Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania prowadzono w Krasnem koło Rzeszowa, w latach 1996 - 2000. Zawartość białka ogólnego w runi I pokosu Arrhenatherum elatius, Dactylis glomerata, Festuca pratensis i Phleum pratense w siewie czystym była zbyt niska w stosunku do wymagań pokarmowych zwierząt. Ruń mieszanek wykazywała na ogół dostateczną zasobność w ten składnik przy udziale Galega orientalis Lam. Powyżej 35 - 40%. Mieszanki Galega orientalis Lam. z trawami dostarczyły wyższych plonów białka niż trawy w siewie czystym. Wyższą zawartość i plon białka uzyskano przy nawożeniu dawką NPK + Ca i NPK + Ca + Mg.
Badania prowadzono w Krasnem koło Rzeszowa, w latach 1996 - 2000. Spośród badanych gatunków roślin motylkowatych najwyższą trwałością w runi dwuskładnikowych mieszanek z trawami odznaczyła się Medicago media, a nieco mniejszą Galega orientalis i Lotus corniculatus. Trifolium pratense wykazywała znaczący udział w mieszankach jeszcze w 5. roku użytkowania. Największy procentowy udział oraz plon suchej masy Medicago media, Lotus corniculatus i Galega orientalis stwierdzono w runi mieszanek z Phleum pratense. Najlepszym komponentem do mieszanek z Trifolium pratense okazał się Arrhenatherum elatius.
Doświadczenie prowadzono w latach 1996-1998 w Krasnem koło Rzeszowa. Z punktu widzenia wymagań pokarmowych zwierząt, zawartość P w suchej masie mieszanki Galega orientalis Lam. z Phleum pratense L. należy uznać za optymalną, K i Ca - zbyt wysoką, Mg i Na - zbyt niską. Zastosowane warianty nawozowe: NPK, NPK+Ca, NPK+Mg i NPK+Ca+Mg nie miały większego wpływu na zasobność masy roślinnej w makroelementy.
In 1993-1995 period the experiments to aim at comparison of yielding and feeding value of Vicia faba ssp. minor and Lathy rus sativus as a kind less widespread in cultivation were carried out. The Polish kind of Vicia faba ssp. minor ripend after 120-121 days, Lathyrus sativus after 131 days of vegetation. From Vicia faba ssp. minor the highest yield of seeds charactized cultivar Inovec and Lathyrus sativus cultivar Max. The protein total yield and the energetic value of yield were like to yielding.
In 2005-2007 at the Education and Research Station Krasne (50°03’ N; 22°06’ E) near Rzeszów, on brown soil formed from loess classified as the good wheat complex, a study was carried out on the effect of cultivation methods on the weed infestation and yield of two-species mixtures with 50% of spring wheat, spring barley and oat. The mechanical and chemical method using harrowing and ½ dose of the herbicide Chwastox Trio 540 SL was characterized by the highest effectiveness in limiting the total number and mass of weeds, especially in the oat-barley mixture. Applying each method of cultivation resulted in a significant increase in the mixture grain yield as compared with the control treatment. Significantly lower grain yields were obtained on the treatments after the application of harrowing and the full dose of the herbicide as compared with the herbicide application at a smaller dose after earlier harrowing. The oat-barley mixture was characterized by a higher yield-forming potential. Its yield amounted to 4.42 t·ha⁻¹ and was significantly higher, on average by 0.45 t·ha⁻¹, than the yield of the other mixtures.
According to the studies carried out in 2007–2009 the lineages of short-stemmed winter rye x wheat were mainly infected by Puccinia recondita and Septoria tritici and damaged by larvae Oulema spp., while the fungi Blumeria graminis and Septoria nodorum occurred only sporadically.
The work presents the results of a field experiment which was carried out in years 2007-2009 at the Didactic-Experimental Station of the University of Rzeszów in Krasne near Rzeszów. Economic value of six cultivated dwarf oat lines was assessed in comparison with the standard cultivar Krezus. It was shown that, among the studied oat forms, cultivar Krezus was characterized by the best usefulness for growth in the Subcarpathian region. It gave the highest grain yield and formed the greatest number of panicles per 1 m2 before harvest and of spikelets and panicle grain mass. The studied dwarf lines gave on average one tone less yield per hectare than cultivar Krezus. The most raw fat was found in the grain of line STH 75, and total protein in the grain of line STH 5417.
W opracowaniu podjęto próbę określenia nadwyżek słomy do alternatywnego wykorzystania na przykładzie powiatu mieleckiego. Bilansu słomy dokonano uwzględniając jej produkcję (zbiory) oraz rozdysponowanie na ściółkę, paszę i przyoranie. Z przeprowadzonej analizy wynika, że w latach 2002-2008 w powiecie mieleckim nastąpił niewielki wzrost powierzchni uprawy zbóż i mieszanek zbożowo- strączkowych przy spadku ich plonowania, istotnie wzrósł natomiast areał uprawy i plon nasion roślin oleistych. Zbiory słomy wykazały nieznaczną tendencję wzrostową. O wielkości produkcji słomy decydowała uprawa zbóż (99,1% zbiorów słomy). Zakładając, że tendencje produkcji i zapotrzebowania na słomę będą się utrzymywać w kolejnych latach, na cele pozarolnicze można przeznaczyć rocznie ok. 52 tys. ton słomy. Czynnikiem ograniczającym wykorzystanie słomy do celów energetycznych może być znaczne rozdrobnienie gospodarstw.
The research was carried in years 2007–2009 in the Education and Research Station Krasne near Rzeszów and set up brown soil formed from loess of good wheat complex. The aim was the evaluation of the number dry mass and botanical composition of weeds in spring wheat depending on four densities of sowing and reduced doses of tribenuron metylu. Both the sowing density and herbicide doses did not significantly affect the botanical weeds composition spring wheat. Increasing the density of sowing up to 500 and 600 grains of wheat per 1 m2 considerably reduced dry weight of weeds from 22.6 to 33.3 g/m2, however did not significantly affect the number of weeds. Using recommended and 25% reduced dose of the tribenuron metylu considerably reduced number of weeds (from 64.2% to 76.2%) and weed dry weight (from 73.6% to 76.2%) as compared to the control.
Doświadczenia polowe przeprowadzono na glebie kompleksu żytniego dobrego (lata 2000-2002) i pszennego dobrego (lata 1999-2001). Celem badań było prześledzenie reakcji polskich odmian soczewicy jadalnej Anita i Tina na szczepienie nasion bakteriami Rhizobium leguminosarum. Zabieg inokulacji istotnie różnicował cechy morfologiczne (liczbę strąków ogółem i wykształconych, strąków z 1 nasieniem) oraz plon nasion roślin uprawianych na glebie kompleksu pszennego dobrego. Na glebie kompleksu żytniego dobrego zależności tej nie stwierdzono. Nasiona badanych odmian soczewicy charakteryzowały się zbliżoną zawartością składników pokarmowych, a zabieg inokulacji nie miał wpływu na ich skład chemiczny.
W pracy przedstawiono stan rolnictwa ekologicznego na Podkarpaciu. Analizę przeprowadzono na podstawie danych uzyskanych z Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w Warszawie. Przeprowadzono analizę gospodarstw uwzględniając liczbę gospodarstw w powiatach województwa podkarpackiego z podziałem na gospodarstwa z certyfikatem i w okresie przestawiania na rolnictwo ekologiczne, produkcję roślinną i zwierzęcą w gospodarstwach ekologicznych. Podjęto także próbę oceny poziomu wiedzy mieszkańców wsi województwa podkarpackiego na temat rolnictwa ekologicznego. Wykazano, iż w gospodarstwach ekologicznych Podkarpacia dominowały trwałe użytki zielone, zboża i rośliny pastewne. Duże jest także znaczenie roślin sadowniczych i jagodowych. Powiatami, w których najwięcej było gospodarstw ekologicznych to przeworski, sanocki, leski i przemyski. W produkcji zwierzęcej dominowała hodowla owiec. Analizując poziom wiedzy rolników na temat ekologicznych metod produkcji należy stwierdzić, że jest ona ciągle niewystarczająca.
Badania prowadzono w latach 2003-2005 w Stacji Dydaktyczno-Badawczej w Krasnem koło Rzeszowa (50°03’ N; 22°06’ E), należącej do Uniwersytetu Rzeszowskiego. Celem badań było określenie wpływu sposobu i poziomu intensywności uprawy wyki siewnej odmiany Ina – o zdeterminowanym typie wzrostu – na plonowanie i cechy struktury plonu. Wykę uprawiano w siewie jednogatunkowym i w mieszance z jęczmieniem jarym odmiany Rataj. Wyka uprawiana w siewie jednogatunkowym plonowała istotnie wyżej niż w mieszance z jęczmieniem jarym, ale wytworzyła nasiona o mniejszej masie. Zwiększanie nakładów na uprawę wyki i jej mieszanek miało wpływ na wzrost dorodności nasion. Wzrost intensywności uprawy wyki w siewie jednogatunkowym powodował istotny wzrost plonu nasion oraz zwiększenie wartości badanych cech struktury plonu. Intensyfikacja uprawy mieszanek z jęczmieniem jarym skutkowała spadkiem plonu nasion oraz ich udziału w plonie ogólnym mieszanki. Wzrost nakładów na uprawę mieszanek wpłynął na istotny spadek liczby strąków ogółem. Plonowanie i elementy struktury plonu były różnicowane warunkami pogodowymi w latach badań.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.