Wyniki wyszukiwania

1

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Badania doświadczalne nad możliwością poprawy wartości odżywczej przeciętnej racji pokarmowej ludności Wietnamu Część wstępna: problemy niedoboru białkowo-kalorycznego w krajach rozwijających się i kierunki badań nad ich zwalczaniem

100%

Khoi H. H.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

1972

|

tom 23

|

nr 4

2

Nutritional health problems of population in Vietnam

100%

Khoi H. H.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

1991

|

tom 18

|

nr 2

Artykuł, w oparciu o wyniki wieloletnich badań i opublikowane prace, omawia najczęstsze zagrożenia zdrowotne związane z aktualnym żywieniem ludności w Wietnamie. Po zakończeniu w 1975 roku długotrwałej i wyniszczającej wojny w Wietnamie, jedną z najpilniejszych spraw była poprawa stanu odżywienia ludności. Z ostatnio przeprowadzonych badań nad sposobem żywienia i stanem odżywienia ludności wynikało, że przeciętna wartość energetyczna dziennej racji pokarmowej na wsi wynosiła 1925 kcal. Jest to wartość niższa o około 15% od zalecanej normy zapotrzebowania. Udział energii z tłuszczów wynosił zaledwie 6%ogólnej ilości energii a udział energii z białka był równy około 11%, jednak tylko 18% tego białka pochodziło z produktów zwierzęcych. Najważniejszym rodzajem niedoboru żywieniowego dzieci okazał się niedobór energetyczno-białkowy, który objawiał się najczęścej w postaci zahamowania ich rozwoju fizycznego. U osób dorosłych odsetek ludzi z niską względną masą ciała (BMI) świadczącą m.in. o niedoborze energii zwiększał się wraz z wiekiem. Z innych najczęściej występujących niedoborów w populacji dzieci wietnamskich wymienić należy niedobór witaminy A i kseroftalmię. Zagrożenie niedoborem witaminy A i kseroftalmią wynikało z faktu, że wietnamska dzienna racja pokarmowa jest uboga w produkty dostarczające witaminy A oraz w tłuszcze, a warzywa bogate w karotenoidy są niechętnie podawane małym dzieciom. Kolejnym częstym objawem złego stanu odżywenia ludności jest niedokrwistość występująca u kobiet w wieku rozrodczym i u dzieci. Ponadto w regionach górzystych spotyka się często występowanie wola endemicznego na tle niedoboru jodu pomimo, że od wielu lat istnieje program zwalczania wola głównie poprzez dodawanie jodu do soli kuchennej. Obecnie istnieje w Wietnamie program zwalczania niedoborów żywieniowych, który polega m.in. na promocji systemu WAC (ogród — staw rybny — hodowla zwierząt) w gospodarstwach domowych na wsi. Jego głównym celem jest urozmaicenie dziennej racji pokarmowej ludności oraz wdrażanie programu profilaktyki niedoboru witaminy A i kseroftalmii.

3

Badania doświadczalne nad możliwością poprawy wartości odżywczej przeciętnej racji pokarmowej ludności Wietnamu Część III: Wpływ wzbogacania diety na wybrane mierniki oceny stanu odżywienia zwierząt oraz mineralizacje ich kości

63%

Khoi H. H., Rakowska M.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

1972

|

tom 23

|

nr 6

4

Badania doświadczalne nad możliwością poprawy wartości odżywczej przeciętnej racji pokarmowej ludności demokratycznej Republiki Wietnamu. Część II. Wpływ wzbogacania na wartość odżywczą i skład aminokwasowy diet doświadczalnych

63%

Khoi H. H., Rakowska M.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

1972

|

tom 23

|

nr 5

Ograniczanie wyników

3 Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

1 Żywienie Człowieka i Metabolizm

4 Khoi H. H.

2 Rakowska M.

1 1991

3 1972

Badania doświadczalne nad możliwością poprawy wartości odżywczej przeciętnej racji pokarmowej ludności Wietnamu Część wstępna: problemy niedoboru białkowo-kalorycznego w krajach rozwijających się i kierunki badań nad ich zwalczaniem

Nutritional health problems of population in Vietnam

Badania doświadczalne nad możliwością poprawy wartości odżywczej przeciętnej racji pokarmowej ludności Wietnamu Część III: Wpływ wzbogacania diety na wybrane mierniki oceny stanu odżywienia zwierząt oraz mineralizacje ich kości

Badania doświadczalne nad możliwością poprawy wartości odżywczej przeciętnej racji pokarmowej ludności demokratycznej Republiki Wietnamu. Część II. Wpływ wzbogacania na wartość odżywczą i skład aminokwasowy diet doświadczalnych