Badano skuteczność mechanicznych i chemiczno-mechanicznych sposobów renowacji łąki trwałej, zlokalizowanej na glebach torfowo-murszowej i madzie ciężkiej. Ponadto ustalono przydatność 6 uproszczonych mieszanek motylkowo-trawiastych do wyż. wym. warunków. Wykazano istotną poprawę składu florystycznego runi, ilości i jakości wyprodukowanej paszy w wyniku wprowadzonych zabiegów uprawowych. Najwyższe plony suchej masy, potwierdzone statystycznie, zapewniło gryzowanie. Dobre rezultaty uzyskano także stosując talerzowanie i siew bezpośredni w darń. Spośród porównywanych mieszanek najbardziej przydatne okazały się zestawy, w których gatunkami dominującymi były: kupkówka pospolita, kostrzewa łąkowa i wyczyniec łąkowy. Oprócz gatunków przewodnich, dużą rolę plonotwórczą w badanych mieszankach odegrała tymotka łąkowa, zwłaszcza przy chemiczno-mechanicznych sposobach niszczenia darni. Ekonomiczna ocena, oraz ochrona przed degradacją gleby torfowo-murszowej sugerują szersze stosowanie w praktyce bezpośredniego siewu w darń.