Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Adam cultivar
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 2010–2012 przeprowadzono dwie serie ścisłych doświadczeń polowych w trzech miejscowościach Polski południowej, w których oceniono plonowanie i wartość wskaźnika plonowania dwóch odmian mieszańcowych rzepaku: Adam i Poznaniak. Zastosowano symulację wysokości koszenia łanu roślin na następującej wysokości: 20, 40 i 60 cm. Zmierzono masę i średnicę odcinków dolnej części łodygi, które pozostały na polu w formie ścierni. Potencjał produkcyjny łanu rzepaku ozimego był wyższy w części zachodniej kraju – Głubczyce. Nowe odmiany mieszańcowe plonowały na podobnym poziomie. Wyżej plonowała odm. Adam w wyniku nieco większego zagęszczenia roślin, a także większej liczby nasion w łuszczynie. Miała również lepszy wskaźnik plonowania. Podwyższanie cięcia roślin w czasie zbioru rzepaku ozimego optymalizowało wskaźnik plonowania u obydwu odmian. Podniesienie cięcia roślin rzepaku ozimego do 60 cm poprawiało wartości wskaźnika plonowania (g·g-1) odpowiednio o 0,079 (Adam) i 0,070 (Poznaniak). Wyższe straty powietrznie suchej biomasy ścierni rzepaku ozimego w sezonie wegetacji 2011/2012, wynoszące 4,03 t·ha-1, stwierdzono przy wysokości cięcia na 60 cm.
W pracy przedstawiono wyniki trzyletniego ścisłego doświadczenia polowego założonego w latach 1995-1997 w Krasnym k. Rzeszowa. Badaniami objęto 14 nowych rodów owsa nagoziarnistego i 2 odmiany (Akt i Adam) u których oceniano wielkość plonowania oraz niektóre cechy struktury plonu. Stwierdzono przydatność do uprawy owsa nagoziarnistego w rejonie województwa rzeszowskiego, szczególnie rodów STH 1407, STH 9118/92, STH 9536/93, STH 9537, STH 9307/92 i odmiany Akt.
Celem doświadczeń polowych przeprowadzonych w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział Jadwisin było poznanie reakcji na nawożenie azotem nowych jadalnych (Agnes, Roxana, Jelly, Niagara) i skrobiowych (Adam, Inwestor, Wist) odmian ziemniaka. W badaniach określono wpływ zróżnicowanego poziomu nawożenia azotem na plon bulw i skrobi, efektywność nawożenia, udział bulw dużych w plonie oraz zawartość skrobi i azotanów w bulwach. Badania przeprowadzono na glebie nawożonej organicznie słomą i międzyplonem gorczycy białej. W badaniach stosowano 5 poziomów nawożenia azotem: 0, 50, 100, 150 i 200 kg N·ha⁻¹ oraz stały poziom fosforu - 52,3 kg P·ha⁻¹ i potasu - 149,4 kg K·ha⁻¹. Dla odmian określono maksymalne i zalecane dawki azotu. Stwierdzono, że odmiana Inwestor charakteryzowała się średnimi wymaganiami względem dawki azotu, natomiast odmiany: Agnes, Roxana, Jelly, Niagara, Adam i Wist małymi. Efektywność maksymalnej dawki azotu wahała się od 26 do 73 kg bulw na 1 kg N. Największym plonem handlowym bulw charakteryzowała się odmiana Roxana a plonem skrobi odmiana Inwestor. Największy udział bulw dużych w plonie stwierdzono u odmiany Jelly (26%). Wzrastający poziom nawożenia azotem spowodował przyrost zawartości azotanów w bulwach oraz udziału bulw dużych w plonie, ale nie różnicował zawartości skrobi w bulwach badanych odmian.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.