Wyniki wyszukiwania - AGRO

1

Drobne ssaki Szczecinskiego Parku Krajobrazowego stwierdzone w oparciu o analize pokarmu uszatki Asio otus

100%

Michalonek D., Kosciow R.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2005

|

tom 61

|

nr 5

59-70

2

Drobne ssaki w pokarmie sowy uszatej Asio otus (L., 1758

100%

Zajac T., Zajac K.

Przyroda Sudetów Zachodnich

|

1998

|

tom 01

3

Zimowy pokarm uszatki Asio otus w dolinie dolnej Narwi

100%

Stolarz P., Frankowska M., Lesinski G.

Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody

|

2017

|

tom 36

|

nr 2

4

Ochrona sowy uszatej w polnocnej Wielkopolsce

100%

Maluskiewicz M.

Salamandra:Magazyn Przyrodniczy

|

2005

|

nr 2

48-50

5

Zimowo-wiosenny pokarm uszatki Asio otus w dolinie dolnej Pilicy

100%

Stolarz P., Lesinski G.

Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody

|

2015

|

tom 34

|

nr 4

6

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Wpływ warunków pogodowych w okresie zimowym na skład pokarmu uszatki Asio otus w Lesie Dąbrowa pod Lublinem

100%

Wiacek J., Krawczyk R., Polak M.

Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej

|

2011

|

tom 13

|

nr 2[27]

7

Przypadek śmierci uszatki Asio otus zaplątanej w plastikowy sznurek w Wielkopolsce

100%

Zurawlew P., Markiewicz E.

Kulon

|

2022

|

tom 27

8

Wyniki wstępnego liczenia sów leśnych na Wysoczyźnie Elbląskiej w 2014 roku

84%

Turzanska K., Chachulska J., Kus K.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2015

|

tom 71

|

nr 4

Celem pracy było poznanie rozmieszczenia i liczebności sów leśnych na Wysoczyźnie Elbląskiej (północna Polska). Liczenie zostało przeprowadzone wiosną 2014 roku przez członków Stowarzyszenia Ochrony Sów i pracowników Nadleśnictwa Elbląg. Zastosowano standardową metodykę wykrywania obecności sów opartą na stymulacji głosowej. Stwierdzono 46 stanowisk puszczyka Strix aluco i jedno stanowisko uszatki Asio otus. Zagęszczenie puszczyka w lasach wyniosło 2,8 terytorium/10 km2 i było niższe od średnich wartości podawanych z innych obszarów leśnych w kraju. Na uzyskany wynik wpływ miała zapewne mała liczba przeprowadzonych kontroli, podobnie jak w przypadku pojedynczego stwierdzenia uszatki.

9

Zimowy pokarm uszatki Asio otus na Równinie Łowickiej

84%

Stolarz P., Janus K., Lesinski G., Maciejewska A.

Kulon

|

2018

|

tom 23

10

Dietary habits of the Long-eared Owl Asio otus in the Italian peninsula

84%

Riga F., Capizzi D.

Acta Ornithologica

|

1999

|

tom 34

|

nr 1

45-51

Feeding habits of the Long-eared Owl in the Italian peninsula were investigated by using mainly data from bibliographic sources. A total of 4651 prey items from 13 study localities were used in the analysis. Field voles Microtus sp., which globally accounted for over 51.4% of the cumulative total, were the most important prey, followed by the mice Apodemus sp. (31.5%). Insectivores (6.0%) and birds (4.7%) were preyed less frequently. In order to represent the diet of Long-eared Owls some dietary parameters were computed, such as percentages of occurrence of the most important prey taxa (insectivores, murids, arvicolids, and birds), mean prey size, taxonomic diversity and prey size diversity. The linear relationships between the variables were assessed by using either Spearman-rank and Pearson correlation coefficients. Taxonomic dietary diversity was positively correlated with site latitude. Geographic linear distances (in km) of the various study sites and relative niche overlap values were negatively correlated. The dietary diversity was positively correlated with the proportion of murids and negatively with arvicolids. It suggests that the Long-eared Owl is quite specialised in feeding upon arvicolids when the availability of this prey is high. Furthermore, one-way ANOVA revealed that significant differences in mean prey size between the different localities were present. Performing a Principal Component Analysis on the dietary parameters we observed a separation of the study sites in two different groups along the first factor, and the proportions of arvicolids and murids were the most important parameters in order to explain the observed variability.

11

Sowy Strigiformes środkowej części Kampinoskiego Parku Narodowego

84%

Olszewski A., Wozniak B., Chodkiewicz T., Lewtak J.

Ornis Polonica

|

2010

|

tom 51

|

nr 4

12

Porównanie składu pokarmowego uszatek asio otus zimujących w Starych Skoszewach (Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich) w latach 2001-2002 i 2015

84%

Kaminski M., Gach K., Zieleniak A., Hejduk J.

Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej

|

2016

|

tom 18

|

nr 4[49A]

13

Pokarm uszatki Asio otus w krajobrazie rolniczym i lesnym

84%

Zmihorski M.

Notatki Ornitologiczne

|

2005

|

tom 46

|

nr 2

121-126

14

Uwagi o puszczykach Strix aluco i sowach uszatych Asio otus przynoszonych do Slaskiego Ogrodu Zoologicznego w Chorzowie

84%

Ciesla S.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

1996

|

tom 52

|

nr 1

31-33

15

Sezonowa zmienność pokarmu uszatki Asio otus w dolinie dolnej Pilicy

84%

Stolarz P., Stolarz J., Lesinski G.

Przegląd Przyrodniczy

|

2017

|

tom 28

|

nr 1

16

Winter diet composition of urban long-eared owls (Asio otus) in Rzeszow (SE Poland)

84%

Dziemian S., Pilacinska B., Pitucha G.

Biological Letters

|

2012

|

tom 49

|

nr 2

17

Comparing trophic niches of sympatric raptors in agricultural landscape in Central Poland

84%

Romanowski J., Lesinski G.

Polish Journal of Ecology

|

2019

|

tom 67

|

nr 4

18

Winter diets of long-eared owl (Asio otus) in Thrace, Turkey

84%

Beskardes V., Bacak E., Keten A., Arslangundogdu Z.

Polish Journal of Ecology

|

2020

|

tom 68

|

nr 3

19

Obserwacje nad zimowaniem sowy uszatej Asio otus w Polsce Zachodniej

84%

Nowak A.

Przegląd Przyrodniczy

|

1997

|

tom 08

|

nr 4

173-180

20

Sklad pokarmu pustulki Falco tinnunculus L. i sowy uszatej Asio otus [L.] wspolwystepujacych w krajobrazie rolniczym Niziny Mazowieckiej

84%

Salata-Pilacinska B., Tryjanowski P.

Przegląd Przyrodniczy

|

1998

|

tom 09

|

nr 3

95-100

Ograniczanie wyników