Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Agrotriticum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Podjęte badania miały na celu określenie możliwości wykorzystania pszenperzu do poprawy wartości użytkowej ziarna pszenżyta. Materiałem badawczym były dwa mieszańce pszenperzu z pszenżytem Presto i rodem [(Lanca × L506/79) × CZR 142/79] oraz ich formy rodzicielskie. Ziarno oceniano pod względem cech fizyko-chemicznych: masy 1000 ziarniaków, masy objętościowej (MHL), zawartości białka, popiołu, włókna pokarmowego i jego frakcji jak również lepkości wodnego ekstraktu. Określono także ich wartość biologiczną w warunkach laboratoryjnych. Spośród testowanych prób ziarna pszenperz cechował się największą zawartością białka (15%) i MHL (78) oraz najniższą MTZ (42). Pozostałe analizowane cechy były na poziomie zbliżonym do rodzicielskich form pszenżyta. Mieszańcowe rody pszenżyta z pszenperzem charakteryzowały się podwyższoną zawartością włókna pokarmowego i jego frakcji składowych. Największe różnice stwierdzono między ilością NSP i arabinoksylanów w mieszańcu z rodem [(Lanca × L506/79) × CZR 142/79]. Zawartość białka była natomiast zwiększona w ziarnie mieszańca z odmianą Presto. Nie stwierdzono wyraźnego wpływu pszenperzu na strawność białka i suchej masy badanych rodów mieszańcowych, jednakże istotny na wartość biologiczną zależną prawdopodobnie od koncentracji białka. Uzyskane wstępne wyniki badań wykazały przydatność pszenperzu do poprawy cech użytkowych pszenżyta. Rekombinacja genów pszenżyta z pszenperzem zwiększyła zakres zmienności zawartości białka i włókna pokarmowego.
The resistance to leaf rust (Puccinia triticina), yellow rust (Puccinia striiformis f. sp. tritici) and powdery mildew (Blumeria graminis f. sp. tritici) of the triticale hybrids was evaluated. The material under study consisted of 11 hybrids built up by crossing x Triticosecale Wittmack with Aegilops sp. and Agrotriticum sp. and 9 forms as parental components (5 triticale forms, 2 Aegilops sp. and 2 Agrotriticum sp.) as well as 2 standard and 2 check cultivars. Studies were carried out using the method of artificial inoculation at seedling stage in a greenhouse and at the adult plant stage under field conditions. Plants from each of the above-mentioned forms were inoculated a in greenhouse with four pathotypes Puccinia recondita triticina and Puccinia striiformis f. sp. tritici and population of Blumeria graminis f. sp. tritici, while in the field conditions with a mixture of pathogen cultures. Five tested hybrids showed very high resistance to Puccinia triticina at the seedling and adult plant stages. A high resistance to Puccinia striiformis f. sp. tritici was found among studied forms in both growth stages. Almost all tested forms were affected by population of Blumeria graminis f. sp. tritici at seedling stage except of Aegilops crassa 4x Boiss and Aegilops juvenalis 6x (Thell.) Eig. The parental forms and standard cultivars displayed various responses with respect to rusts and powdery mildew resistance.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.