Celem przeprowadzonych badań było określenie zróżnicowania linii i odmian łubinu wąskolistnego na podstawie analizy wielocechowej. Do badań wykorzystano siedem genotypów o zdeterminowanym typie wzrostu (LAE-1, LAE-2, R/24/99, R108/99, R170, Sonet, Wersal) i osiem o tradycyjnym (Boruta, Baron, Elf, LAG-24, linia 451, Mulat, Zeus, Graf). W pracy zastosowano analizę składowych głównych, co pozwoliło na zredukowanie liczby zmiennych charakteryzujących badane materiały oraz wykorzystano hierarchiczną analizę skupień. Analiza składowych głównych przeprowadzona na podstawie piętnastu cech badanych genotypów wykazała, że 77,7% całkowitej zmienności było efektem działania 3 składowych głównych. Pierwsza z nich najsilniej związana była z długością kwiatostanu, liczbą kwiatów oraz liczbą strąków i nasion z pędów bocznych, zaś druga składowa - z długością kwiatostanu pędu głównego, liczbą kwiatów na pędzie głównym, liczbą nasion z tego pędu i masą 1000 nasion, natomiast trzecia składowa - z liczbą pędów bocznych i indeksem płodności dla pędu głównego. Badane genotypy na podstawie średnich arytmetycznych piętnastu ocenianych cech pogrupowano - stosując analizę skupień. Wykazała ona, że odmiana Wersal wyraźnie różni się od pozostałych obiektów. Biorąc pod uwagę położenie genotypów na wykresie w przestrzeni dwóch pierwszych składowych głównych, stwierdzono większe zróżnicowanie genotypów o tradycyjnym typie wzrostu, a odmiana Boruta najbardziej odbiegała od pozostałych linii i odmian z tej grupy.