Krzem jest bardzo ważnym czynnikiem biorącym aktywny udział w procesach życiowych, regenerującym tkanki i wzmagającym ogólną odporność organizmu. Ma podstawowe znaczenie w metabolizmie tkanki łącznej, w rozwoju kości, chrząstek, włosów, paznokci, zębów u ludzi i zwierząt oraz w procesach zdrowienia i starzenia się organizmu. Wykazano jego działanie przeciwnowotworowe, przeciwmiażdżycowe i przeciwcukrzycowe. Niedobór krzemu prowadzi do osłabienia tkanki łącznej i zmniejszenia zawartości kolagenu w skórze, osłabienia ścian tętnic, żył i naczyń limfatycznych, co może być przyczyną postępu procesów miażdżycowych tętnic. Dodatkowo wpływa na wiele funkcji i procesów utrzymujących prawidłowy stan układu sercowo-naczyniowego. Badania przeprowadzono w trzech grupach pacjentów: nie wykazujących objawów chorobowych, ze stabilną niedokrwienną chorobą serca oraz chorych ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego. Stężenie krzemu w surowicy oznaczano spektrofotometrycznie metodą tworzenia się kwasu molibdenokrzemowego i jego redukcji do tlenków molibdenu (zwanych błękitem molibdenok- rzemowym) za pomocą kwasu L-askorbinowego. Stężenia krzemu w osoczu krwi zarówno u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca, jak i ze świeżym zawałem mięśnia sercowego były znacząco niższe niż w grupie kontrolnej. Dodatkowo stężenia krzemu u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego były niższe niż w przypadku chorych na niedokrwienną chorobę serca. Niski poziom krzemu w organizmie może zwiększać ryzyko miażdżycy, prowadząc do ostrej i przewlekłej formy choroby niedokrwiennej serca, m.in. wpływając na elastyczność tętnic.