Samorządy miejskie uczestnicząc w rynkowym procesie alokacji działalności (poprzez wyznaczenie w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego określonych kategorii przeznaczenia terenu), determinują popyt na określone tereny (stanowiący funkcję produktywności terenu), co wobec braku podatku katastralnego stanowi główny motor alokacji działalności człowieka w polskich miastach. Ze względu na szeroki portfel koniecznych do zrealizowania inwestycji miejskich istotne staje się odejście od traktowania planowania przestrzennego - rewitalizacji - li tylko w kontekście estetyczno-społecznym. W dniu dzisiejszym trzeba spojrzeć na cały proces zagospodarowania przestrzeni w kategoriach ekonomicznych. Tylko bowiem nieliczne samorządy miejskie będzie stać na zagospodarowanie obszarów o niskiej produktywności. Podstawą decyzji samorządu miejskiego o rewitalizacji, oczywiście poza przesłankami społecznymi zawsze będą aspekty ekonomiczne. Proces ten, mimo że uznawany jest za jedno z najkosztowniejszych działań, jakie samorządy podejmują obarczone jednocześnie dużym ryzykiem niepowodzenia, jest równocześnie jedynym sposobem podniesienia produktywności terenu, a tym samym przyrostu dochodów osiąganych z podatków, oraz częściową rekompensatą za poniesione wydatki. W obecnej sytuacji gospodarczej polskich miast nie stać na utrzymywanie „nierentownych” obszarów miasta, powodujących koszty i będących źródłem niebezpiecznych zjawisk społecznych. Proces rewitalizacji, a zwłaszcza restrukturyzacji terenów poprzemysłowych i powojskowych (ujmując go w kontekście czynnika produkcji, jakim jest ziemia), można odczytywać jako keynesowską ingerencję władz publicznych celem zniwelowania niedoskonałości wolnego rynku. Rewitalizowane tereny najczęściej bowiem przekształcane są na potrzeby innych funkcji, a zatem zwiększa się w dłuższej perspektywie podaż określonych, pożądanych przez miasto terenów. Proces taki może doprowadzić do obniżenia średniego poziomu cen, lub uwolnić nowe zasoby ziemi dotąd blokowane przez funkcje, których podaż przekracza istniejące zapotrzebowanie. Uznając zatem kluczowe znaczenie ziemi jako tego czynnika produkcji, który determinuje skuteczność rewitalizacji, musimy poznać mechanizmy powstawania renty miejskiej (budowlanej). Zróżnicowanie renty wewnątrz miasta zależy bowiem od wielu czynników. Artykuł zawiera omówienie problematyki rewitalizacji od strony teorii renty gruntowej. Na tym tle postawione zostało pytanie, jakie czynniki determinują wysokość osiąganej renty, a w konsekwencji, które tereny i w jakiej kolejności powinny być udostępniane w procesie rewitalizacji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.