difficile

63%

Czepiel J., Biesiada G., Brzozowski T., Ptak-Belowska A., Perucki W., Birczynska M., Jurczyszyn A., Strzalka M., Targosz A., Garlicki A.

Journal of Physiology and Pharmacology

|

2014

|

tom 65

|

nr 5

17

Wykrywanie genu ermB warunkujecego wysoka opornosc na klindamycyne [opornosc typu MLS] w szczepach Clostridium difficile izolowanych z przypadkow biegunki poantybiotykowej [AAD]

63%

Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2003

|

tom 55

|

nr 1

61-66

W 68 szczepach C. difficile izolowanych z próbek kału pobranych od pacjentów z objawami biegunki poantybiotykowej (AAD) poszukiwano genu ermB warunkującego wysoką oporność na klindamycynę. Do wykrywania genu ermB zastosowano łańcuchową reakcję polimerazy (PCR), z użyciem swoistych starterów 2980/2981. Jednocześnie badano wrażliwość szczepów C. difficile na klindamycynę metodą EtesŁ Na podstawie przeprowadzonych badań ustalono iż 57% klinicznych szczepów C. difficile izolowanych od chorych leczonych w klinikach Akademii Medycznej w Warszawie posiadało fragment genu ermB oraz wykazywało wysoką oporność na klindamycynę.

18

Porownanie metodami AP-PCR, rybotypowania [PCR-ribotyping] oraz elektroforezy pulsacyjnej [PFGE] szczepow Clostridium difficile wytwarzajacych toksyne B i nie wytwarzajacych toksyny A

63%

Pituch H., Van Belkum A., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2003

|

tom 55

|

nr 1

53-60

Do porównania szczepów Clostridium difficile z delecją w genie kodującym toksynę A zastosowano metodę AP-PCR, rybotypowania (PCR-ribotyping) oraz elektroforezy pulsacyjnej (PFGE). Zbadano dziewięć szczepów, które nie wytwarzają toksyny A a wytwarzają toksynę В [tox A(-) tox B(+)]. Szczepy wyhodowano z próbek kału pobranych od pacjentów z biegunką poantybiotykową, leczonych w różnych oddziałach szpitalnych i w różnym czasie. Z przeprowadzonych badań wynika, że szczepy C. difficile z delecją w genie toksyny A, izolowane w Polsce, stanowią homogenną pod względem genetycznym grupę szczepów.

19

Ocena wrazliwosci na metronidazol i wankomycyne szczepow Clostridium difficile izolowanych z przewodu pokarmowego chorych z biegunka poantybiotykowa [AAD] hospitalizowanych w latach 1998-2002

63%

Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Glinka D., Lazinska B., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak M.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2003

|

tom 55

|

nr 3

253-258

Wykazano wysoką wrażliwość na metronidazol i wankomycynę klinicznych szczepów C. difficile wyhodowanych z próbek kału pobranych od dorosłych z biegunką poantybiotykową hospitalizowanych w latach 1998-2002 w PSK Dzieciątka Jezus - Centrum Leczenia Obrażeń AM oraz dzieci hospitalizowanych w warszawskich szpitalach dziecięcych na oddziałach hematologii i gastroenterologii.

20

Wystepowanie enterotoksynotworczych szczepow Bacteroides fragilis [ETBF] w przewodzie pokarmowym dzieci z klinicznym rozpoznaniem biegunki poantybiotykowej [AAD]

63%

Pituch H., Obuch-Woszczatynski P., Meisel-Mikolajczyk F., Luczak F.

Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia

|

2002

|

tom 54

|

nr 4

357-363

Badano próbki kału pobrane od sześćdziesięciorga dzieci z klinicznym rozpoznaniem biegunki poantybiotykowej. Toksynotwórcze szczepy C. difficile wyhodowano z trzydziestu próbek kału (50%), natomiast enterotoksynotwórcze szczepy B. fragilis wyhodowano z czterech próbek kału (6,7 %). W trzech przypadkach zaobserwowano występowanie w tej samej próbce zarówno toksynotwórczego szczepu C. difficile jak i enterotoksynotwórczego szczepu B. fragilis. Wykazano występowanie enterotoksynotwórczych szczepów B. fragilis w przewodzie pokarmowym dzieci z biegunką poantybiotykową oraz możliwość współwystępowania toksynotwórczych szczepów C. difficile i enterotoksynotwórczych szczepów B. fragilis (ETBF).

Ograniczanie wyników

Clostridium difficile: po 30 latach badan nadal zaskakuje

Evaluation of different methods for detection of Clostridium difficile toxins in Poland

An extracellular material observed in Clostridium difficile strains

Rola Clostridium difficile w schorzeniach jelitowych zwierzat