Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
4
51%
Slop, a by-product of alcohol distillery, arises at processing the starch raw materials (potatoes, cereal grains) into spirit. Until now the greater part of slops produced in Poland was utilized as animal feed. However, significant changes took place in Polish agriculture within last years: the number of animal farms considerably decreased, thus the demand for distillery slops for feeding purposes was reduced. The other way of utilizing the slops in agriculture is their application as the fertilizers. Nowadays the other possibilities of the slop utilization apart from the agriculture are being sought. This paper reviewed some new conceptions of destillery slop utilization for non-agricultural purposes.
Ocenę wartości nawozowej wywarów żytniego, ziemniaczanego i melasowego dokonano na podstawie składu chemicznego wywarów pobieranych przez 3 lata z kilku gorzelni województwa mazowieckiego i łódzkiego oraz oceny ich wartości nawozowej w doświadczeniu mikropoletkowym. Roślinami testowymi była kukurydza i rzepa czarna. Przeprowadzona ocena wywarów z gorzelni rolniczych wskazuje, że wywar ziemniaczany ma najkorzystniejszy z punktu widzenia wymagań roślin stosunek N : K. Wywar żytni ma zbyt mało potasu a wywar melasowy za dużo potasu. Ponadto wykorzystywanie wywaru melasowego jako nawozu kompletnego o stosunku N : P : K odpowiadającego wymaganiom pokarmowym roślin wymaga kalibracji fosforem a wywaru żytniego potasem. Wywary gorzelniane istotnie zwiększały plony badanych roślin zarówno w działaniu bezpośrednim jak i następczym. Nie stwierdzono ujemnego wpływu żadnego z wywarów na plony roślin testowych.
W pracy oceniono możliwości rolniczego wykorzystania wywarów gorzelnianych. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że oceniane wywary (żytni, ziemniaczany i melasowy) jako materiały nawozowe są niezrównoważone w stosunku do potrzeb pokarmowych roślin pod względem głównych składników pokarmowych (N, P, K). Najbardziej korzystny skład posiada wywar ziemniaczany, a najbardziej niezrównoważony jest wywar z melasy. Cechą wspólną wszystkich badanych wywarów jest zbyt niska zawartość fosforu w stosunku do azotu i potasu. Stosowanie nawozowe wywarów wymaga więc kalibracji składu lub korekcyjnego nawożenia mineralnego. Wadą, która w poważny sposób utrudnia wykorzystanie nawozowe wywaru gorzelnianego, jest niska zawartość suchej masy. Dotyczy to w szczególności wywaru zbożowego i ziemniaczanego. Próba przekształcenia materiału wodnistego, jakim jest wywar, w substancję o konsystencji stałej, tj. kompost, przy pomocy odpadowych substancji organicznych (trociny, słoma, węgiel brunatny) wykazała korzystny wpływ na plonowanie oraz skład chemiczny kukurydzy, co wskazuje na celowość tego kierunku uzdatniania.
Celem pracy było oznaczenie metodą analityczną i obliczeniową zawartości cynku i miedzi w dietach pensjonariuszy z Domu Pomocy Społecznej w Białymstoku. Zawartość cynku i miedzi w dietach oznaczono metodą analityczną (ASA) i obliczeniową (Dieta.2). Diety w okresie zimowym zawierały istotnie mniej cynku - średnio 3,904 ± 0,62 niż w okresie letnim - 4,684 ± 0,78 mg/kg. Średnie dzienne pobranie cynku z dietą zimą (metoda analityczna) wynosiło 10,037 ± 1,59 i było istotnie niższe niż latem - 12,303 ±2,17 mg/osobę/dobę. Metodą obliczeniową uzyskano wyższe wyniki pobrania cynku z dietą. Średnia zawartość miedzi w dietach w okresie zimowym (0,380 ± 0,07 mg/kg) była istotnie niższa niż latem (0,454 ± 0,06 mg/kg). Średnie dzienne pobranie miedzi z dietą wyznaczone metodą analityczną było istotnie niższe zimą (0,975 ± 0,15) w porównaniu do okresu letniego (1,187 ± 0,12 mg/osobę/dobę). Podaż miedzi z dietą (metoda obliczeniowa) wynosiła zimą 1,650 ± 0,47 oraz 1,464 ± 0,25 mg/osobę/dobę latem. Badane diety były prawidłowo zbilansowane pod względem wartości energetycznej oraz ilości cynku, ale nie pokrywały w pełni zapotrzebowania na miedź.
W pracy oceniono przydatność trzech odpadów organicznych, słomy zbożowej, trocin i węgla brunatnego do sporządzania kompostów z wywarem żytnim. Komposty przygotowano z odpadowych materiałów organicznych dodając taką ilość wywaru jaka wynikała z ich chłonności. Ocenę przeprowadzono w oparciu o dwuletnie doświadczenie wazonowe. Dawki kompostów ustalono według zawartości w nich N stosując odpowiednio dwie dawki kompostów odpowiadające 1 i 2 g N ogólnego na 6 kg gleby w wazonie. Rośliną testową była kukurydza. Przeprowadzona ocena kompostów składających się z wywaru żytniego i organicznych materiałów organicznych wskazuje, że największą zawartością podstawowych składników pokarmowych, N, P, K charakteryzował się kompost z wywaru żytniego i słomy zbożowej. Na obiektach nawożonych tym kompostem uzyskano także najwyższe plony rośliny testowej. Kompost z wywaru i trocin był najuboższy we wszystkie składniki nawozowe i uzyskane plony kukurydzy na tym obiekcie były najniższe, niższe niż na obiekcie zerowym. Uzyskane wyniki wskazują, że spośród trzech ocenianych organicznych materiałów odpadowych dla sporządzania kompostów z wywarem żytnim najbardziej przydatna jest słoma zbożowa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.