Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Odpowiednia dieta stanowi podstawowy czynnik prewencji i leczenia cukrzycy, jej powikłań oraz współistniejących zaburzeń metabolicznych i powszechnie uważa się ją za integralną część terapii cukrzycy. Celem prezentowanych badań była ocena poziomu wiedzy na temat zalecanej diety wśród kobiet z nadwagą lub otyłością chorych na cukrzycę typu 2. Badaniem objęto 70-osobową grupę kobiet z rozpoznaną cukrzycą typu 2. Oceny poziomu wiedzy dokonano w oparciu o kwestionariusz zawierający test wielokrotnego wyboru. Niezależnie oceniono również skuteczność indywidualnych szkoleń dietetycznych kobiet chorych na cukrzycę. Szkoleniom tym zdecydowało się poddać jedynie 8 osób. Wyniki testu sprawdzającego podstawową wiedzę na temat diety stosowanej w cukrzycy wskazują, że jej poziom jest wysoce niezadowalający, co może wynikać z braku odpowiedniej edukacji żywieniowej. Edukacja żywieniowa chorych na cukrzycę typu 2 zwiększa poziom wiedzy na temat diety, jednak ze względu na trwałość nieprawidłowych nawyków żywieniowych nie gwarantuje wyraźnej poprawy sposobu żywienia. Warunkiem poprawy poziomu wiedzy o żywieniu zarówno u osób chorych na cukrzycę, jak i w całym społeczeństwie, jest upowszechnianie edukacji żywieniowej na poziomie podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej oraz prowadzenie jej przez najlepiej przygotowanego do tej funkcji dietetyka dyplomowanego. Nadanie odpowiedniej rangi zawodowi dietetyka wymaga szeregu działań w sferze legislacyjnej i organizacyjnej oraz wydaje się być warunkiem koniecznym do poprawy sposobu żywienia społeczeństwa, zwłaszcza osób chorych na cukrzycę.
Celem pracy było porównanie wybranych cech zwyczajowego żywienia i stylu życia oraz cech osobowościowych mężczyzn z niedokrwienną chorobą serca w okresie kilku lat poprzedzających zawał serca oraz osób zdrowych. Informacje uzyskiwano drogą wywiadu, stosując modyfikację historii żywienia. Uwzględniano w niej częstość spożywania posiłków, preferencje i częstość spożywania produktów mięsnych, ryb, produktów mlecznych, warzyw i owoców, ponadto preferencje dotyczące tłuszczów. W oparciu o te dane określono model żywienia badanych osób. Styl życia charakteryzowano biorąc pod uwagę rodzaj wykonywanej pracy, stosowanie używek oraz sposób spędzania wolnego czasu. Cechy osobowościowe określano poprzez tzw. wzór zachowania A. Uzyskane podczas wywiadu informacje na temat żywienia i stylu życia oceniano stosując punktację poszczególnych zachowań oraz punktację sumaryczną. Badania przeprowadzono wśród mężczyzn, pacjentów sanatorium kardiologicznego, którzy przebyli zawał serca oraz losowo wybranych pracowników SGGW i pacjentów szpitalnego oddziału zabiegowego, u których nie stwierdzono choroby niedokrwiennej serca podczas okresowych badań lekarskich. Wyniki badań przedstawiono z uwzględnieniem wieku mężczyzn (do 60. roku życia i powyżej). Analiza porównawcza zwyczajowego żywienia osób z niedokrwienną chorobą serca w okresie poprzedzającym zawał i zdrowych wykazała różnice wskazujące na mniej prozdrowotny model żywienia oraz styl życia osób z niedokrwienną chorobą serca niż zdrowych. Zależność okazała się istotna statystycznie w grupie osób do 60. roku życia.
Celem pracy była ocena jakości żywienia dzieci przedszkolnych pozostających na diecie makrobiotycznej. Badania wykonano w trzech pięciodniowych okresach metodą wagową. Na podstawie danych o spożyciu potraw przez dzieci obliczono średnią dzienną rację pokarmową, a następnie w oparciu o tabele wartości odżywczej obliczono jej wartość energetyczna i odżywczą Żywienie dzieci w czasie ich pobytu w przedszkolu charakteryzowało się bardzo niską wartością energetyczną. Przeliczając zawartość składników pokarmowych diety na 1000 kcal wykazano wysoką zawartość białka, błonnika pokarmowego i niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, a niską tłuszczu ogółem, witaminy B12 i D oraz wapnia.
Celem pracy była ocena związku między wiekiem kobiet a parametrami gospodarki lipidowej i wartością odżywczą diety, która charakteryzowała się stosunkowo niewielką il ością produktów mięsnych. Badaną grupę stanowiło 40 kobiet o różnej aktywności fizycznej, żywionych w systemie zbiorowym. Kobiety podzielono na dwie grupy wiekowe: grupa A (24 - 60 lat) i grupa В (osoby powyżej 60. roku życia). Sposób żywienia badano metodą bieżącego notowania. Oceniane jadłospisy pochodziły z trzech okresów roku. Wskaźniki biochemiczne oznaczane były standardowymi metodami w lokalnym laboratorium. Spożycie energii i podstawowych składników odżywczych przez osoby starsze było niższe niż w grupie kobiet młodszych, jednakże przewyższało zalecane normy spożycia. Osoby starsze spożywały istotnie mniej witamin i składników mineralnych. W przypadku większości składników spożycie było niższe od zalecanych norm. W grupie kobiet starszych częściej stwierdzano nieprawidłowy profil lipidowy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.