W pracy podjęto próbę oceny wpływu obecności frakcji krystalicznej celulozy siarczanowej na efektywność hydrolizy z zastosowaniem różnych komercyjnych preparatów enzymów celulolitycznych. W pierwszym etapie porównano wydajność procesu katalizowanego za pomocą celulazy z Aspergillus sp. oraz celulazy z Trichoderma reesei ATCC 26921. Oceniono także wpływ dodatku β-glukozydazy (Novozym 188) na stopień konwersji celulozy. Stwierdzono, że celulaza z T. reesei jest znacznie bardziej efektywnym preparatem enzymatycznym niż enzym pochodzący z Aspergillus sp. Najwyższy stopień konwersji, równy 50%, uzyskano po 48 h z zastosowaniem 0,075 ml/g s.m. celulazy z T. reesei i 0,025 ml/g s.m. β-glukozydazy. W wyniku analizy metodą szerokokątowej dyfraktometrii rentgenowskiej stwierdzono, że frakcja celulozy pozostała po hydrolizie enzymatycznej ma wyższy stopień krystaliczności niż surowiec. Wskazuje to na większe powinowactwo stosowanych enzymów do amorficznej frakcji celulozy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.