Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Chrysanthemum x grandiflorum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Doniczkowe, drobnokwiatowe, wczesne odmiany chryzantemy wielkokwiatowej (Chrysantemum x grandiflorum /Ramat./ Kitam.) uprawiano po sobie w trzech terminach: wiosennym - od 11 kwietnia, letnim - od 20 czerwca i jesiennym - od 29 sierpnia 2005 r. Dla przeprowadzenia uprawy w każdym z tych terminów przeznaczono okres nie przekraczający 10 tygodni. Rośliny uszczykiwano jeden raz (5 dni po posadzeniu) i 3-4 razy retardowano preparatem B-Nine 85 SP w stężeniu 0,3%. Od pierwszego dnia po posadzeniu do doniczek rośliny traktowano dniem krótkim stosując zaciemnianie w godzinach 18:00 - 8:00. W każdym terminie określono reakcję fotoperiodyczną roślin i związany z nią czas trwania uprawy w tunelu foliowym. Pomiary cech stanowiących o jakości roślin dotyczyły: liczby i wielkości koszyczków kwiatowych oraz wysokości i szerokości roślin. Wykazano, że możliwe jest zebranie w okresie - od kwietnia do października - w odstępach 10 tygodniowych - trzech plonów chryzantem doniczkowych z grupy Time o 7- i 8-tygodniowej reakcji fotoperiodycznej, z tej samej powierzchni uprawnej tunelu foliowego, bez ogrzewania. Jakość kwitnących roślin jest we wszystkich terminach bardzo dobra.
Wczesne, miniaturowe odmiany chryzantemy wielkokwiatowej - Chrysanthemum x grandiflorum (Ramat.) Kitam. - z grupy Santini uprawiano po sobie w wysokim, nieogrzewanym tunelu foliowym, w dwóch terminach - wiosennym i jesiennym. W roku 2004 uprawiano rośliny z dwu- i czterotygodniowym okresem wzrostu w warunkach długiego dnia, a w roku 2005 - z okresem dwu- i trzytygodniowym. W uprawie wiosennej zaciemniano rośliny od 15 maja, w uprawie jesiennej - od 15 sierpnia. Przed rozpoczęciem zaciemniania roślin mierzono wysokość młodych roślin i określano liczbę liści wytworzonych przez te rośliny. Dla oceny jakości kwitnących roślin przyjęto kryterium określające długość pędów na co najmniej 50 cm i liczbę rozwiniętych koszyczków kwiatowych na minimum 6. Określono także czas trwania każdej uprawy. Kwiaty zbierano w lipcu i w październiku. W roku 2004 dwutygodniowy okres uprawy roślin w warunkach długiego dnia okazał się wystarczający dla 12 spośród 20 odmian porównywanych w terminie wiosennym i 5 odmian porównywanych w terminie jesiennym. Jakość kwitnących roślin pozostałych odmian nie odpowiadała przyjętemu w pracy kryterium. W roku 2005 dwutygodniowy okres dni długich umożliwił osiągnięcie wysokiej jakości - zgodnej z przyjętym kryterium - przez kwitnące rośliny prawie wszystkich badanych odmian miniaturowych.
Oceniono skuteczność daminozydu w 6 terminach uprawy gałązkowej odmiany chryzantemy wielkokwiatowej (Chrysanthemum × grandiflorum /Ramat./Kitam.) ‘Breeze’ z grupy Santini. Rośliny uprawiano w szklarni od 1 kwietnia, 1 maja, 1 czerwca, 1 lipca, 2 sierpnia i 1 września 2004 roku, przez 3 tygodnie przy dniu długim (16 godzin). Następnie sadzono je do szklarni krótkiego 10-godzinnego dnia. W każdym z terminów uprawy „gałązki” o szypułach długości 2-3 cm potraktowano daminozydem (1275 mg‧dm⁻³), opryskując górne liście roztworem B-Nine 85 SP. W cyklach od sierpnia i od września rośliny kwitły z 1-2 dniowym opóźnieniem. Rośliny opryskane retardantem były nieznacznie niższe od nietraktowanych, zwłaszcza sadzone w późniejszych terminach. Wysokość, jaką osiągnęły w cyklach od kwietnia do lipca, spełniała wymogi I wyboru, a w sierpniu i wrześniu II wyboru. „Gałązki” pod wpływem daminozydu zmieniły pokrój, szczególnie w cyklach rozpoczynanych w czerwcu, w sierpniu i we wrześniu. Szypuły wyrastały bliżej wierzchołka pędu, tworząc nieco węższe, bardziej wyrównane „gałązki”. Liczba koszyczków kwiatowych i ich średnica nie uległy zmianie.
Wczesne, gałązkowe odmiany chryzantemy wielkokwiatowej - Chiysanthemum x grandiflorum (Ramat.) Kitam. - uprawiano po sobie w wysokim, nieogrzewanym tunelu foliowym, w dwóch terminach - wiosennym i jesiennym. W roku 2004 uprawiano rośliny z dwu- i czterotygodniowym okresem wzrostu w warunkach długiego dnia, a w roku 2005 - z okresem dwu- i trzytygodniowym. W uprawie wiosennej zaciemniano rośliny od 15 maja, w uprawie jesiennej - od 15 sierpnia. Przed rozpoczęciem zaciemniania roślin mierzono wysokość młodych roślin i określono liczbę liści wytworzonych przez te rośliny. Do oceny jakości kwitnących roślin przyjęto kryterium określające długość pędów na co najmniej 60 cm i liczbę rozwiniętych koszyczków kwiatowych na minimum 6. Określono także czas trwania każdej uprawy. Kwiaty zbierano w lipcu i w październiku. W roku 2004 dwutygodniowy okres uprawy roślin w warunkach długiego dnia okazał się wystarczający dla 12 spośród 20 odmian porównywanych w terminie wiosennym i 10 odmian porównywanych w terminie jesiennym. Jakość kwitnących roślin pozostałych odmian nie odpowiadała przyjętemu w pracy kryterium. Korzystniejsze warunki uprawy w roku 2005 umożliwiły osiągnięcie wysokiej jakości przez kwitnące rośliny wszystkich badanych odmian chryzantem.
Chryzantemy trzech odmian rozmnażano in vitro metodą jednowęzłowych fragmentów pędu z eksplantatów izolowanych z trzech różnych stref pędu wyjściowego: dystalnej, centralnej i proksymalnej. Otrzymane pędy ukorzeniano in vitro, aklimatyzowano do warunków in vivo, a następnie uprawiano w szklarni jako rośliny mateczne, pobierając sadzonki przez 12 tygodni i określając ich wydajność. Po części doświadczenia in vitro mikrosadzonki mierzono. Najkrótsze były mikrosadzonki uzyskane z pąków ze strefy dystalnej. Spośród badanych odmian rośliny ‘Lady Amber’ były krótsze niż ‘Lady Bronze’ i Lady Orange’. Pozycja topofizyczna eksplantatu jednowęzłowego in vitro nie wpływała na wydajność roślin matecznych in vivo. Największą produktywnością charakteryzowały się mateczniki ‘Lady Bronze’ a najmniejszą ‘Lady Amber’.
Chrysanthemum is one of the most important ornamental plants growing under covers in Poland but it is often infected by soil fungi. Investigations were carried out in 1999-2001 (summer and autumn) in 9 horticultural farms in Sandomierz district. Plants with symptoms of stem and root rot, leaves yellows and wilt were noticed on the investigated plantations. The results of mycological analysis showed that chrysanthemum plants were colonized by Fusarium spp., Cylindrocarpon spp., Rhizoctonia spp., Sclerotinia spp. and Alternaria spp. Among isolated fungi Fusarium oxysporum, Fusarium avenaceum and Sclerotinia sclerotiorum were predominating pathogenic species. Cv. Snowdon was colonized by pathogens most frequently, while the population of pathogenic fungi from cv. Royalys was the lowest.
W latach 2003-2004 uprawiano cztery odmiany chryzantem w doniczkach w gruncie otwartym. Badano wpływ preparatu HydroPlus ActiSil na wzrost roślin i indeks zazielenienia liści. Preparat stosowano w postaci opryskiwania, w stężeniach 0,2% i 0,4%, od jednego do trzech razy, w odstępach miesięcznych. HydroPlus ActiSil poprawiał pokrój chryzantem. Działanie preparatu było różne, zależało od dawki, stężenia, terminu stosowania i odmiany. W żadnym wariancie nie zaobserwowano niekorzystnego oddziaływania preparatu HydroPlus ActiSil na rośliny.
W latach 2005-2006 w Katedrze Roślin Ozdobnych przeprowadzono doświadczenie, którego celem było określenie wpływu kompostów na bazie osadów ściekowych i wycierki ziemniaczanej oraz trocin lub słomy na zawartość makroelementów w liściach chryzantemy wielkokwiatowej odmiany Padre Yellow. Podłoża do uprawy chryzantemy sporządzono z czterech rodzajów kompostów: kompost I - komunalny osad ściekowy 70%, słoma żytnia 30%; kompost II - komunalny osad ściekowy 70%, trociny z drzew iglastych 30%; kompost III - komunalny osad ściekowy 35%, wycierka ziemniaczana 35%, słoma żytnia 30%; kompost IV - komunalny osad ściekowy 35%, wycierka ziemniaczana 35%, trociny z drzew iglastych 30%. Z powyższych kompostów sporządzono 12 mieszanek podłożowych, w których procentowy udział kompostu do torfu wynosił: 25, 50 i 75%. Najwięcej makroelementów (N, P, Ca, Mg i S) zawierały liście roślin uprawianych w podłożach z kompostem I i II, a najmniej z kompostem IV. Komposty na bazie osadów ściekowych są bogatym źródłem makroskładników, jednak uprawiając chryzantemę w podłożach z udziałem tych kompostów powinno się stosować dodatkowe nawożenie pogłówne. Uzyskane rezultaty badań wskazują na niedobory azotu, potasu, wapnia i magnezu w liściach chryzantemy uprawianej w 12 badanych obiektach doświadczalnych. Jedynie zawartość fosforu mieściła się w wartościach optymalnych, a nawet je przewyższała.
Stwierdzono zależność między warunkami świetlnymi a jakością pędów przybyszowych in vitro u chryzantem odmiany ‘Lady Amber’, ‘Lady Bronze’ oraz ‘Lady Salmon’. Rośliny zregenerowane w świetle dziennym, białym oraz niebieskim były najdłuższe i charakteryzowały się najwyższą świeżą masą pędów oraz liści. Pędy zregenerowane w świetle zielonym miały niższe wartości świeżej masy pędów oraz liści, a także były krótsze. Barwa światła nie wpływała na liczbę liści na pędzie.
Chryzantema wielkokwiatowa (Chrysanthemum x grandiflorum /RAMAT./KITAM.) jest jednym z najważniejszych gatunków wśród roślin ozdobnych w produkcji ogrodniczej na świecie. Obecnie coraz częściej sadzonki chryzantemy produkowane są in vitro w laboratoriach z użyciem technologii kultur tkankowych. Metodą mikrorozmnażania, która umożliwia osiągnięcie najwyższej wydajności, jest somatyczna embriogeneza. Badaniom poddano mikrosadzonki chryzantemy wielkokwiatowej odmiany ‘Richmond’ uzyskane z zarodków somatycznych zregenerowanych na siedmiu rodzajach zmodyfikowanej pożywki MS, zawierających stałą zawartość auksyny 2,4-D (4 mg∙dm-3) oraz różną zawartość cytokinin, BAP lub KIN (1; 2; 5 mg∙dm-3). Kontrolę stanowiły rośliny rosnące na pożywce bez regulatorów wzrostu uzyskane z merystemów. Ploidalność roślin określono za pomocą cytometrii przepływowej. Celem badań była ocena stabilności roślin pod względem fenotypowym, biochemicznym oraz genetycznym. Stwierdzono, że stężenie regulatorów wzrostu w poszczególnych pożywkach w warunkach in vitro nie miało wpływu na barwę kwiatostanów odmiany ‘Richmond’ in vivo, jednak wpłynęło na zawartość antocyjanów w kwiatach języczkowatych, która była wyższa u roślin uzyskanych z zarodków somatycznych w stosunku do roślin kontrolnych otrzymanych z merystemów. Analiza cytometryczna zawartości jądrowego DNA potwierdziła stabilność genetyczną mikrosadzonek; wszystkie one wykazywały tę samą ploidalność co materiał wyjściowy. Potwierdziło to przydatność somatycznej embriogenezy w hodowli nowych odmian oraz do produkcji mikrosadzonek chryzantemy.
Badano regenerację pędów przybyszowych in vitro u chryzantem odmian ‘Lady Amber’, ‘Lady Bronze’ oraz ‘Lady Salmon’ w warunkach światła dziennego, białego, niebieskiego, zielonego, żółtego i czerwonego, używając lamp fluorescencyjnych Philips TLD/36 W. Natężenie napromienienia kwantowego ustalono dla wszystkich barw na poziomie 22 µmol‧m⁻²‧s⁻¹. Stwierdzono wpływ barwy światła na udział eksplantatów podejmujących regenerację oraz na liczbę wytworzonych pędów przybyszowych. Największą efektywność przybyszowej organogenezy obserwowano w świetle dziennym, białym i niebieskim, udział eksplantatów regenerujących w tych warunkach wynosił około 40%, średnio na jednym eksplantacie tworzył się jeden pęd. Światło żółte i czerwone hamowało tworzenie pędów przybyszowych. Stwierdzono duże międzyodmianowe różnice w zdolności do tworzenia pędów przybyszowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.