Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 29

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Acinetobacter
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W adhezji bakteryjnej ważną rolę wśród oddziaływań niespecyficznych odgrywają hydrofobowe właściwości. Jedną z metod oceny tych właściwości jest adhezja do para-ksylenu. Badano właściwości hydrofobowe 200 szczepów różnych gatunków pałeczek Acinetobacter sp. izolowanych z próbek materiału diagnostycznego. Adhezję do para-ksylenu wykryto u 48,0% szczepów Acinetobacter sp. Najczęściej stwierdzano ją u A. baumannii i A. junii.
Badano zdolność gronkowców - 24 szczepów należących do 18 gatunków (głównie koagulazoujemnych) do przyswajania żelaza za pośrednictwem sideroforów pałeczek Acinetobacter (7 szczepów z 4 gatunków). Większość badanych szczepów wykazała możliwość posługiwania się tymi egzogennymi chelatorami żelaza.
The present study aimed to evaluate antimicrobial activity of tigecycline against 84 multidrug resistant (MDR) Acinetobacter spp. strains by disc diffusion and E-test methods. The results of disc diffusion test were compared according to two different interpretation ways. In addition, E-test results and the disc diffusion results that interpreted by both the methods were checked for compatibility. According to the disc diffusion test, 3 strains (3.57%) were found resistant to tigecycline when considering breakpoints suggested by Food and Drug Administration (FDA). On the other hand, none of the strains was found resistant to the evaluation criteria recommended by Jones et al. (2007). Considering E-test results of tigecycline, MIC₅₀ and MIC₉₀ values of tigecycline for Acinetobacter spp. were 0.75 and 1 mg/l, respectively. Based on FDA defined breakpoints for Enterobacteriaceae, any resistant isolate was detected. In conclusion, although there are some differences in the results, tigecycline was found quite effective on Acinetobacter spp. isolates with reference to the both disc diffusion and the E-test methods.
Nosocomial infections caused by multi-drug resistant Acinetobacter pose a serious problem in many countries. This study aimed at determining the antibiotic susceptibility patterns and prevalence of different classes of integrons in isolated Acinetobacter. In addition, the association between production of specific bands in PCR assay and magnitude of multi-drug resistance was investigated. In total, 88 Acinetobacter strains were isolated from patients from October 2008 through September 2009. The Minimal inhibitory concentration (MIC) of 12 antibiotics conventionally used in clinics against the isolates, was determined by E-test method. The existence of integron classes was investigated by PCR assay through the amplification of integrase genes. The most effective antibiotic against Acinetobacter was colistin with 97.7% activity, followed by imipenem (77.3%) and meropenem (72.7%). The presence of integron classes 1 and 2 in 47 (53.4%) isolates was confirme, However, no class 3 was detected. The proportion of class 1, compared with class 2, was high (47.7% vs. 3.4%). The association between multi-drug resistance to norfloxacin, ceftazidime, gentamicin, ciprofloxacin, cefepime and amikacin and the presence of integrons was statistically significant. However, the association was not remarkable in many of the isolates which exhibited resistance to the rest of antibiotics. This may imply that in addition to integrons, other resistance determinants such as transposon and plasmid may also contribute to resistance. To reduce the pressure on sensitive isolates, comprehensive control measures should be implemented. Furthermore, wise application of effective antibiotics could help alleviate the situation. Colistin is the most effective antibiotic in vitro against Acinetobacter.
Badaniami objęto 60 szczepów z rodzaju Acinetobacter należących do gatunków A. baumannii, A. haemolyticus, A. junii i A. Iwoffii i izolowanych z różnych materiałów klinicznych. Analizując wyniki statystycznie oceniano zależności między ogólnym poziomem aktywności sideroforowej, wytwarzaniem sideroforów klasy hydroksamowej i fenolano- wo-katecholowej, bezpośrednią i pośrednią hemolizę różnych krwinek a przynależnością gatunkową szczepu jego pochodzeniem i intensywnością wzrostu w pożywce z niedoborem żelaza.
Zidentyfikowano bakterie z rodzaju Acinetobacter systemem API 20NE oraz techniką PCR/RFLP. Wykryty gen recA poddano trawieniu endonukleazami restrykcyjnymi Mbol i Hinfl. Restrykcyjna analiza umożliwiła określenie gatunków genowych wszystkich badanych szczepów.
Oznaczono wytwarzanie ß-laktamaz u 739 szczepów pałeczek Gram-ujemnych wyizolowanych z żywności stosując metodę trzech krążków. Wykryto jeden szczep ESBL należący do gatunku Stenotrophomonas maltophilia i 14 szczepów produkujących ß-laktamazy AmpC należących do rodzajów Enterobacter, Hafnia, Morganella, Citrobacter, Cedecea, Acinetobacter.
Niefermentujące pałeczki Gram-ujemne są patogenami oportunistycznymi odgrywającymi coraz większą rolę w zakażeniach pacjentów leczonych na oddziałach intensywnej terapii (OIT). Celem pracy była ocena występowania i Iekowrażliwości niefermentujących pałeczek Gram-ujemnych izolowanych od tej grupy chorych, z uwzględnieniem profilu OIT. Stwierdzono różnice w częstości izolacji tych bakterii od pacjentów z różnych oddziałów oraz występowanie oporności szczepów Acinetobacter sp. na karbapenemy.
Zbadano zdolność przyswajania żelaza przez szczepy Enterococcus faecalis i Enterococcus faecium za pośrednictwem sideroforów syntetyzowanych przez ziarenkowce Gram-dodatnie (Staphylococcus i Streptococcus) oraz pałeczki Gram-ujemne (rodzina Enterobacteriaceae, rodzaj Pseudomonas i Acinetobacter). Stwierdzono możliwość posługiwania się przez enterokoki obcymi sideroforami, głównie wytwarzanymi przez pałeczki Gram-ujemne choć badane szczepy enterokoków różniły się zdolnością wykorzystywania chelatorów poszczególnych szczepów „dawców".
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.