Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 28

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Withania somnifera (L.) Dun. (Solanaceae) jest rośliną leczniczą, w stanie naturalnym występującą w regionie subtropikalnym. Głównymi związkami aktywnymi biologicznie, izolowanymi z tego gatunku, są witaferyna A, witanolid D oraz sitoindozydy. Posiadają one właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybowe, przeciwnowotworowe, cytotoksyczne, uczulające na promieniowanie, przeciwutleniające, przeciwstresowe, adaptogenne i immunosupresyjne. W pracy przedstawiono efekt działania różnych szczepów Agrobacterium rhizogenes na tworzenie się korzeni transformowanych Withania somnifera. Do wstępnej identyfikacji witaferyny A i witanolidu D, w materiale biologicznym wyhodowanym in vitro, wykorzystano metodę TLC. Te same wartości Rf wskazują, że ekstrakty z korzeni zawierają witanolid D a ekstrakty z zielonych pędów witanolid D i witaferynę A. Metanolowy wyciąg z korzeni transformowanych wykazywał aktywność przeciwbakteryjną w stosunku do Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Micrococcus flavus. Podobny ekstrakt z pędów zielonych działał na bakterie Staphylococcus aureus i Micrococcus flavus; nie wykazywał aktywności w stosunku do Enterobacteriaceae.
Staphylococcus epidermidis, a coagulase-negative Staphylococcus, is the most important pathogen responsible for chronic nosocomial infections. These bacteria produce extracellular slime and form biofilms on various biotic and abiotic surfaces. Bacterial biofilms are very resistant to standard antimicrobial therapy and difficult to eradicate, so it is important to search for new more effective anti-biofilm agents, for example in the group of natural substances. The aim of the study was to examine the activity of two ionophores-salinomycin and monensin against clinical S. epidermidis strains, using MIC/MBC method and biofilm formation inhibition assay. Bacterial strains were tested also for slime production using Congo Red Agar. Both tested ionophore antibiotics showed the highest activity against planktonic bacteria of clinical as well as standard S. epidermidis strains and effectively inhibited the formation of bacterial biofilm.
Five of thiourea derivatives were prepared using as a starting compound 3-(trifluoromethyl)aniline, 4-chloro-3-nitroaniline, 1,3-thiazol-2-amine, 2H-1,2,3-triazol-4-amine and commercial isothiocyanates. All compounds were evaluated in vitro for antimicrobial activity. Derivatives 2 and 3 showed the highest inhibition against Gram-positive cocci (standard and hospital strains). The observed MIC values were in the range of 0.5–8 μg/ml. The products effectively inhibited the formation of biofilms of methicillin-resistant and standard strains of Staphylococcus epidermidis. Inhibitory activity of thioureas 2 and 3 against Staphylococcus aureus topoisomerase IV was studied. The examined compounds were nongenotoxic.
Quaternary ammonium compounds are broad-spectrum bacteriocides widely used as antiseptics, disinfection and preservation agents. The aim of this study was to examine the activity of two quaternary ammonium salts, cetylpyridinum bromide and a newly synthesized quaternary bis ammonium salt, against S. epidermidis biofilm. The average values of killing efficiency for cetylpyridinum bromide ranged from 26.6% to 64.1% for all tested concentrations (0.125 to 8.0 μg×mL⁻¹) and for quaternary bis ammonium salt the percentage of killing efficiency ranged from 59.7% to 88.4% for tested concentrations (from 2.0 to 128.0 μg×mL⁻¹). Both tested compounds significantly affect staphylococcal biofilms, but any of used concentrations caused a total eradication of bacterial biofilm.
Badano poziom wrażliwości 90 szczepów Staphylococcus aureus izolowanych od pacjentów hospitalizowanych oraz pochodzących ze środowiska pozaszpitalnego na wybrane czwartorzędowe sole amoniowe i chlorheksydynę.
Celem przedstawionych badań była ocena dwóch metod wykrywania biofil- mu bakteryjnego tworzonego przez kliniczne szczepy Staphylococcus aureus wyizolowane z plwociny pacjentów z mukowiscydozą oraz ocena tworzenia biofilmu na powierzchni dołków płytek polistyrenowych w zależności od użytego podłoża hodowlanego (LB, BHI, TSBglu). Zdolność i intensywność tworzenia biofilmu analizowano metodą barwienia z użyciem fioletu krystalicznego (CV) oraz metodą oceny redukcji chlorku 2,3,5-trójfenylotetrazoliowego (TTC). Stwierdzono, że obydwie metody barwienia okazały się przydatne do oceny powstającego biofilmu gronkowcowego. Za najbardziej optymalne podłoże do hodowli biofilmu gronkowcowego uznano podłoże LB.
U 31 szczepów Staphylococcus aureus, badano obecność genów smr i qacA przy zastosowaniu metody PCR. Badaniami objęto 22 szczepy MRSA (w tym 20 opornych na czwartorzędowe sole amoniowe) oraz 9 szczepów MSSA.
Antibacterial and antifungal activity of 2,4-dihydro-[1,2,4]triazol-3-one derivatives were examined by the disc-diffusion method (growth inhibition zone diameter in agar medium). The MIC's for the most active agents were determined. Of all the tested compounds, aminomethy1 derivatives of 2,4-dihydro-[1,2,4]triazol-3-one exhibit activity against the majority of microorganisms studied.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.