Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Acaridida
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
100%
The study was carried out from April 2000-March 2001. During this period 49 samples of dust, litter, debris and residues from cages and run-offs of mammals, birds and reptiles in the Silesian Zoo, were examined for the presence of mites, especially the allergenic taxa. Mites were extracted using the Berlese method and preserved in 70% ethanol. For identification, the mites were mounted in Hoyer's medium on microscope slides. Mites were found in 44 of 49 samples analyzed (89.8%). A total of 5,097 mites were collected, from which 60.3% were found in samples collected in spring, whereas only 13% in summer and 24.1% in autumn. The remaining 2.6% of the total mite population was found in winter. Majority of mites (82.7%) were collected from aviaries of macaws and cockatiels (Ara ararauna and Nymphicus hollandicus ). A total of 10 species of astigmatid mites were identified that belong to 4 families - Acaridae, Glycyphagidae, Anoetidae and Pyroglyphidae. Generally, the allergenic mites of the order Astigmata constituted 49.5% of the total count. Among them Acarus farris was predominant (34% of the total count), followed by Tyrophagus putrescentiae (4.7%), Caloglyphus sp. (4.35%) and Acarus immobilis (4.31%). Dermatophagoides farinae , the house-dust-mite species, was for the first time found in this environment. D. farinae (0.05% of the total population) was associated with parrots, canids and artiodactyls. Summarizing, it should be stressed, that cages and run-offs of different mammals, aviaries of parrots and terrariums of snakes are important sources of some allergenic mites, especially A. farris and T. putrescentiae , that might cause allergies in workers.
Celem niniejszych badań było określenie wpływu ściółkowania i nawożenia organicznego na wzrost jednorocznych siewek sosny oraz na występowanie roztoczy (Acari) glebowych w warunkach nawadniania. W pracy dokonano oceny udatności zaproponowanych zabiegów rewitalizacyjnych gleb szkółki za pomocą metody bioindykacyjnej. Organizmami wskaźnikowymi w tych badaniach były pospolite i bardzo liczne w glebach leśnych roztocze. Doświadczenie przeprowadzono w roku 2008 w szkółce leśnej Bielawy (Nadleśnictwo Dobrzejewice). Na badanej powierzchni dominował piasek słabo gliniasty (ps). Doświadczenie zostało założone metodą losowanych podbloków w układzie zależnym (split-plot), w czterech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu było nawożenie organiczne przeprowadzone przed wysiewem nasion (wiosną 2008 r.) w dwóch wariantach (kontrola – bez nawożenia organicznego; nawożenie organiczne kompostem wytworzonym z ektopróchnicy leśnej). Czynnikiem drugiego rzędu było ściółkowanie przeprowadzone po wschodach siewek (wrzesień 2008 r.) w dwóch wariantach (kontrola – bez ściółkowania; ściółkowanie). Nie stwierdzono istotnego oddziaływania ze strony zastosowanych czynników doświadczenia (nawożenia organicznego i ściółkowania) na rozpatrywane parametry wzrostu badanych jednolatek sosny. Wystąpiła jednak dostrzegalna tendencja do nieco większej wysokości i średnicy oraz świeżej masy części nadziemnych – u siewek na poletkach, które wiosną nawożono kompostem, a pod koniec lata poddano zabiegowi ściółkowania. Z przeprowadzonej analizy statystycznej wynika, iż czynnikiem, który wyraźnie kształtował liczebność roztoczy, w tym Actinedida, Gamasida oraz Oribatida i ich różnorodność gatunkową, było ściółkowanie. W przypadku ogólnej liczebności roztoczy oraz liczebności i różnorodności gatunkowej mechowców stwierdzono też interakcję oddziaływania ściółkowania i nawożenia organicznego. Zaprezentowane w niniejszej pracy wstępne badania nad oceną aktywności biologicznej gleb za pomocą metody bioindykacyjnej, mogą wskazywać na znaczną udatność przeprowadzonych zabiegów rewitalizacyjnych szkółki leśnej. Jednak w pełni zabiegi te będą mogły być ocenione dopiero po zakończeniu przynajmniej dwuletniego cyklu badań.
Celem badań było określenie wybranych właściwości fizyczno-chemicznych gleb oraz stanu roślinności i akarofauny (Acari) glebowej na zalesionym terenie popoligonowym Bydgoszcz-Jachcice. Do zalesień wykorzystano 2-letnie sadzonki sosny zwyczajnej wyprodukowanej m. in. z udziałem zabiegu zoomelioracji. Badania przeprowadzono w roku 2008. Doświadczenie założono jako dwuczynnikowe. Czynnikiem pierwszego rzędu był sposób przygotowania powierzchni przeznaczonej pod zalesienie – z udziałem (A) lub bez udziału łubinowania (B). Czynnikiem drugiego rzędu był sposób produkcji sadzonek sosny, jaki zastosowano w szkółce leśnej: 1 – kompost z dodatkiem kory bez ściółkowania, 2 – kompost z dodatkiem kory ze ściółkowaniem, 3 – kompost z dodatkiem trocin bez ściółkowania, 4 – kompost z dodatkiem trocin ze ściółkowaniem. Na badanym obszarze występowały gleby rdzawe wytworzone z piasku luźnego. Na wszystkich poletkach stwierdzono występowanie piasku słabogliniastego średnioziarnistego o zawartości frakcji ilastej (< 0,002 mm) w zakresie 4–6%. Zróżnicowanie w zawartości węgla organicznego mieściło się w granicach od 10,5 do 14,4 g.kg-1. Stosunek C/N mieścił się w zakresie 17,0–23,6. Wszystkie poletka charakteryzowały się odczynem bardzo kwaśnym (kwasowość wymienna pH od 4,07 do 4,55). Na badanym terenie dominowały rośliny trawiaste, głównie Poa nemoralis, Deschampsia caespitosa i Anthoxantum aristatum związane ze środowiskiem suchym i małożyznym. Nie stwierdzono istotnych różnic we wzroście sosny na powierzchniach: obsianej uprzednio łubinem i bez tego obsiewu. Rośliny sosny uzyskane z sadzonek produkowanych z udziałem ściółkowania cechowały się największą sumą przyrostów pędów bocznych ostatniego okółka. Na badanym terenie stwierdzono małe zagęszczenie roztoczy, wśród których wyraźnie dominowały Actinedida. Saprofagiczne mechowce w uprawie wcześniej łubinowanej stanowiły średnio 2,51%, a w niełubinowanej zaledwie 0,47% wszystkich roztoczy. Różnorodność gatunkowa mechowców była niska – 6 gatunków.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.