Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania przeprowadzono w 2001 r. Określono wpływ 1 mg(BA)-dm³ + 0,1 mg(NAA)-dm³ oraz kinetyny 5 mg·dm³ + 0,5 mg(IAA)·dm³ na różnicowanie cebul na eksplantatach dwuluskowych trzech klonów zwartnicy Chmielą i jednego klonu zwartnicy mieszańcowej. Następnie porównano wpływ stężenia sacharozy (30, 60 i 90 g·dm³) oraz obecności BA i NAA w pożywce na świeżą masę całych roślin, cebul, liści i korzeni dwóch gatunków zwartnicy. Badane gatunki zwartnicy różnie reagowały na warunki prowadzenia kultu­ry. Liczba cebul wytworzonych przez jeden eksplantat zależała od obecności regu- lataorów wzrostu w pożywce i od gatunku zwartnicy. Eksplantaty wszystkich klonów zwartnicy Chmielą różnicowały więcej cebul w obecności BA i NAA niż po dodaniu kinetyny i IAA do pożywki, podczas gdy u zwartnicy mieszańcowej takiego wpływu nie obserwowano. Na świeżą masę roślin i cebul obydwu badanych klonów zwartnicy Chmielą korzystnie wpływało stężenie sacharozy 30 g·dm³ i pożywka bez hormonów. U zwartnicy mieszańcowej cechy te nie różniły się przy zastosowaniu sacharozy 30 i 60 g·dm³. Masa liści malała wraz ze wzrostem stężenia sacharozy w pożywce u obydwu gatunków zwartnicy. Masa korzeni natomiast nie różniła się przy stężeniu sacharozy 30 i 60 g·dm³ na pożywce bez hormonów u zwartnicy mieszańcowej i klonu 3/7 zwartnicy Chmielą, podczas gdy u klonu 6 zwartnicy Chmielą była naj­wyższa w obecności sacharozy 30 g·dm³, bez hormonów.
Określono wpływ stężenia glukozy (30, 60 i 90 g‧dm⁻³), obecności BA (1 mg‧dm⁻³) oraz wieku cebul matecznych (4, 8 i 12 miesięcy) na rozmnażanie zwartnicy Chmiela (Hippeastrum x chmielii Chm.). Eksplantatami były fragmenty cebul otrzymanych w kulturach in vitro. Stwierdzono, że wiek cebul matecznych ma wpływ na liczbę cebulek przybyszowych uzyskanych z eksplantatu oraz ich średnicę. Większa liczba cebulek tworzyła się na eksplantatach pobranych z cebul starszych (8- i 12-miesięcznych) i odznaczały się one większą średnicą. Największą liczbę cebulek z eksplantatu uzyskano przy zastosowaniu glukozy o stężeniu 30 g‧dm⁻³, niezależnie od obecności BA w pożywce. Ze wzrostem stężenia glukozy spadała liczba cebulek przybyszowych uformowanych na eksplantacie.
W 1993 roku w Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW uzyskano mieszańca międzygatunkowego - zwartnicę Chmielą (Hippeastrum × chmielii Chm.). Wyselekcjonowane klony nowego gatunku zwartnicy charakteryzują się piękną barwą kwiatów, obfitym kwitnieniem i bujnym wzrostem. Nadają się do uprawy doniczkowej i na kwiat cięty. Ze względu na spodziewane duże zapotrzebowanie na materiał nasadzeniowy zwartnicy Chmielą niezbędne jest opracowanie wydajnych technik mikrorozmnażania. W tym celu podjęto próbę różnicowania cebulek przybyszowych z pędów kwiatostanowych uzyskanych z cebul (klon 3/7) po trzech, pięciu i siedmiu miesiącach przechowywania w temperaturze 4°C. Stwierdzono wpływ czasu chłodzenia cebul na procent eksplantatów regenerujących cebulki i liczbę cebulek na eksplantat. Pięciomiesięczne chłodzenie cebul i obecność w pożywce 2 mg·dm⁻³ izopentyloadeniny (2iP) oraz 0,2 mg·dm⁻³ kwasu α-naftalenooctowego (NAA) stymulowały różnicowanie cebulek przybyszowych. Wydłużenie czasu chłodzenia cebul o 2 miesiące wpływało negatywnie na procent eksplantatów regenerujących cebulki oraz na liczbę cebulek uformowanych na eksplantacie.
Badano następczy wpływ cytokinin stosowanych podczas mikrorozmnażania Gypsophila paniculata cv. ‘Perfecta Extra’ na plon w uprawie polowej. Wykorzystano pędy rozmnażane na pożywce MS bez cytokinin (0) oraz z dodatkiem 2,0 mg/1 kinetyny (K) i 0,5 mg/1 benzyloaminopuryny (BA). Pędy ukorzeniono na pożywce MS z dodatkiem 0,15 mg/l IAA + 0,34 mg/l IBA + 0,01 mg/l NAA. Rośliny posadzono w polu 2 kwietnia. Od 3 sierpnia do 28 października zbierano kwitnące pędy. Wyodrębniono 4 okresy zbioru kwiatów: wczesny, pełnia kwitnienia, późny i bardzo późny. Oceniano świeżą masę pędów, średnią długość pędów i średnią liczbę pędów z poletka. Wykazano, że cytokininy użyte podczas mikrorozmnażania nie miały wpływu na masę roślin i liczbę pędów kwiatostanowych. Kinetyna stosowana podczas mikrorozmnażania miała wpływ na długość kwitnących pędów. Na długość i liczbę ścinanych pędów znacząco wpływał okres ich zbioru. Najdłuższe pędy ścinano w okresie najwcześniejszym, zaś największą ich liczbę uzyskano w pełni kwitnienia.
Material inicjalny umieszczono na pożywce MS bez regulatorów wzrostu; z dodatkiem 2,0 mg BA·dm⁻³ + 0,2 mg NAA·dm⁻³ lub 2,0 mg 2iP·dm⁻³ + 0,2 mg NAA·dm⁻³. Tylko 12-24% eksplantatów pędowych formowało cebulki bez egzogennych regulatorów wzrostu, a w ich obecności cebulki różnicowały się na prawie wszystkich eksplantatach (92-100%). Na eksplantatach łuskowych cebulki formowały się w 100%, niezależnie od obecności regulatorów wzrostu w pożywce. Średnio uzyskano 0,6-0,9 małych cebulek (o średnicy poniżej 2 mm) z eksplantatu pędowego na pożywce bez regulatorów wzrostu i aż 14-16 cebulek średniej wielkości (o średnicy 2,1-4 mm) w obecności obydwu kombinacji regulatorów wzrostu. Z eksplantatów dwułuskowych uzyskiwano około 2 dużych cebulek (o średnicy 4,1-6,0 mm), niezależnie od obecności regulatorów wzrostu.
W Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW prowadzone są badania nad optymalizacją rozmnażania in vitro nowego mieszańca międzygatunkowego - zwartnicy Chmiela (Hippeastrum × chmielii Chm.). Niniejsze badania przeprowadzono w 2002/2003 roku. Określono wpływ 6 - benzyloaminopuryny (BA) w stężeniach 0, 1 i 5 mg·dm⁻³ we współdziałaniu z kwasem α-naftalenooctowym (NAA) w stężeniach 0; 0,1; 1 i 5 mg·dm⁻³ na różnicowanie cebulek z eksplantatów dwułuskowych zwartnicy Chmiela. Regeneracja przebiegała w ciemności lub przy 16 godzinnym oświetleniu białym światłem fluorescencyjnym (o natężeniu napromienienia kwantowego 24 µmol·m⁻²·s⁻¹) i 8 godzin ciemności. Liczba cebulek zróżnicowanych na jednym eksplantacie zależała od obecności regulatorów wzrostu w pożywce. Najwięcej cebulek zróżnicowały eksplantaty umieszczone na pożywce zawierającej wyłącznie BA 1 lub 5 mg·dm⁻³ lub BA 5 mg·dm⁻³ przy jednoczesnej obecności NAA 0,1 lub 1 mg·dm⁻³. W obecności NAA 5 mg·dm⁻³, niezależnie od obecności cytokininy, najniższy procent eksplantatów różnicował cebulki i tworzyło się najmniej cebulek na eksplantacie. Warunki świetlne nie wpłynęły na liczbę cebulek przybyszowych uformowanych na eksplantacie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.