Celem podjętych badań była ocena tempa pracy serca zarodków wybranych gatunków ptaków domowych: kura domowa, przepiórka japońska, perlica, kaczka piżmowa oraz gęś biała włoska w trakcie rozwoju embrionalnego. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem metody balistokardiografii bezkontaktowej. W początkowym okresie badań (9. 10. doba inkubacji) widoczny był spadek tempa pracy serca badanych zarodków. Wyjątek stanowi przepiórka, u której w tym okresie obserwowano wzrost liczby skurczów występujących w jednostce czasu. W końcowym okresie inkubacji zaobserwowano tendencje spadkowe w tempie pracy serca zarodków wszystkich badanych gatunków. W trakcie badań stwierdzono, że w dniach poprzedzających śmierć zarodka występowały duże zakłócenia w zapisach balistokardiograficznych.
Pole geomagnetyczne (PGM) jest dla organizmów żywych ważnym biologicznie czynnikiem, koordynującym w przestrzeni i w czasie, niezbędnym do stymulacji i sterowania procesami przemiany materii. Dotychczas obiektami badań nad wpływem PGM na organizmy zwierząt były głównie zwierzęta hodowlane lub laboratoryjne, utrzymywane w warunkach naturalnie bądź sztucznie zaburzonego PGM.W tym aspekcie wydawało się interesujące rozpoznanie czy zwierzęta wolno żyjące, wybierając miejsca legowiskowe lub zakładając nory, kierują się stanem pola magnetycznego Ziemi. Część doświadczalną pracy wykonano w lasach Nadleśnictwa Lutowiska w województwie podkarpackim oraz Nadleśnictwa Nawojowa w Małopolsce. Stosując geomagnetometr, zmierzono wartość pola magnetycznego Ziemi nad siedliskami jeleni, dzików, borsuków, wydr i lisów. Uzyskane wyniki pozwalają przypuszczać, że zwierzęta wolno żyjące przy wyborze miejsc legowiskowych czy zakładaniu nor kierują się również stanem PGM, przy czym jeleń, dzik i wydra na miejsca legowiskowe i nory preferują tereny wolne od zaburzeń PGM, a borsuki zakładają nory na terenach o niejednorodnym polu geomagnetycznym.