Jednym z głównych problemów ochrony lasu są powtarzające się gradacje szkodników pierwotnych sosny powodujące uszkodzenia drzewostanów sosnowych, a w skrajnych przypadkach prowadzące do zagrożenia trwałości drzewostanów. Dla praktyki leśnej podstawą podejmowania skutecznych działań ochronnych jest właściwa lokalizacja pierwotnych ognisk gradacyjnych, których prawidłowe wskazanie oraz znajomość mechanizmów rozprzestrzeniania potencjalnie stwarza możliwość wczesnego ograniczania liczebności szkodników we wczesnej fazie wzrostu populacji, a przez to niedopuszczenie do powstania gradacji. W 2012 r. sfi nalizowano projekt, który na podstawie danych historycznych zebranych z lat 1985-2010 oraz bogatej wiedzy pracowników Zespołów Ochrony Lasu (ZOL), miał na celu wyznaczenie obszarów ognisk gradacyjnych szkodników pierwotnych sosny. W ostatnim 70-leciu łączna powierzchnia wykonanych wielkopowierzchniowych zabiegów ograniczających występowanie populacji tej grupy owadów wyniosła ponad 10 mln ha. Aktualnie, w wyniku stosowania odpowiednich metod hodowlano-ochronnych, stałego monitoringu występowania foliofagów sosny oraz selektywnych środków ochrony roślin, powierzchnia zabiegów ochronnych nie przekracza w latach gradacyjnych 200 tys. ha.