Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The morphology of juvenile stages and ontogeny of Scheloribates holsaticus (Weigmann, 1969), S. initialis (Berlese, 1908), and S.palliduhis (C. L. Koch, 1841) were investigated. The juveniles of these species have excentrosclerites at similar gastronotal setae (c₂, la, lp, and h₁ in larva, and c₂, la, lp, h-series, and p₁ in nymphs), and solenidion to, on tarsus I strongly curved outwards, which are typical of Scheloribatidae, but they differ by body size and the shape of most gastronotal setae. The successive juvenile stages of S. holsaticus are the largest, while those of S. pallidulus are the smallest. The former species has most gastronotal setae barbed, while S. initialis and S. pallidulus have them smooth. The latter species has these setae thinner and more curved than other species, and pliable in distal parts. The adult of all these species have notogastral sacculi, but S. holsaticus has 13 pairs of notogastral setae, including pairs c₂ and d-series, while other species have 10 pairs of setae, including pair c₂.
The aim of the present research was to compare the communities of oribatid mites (Oribatida) on the plantations of chokeberry (Aronia melanocarpa (Michx.) Elliott) and blackcurrant (Ribes nigrum L.) as well as to define the effect of microirrigation on those Acari. The experiment was performed in degraded Phaeozems formed from sand, on shallow-deposited sand in Kruszyn Krajeński in the vicinity of Bydgoszcz. The soil reaction was slightly acid or acid and the differences in the acidity between chokeberry and blackcurrant were inconsiderable. The abundance of oribatid mites on chokeberry and blackcurrant plantations ranged from 3110 to 5290 individuals · m-2 and it was much higher, as compared with the neighbouring set-aside. The density of Oribatida on blackcurrant plantation was clearly higher than in chokeberry; however there was recorded no significant effect of the type of irrigation on the density. In total on both plantations there were reported 31 species of oribatid mites; mean species number s in blackcurrant was higher than in chokeberry. The dominance structure of oribatid mites on the chokeberry plantation was more even than in blackcurrant and in Tectocepheus velatus communities dominated mostly. The species preferred the blackcurrant plantation and irrigation stimulated its abundance. Chamobates schutzii, an oribatid mite, came second; it preferred the soil of chokeberry plantation; it was especially numerous on irrigated stands. Scutovertex sculptus also demonstrated some preference for chokeberry soil and no tolerance to irrigation. Whereas such oribatid mite species as Gymnodamaeus bicostatus, Metabelba pulverulenta, Oppiella nova, Quadroppia quadricarinata and Damaeus sp. showed some preference for the blackcurrant plantation.
Celem badań było określenie liczebności i składu grupowego roztoczy (Acari) oraz składu gatunkowego mechowców (Oribatida) w ściółkowanej zrębkami uprawie truskawki. Badania terenowe przeprowadzono w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach w latach 2011-2012. Do badań wybrano powierzchnie ściółkowane zrębkami: ZC – zrębki bez dodatków, ZT – zrębki z dodatkiem biopreparatu TSB (niezidentyfikowana pałeczka Gram-ujemna), ZG – dodatek biopreparatu 7GII (niezidentyfikowany promieniowiec). Powierzchnią kontrolną był leżący w pobliżu poletek płat murawy z przewagą traw. Na badanym terenie najliczniejszymi roztoczami były mechowce – 16,11-18,84 tys. osobn. ∙ m-2. Ich udział w zgrupowaniu roztoczy w płacie murawy wynosił 64,3%, a wyraźnie wyższy (86,8-89,5%) był w ściółkowanej zrębkami uprawie truskawki. W uprawie truskawki stwierdzono ogółem 17 gatunków mechowców, a w pobliskim płacie murawy zaledwie 9. W glebie murawy dominował Punctoribates punctum, a w truskawce (w zależności od wariantu doświadczenia) Ramusella mihelcici lub Tectocepheus velatus. Odnotowana w niniejszych badaniach wysoka liczebność i różnorodność gatunkowa mechowców wynika z zabiegu ściółkowania, a zastosowane w doświadczeniu biopreparaty nie miały wpływu na te wskaźniki. Mulczowanie zrębkami poprawiło warunki mikroklimatyczne, zabezpieczyło glebę przed nadmiernym przesychaniem oraz dostarczyło materii organicznej niezbędnej do życia saprofagów i rozwoju mikroorganizmów (bakterii i grzybów), które są też ważnym elementem diety mechowców. Liczne występowanie roztoczy glebowych może mieć znaczenie praktyczne, gdyż stawonogi te, a szczególnie mechowce, mogą być wektorami wielu pożytecznych mikroorganizmów, np. grzybów mikoryzowych i saprotroficznych, które z kolei stymulują plonowanie roślin uprawnych.
Badania zostały przeprowadzone w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach w latach 2011-2012. Dynamikę występowania roztoczy (Acari), ze szczególnym uwzględnieniem mechowców (Oribatida), oceniano wiosną latem i jesienią w płacie murawy oraz rzędach truskawki ściółkowanej zrębkami. W ściółkowanej uprawie truskawki już na początku badań stwierdzono wysoką liczebność roztoczy – 26,91 tys. osobn. · m-2. Wśród tych pajęczaków wyraźnie dominowały mechowce (98,2%). W zrębkach zagęszczenie roztoczy, a szczególnie mechowców, w trakcie sezonu wegetacyjnego było bardziej wyrównane niż w płacie murawy. Zastosowana w doświadczeniu ściółka stworzyła korzystne warunki środowiskowe dla rozwoju większości mechowców. Na plantacji truskawki stwierdzono występowanie 12 gatunków mechowców, a w pobliskim płacie murawy było ich 9. W glebie płata murawy w kolejnych terminach badań liczba gatunków tych roztoczy wahała się od 5 do 8. W zrębkach natomiast na początku badań stwierdzono 7 taksonów, a pod koniec cyklu liczba ta wzrosła do 11. Różnice w różnorodności gatunkowej mechowców, obliczone za pomocą wskaźnika s, pomiędzy początkiem a końcem cyklu badań były istotne statystycznie. W ściółkowanej zrębkami uprawie truskawki, w zależności od terminu badań dominowały następujące mechowce: Ramusella mihelcici – 1., 2. i 4.; Tectocepheus velatus – 3. i 5. oraz Scutovertex sculptus w 6. terminie. Gatunkiem wyraźnie dominującym w płacie murawy (D = 41,4-75,5%) był Punctoribates punctum. Najwyższe zagęszczenie uzyskał on wiosną 2011 r. (35,04 tys. osobn. · m-2).
Celem badań było określenie liczebności i składu grupowego roztoczy (Acari) oraz składu gatunkowego mechowców (Oribatida) w rizoboksach, w których rosły jabłonie odmian „Topaz” i „Ariwa”, a także zbadanie potencjalnego wpływu zastosowanych w doświadczeniu biopreparatów na akarofaunę. Badania zostały przeprowadzone w latach 2011-2012 na bazie doświadczenia szklarniowego założonego w 2009 roku w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach szczepionych na podkładce M-26. Badania akarologiczne prowadzone były w rizoboksach w następującym układzie wariantów: C – kontrola (bez nawożenia), N – nawożenie mineralne (standardowe nawożenie mineralne NPK, w dawkach 70/60/120 kg składnika na ha), O – nawożenie obornikiem (dawka 30 t/ha), M – aplikacja biopreparatu Mycosat (20 g/roślinę + ½ dawki obornika, 2,5 g na rizoboks), H – aplikacja biopreparatu Humus Active 2% + Aktywit PM 1%. Średnia ogólna liczebność roztoczy w poszczególnych wariantach doświadczenia była dość wyrównana i wahała się w zakresie od 10,70 (w wariancie C) do 12,97 tys. osobn. ∙ m-2 w wariancie z nawożeniem mineralnym. W zbadanym materiale w hierarchii zgrupowań roztoczy bardzo wyraźnie dominowały mechowce, które stanowiły od 73,9 do 91,2% tych stawonogów. Najniższy ich udział stwierdzono w rizoboksach kontrolnych, a najwyższy z aplikacją biopreparatu Humus Active + Aktywit PM (H). Ogółem odnotowano występowanie 6 gatunków mechowców. Najmniejszą liczbę gatunków (2) stwierdzono w rizoboksach kontrolnych, największą natomiast w wariancie M (5). Wśród mechowców zawsze silnie dominował Tectocepheus velatus – D = 89,4-99,1%. Liczebność tego gatunku we wszystkich rizoboksach była wysoka (7,50-11,62 tys. osobn. ∙ m-2), a najliczniej występował w wariancie H.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.